foroi skitso

Την ώρα που στο εσωτερικό ασχολούμαστε με τους «σκυλοκαυγάδες» των κομμάτων για τις κινητοποιήσεις, τις καταλήψεις, τη βία και την τρομοκρατία σε δεύτερο πλάνο περνάνε οι αποκαλύψεις και οι παραδοχές στελεχών του ΔΝΤ για όσα έκαναν σε αυτήν τη χώρα.

Η κυβέρνηση αμήχανη δεν παίρνει θέση, η αντιπολίτευση παίζει το γνωστό παιχνίδι των εντυπώσεων και τα ΜΜΕ ασχολούνται με τις ατάκες του Γεωργιάδη και την Κωνσταντοπούλου.

Ο εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Τζέρι Ράις, παραδέχθηκε ξανά ότι η έκθεση Μπλανσάρ που κάνει λόγο για λάθος στο πρόγραμμα λιτότητας της χώρας μας, ισχύει!

Από την άλλη ο πρόεδρος της Ισλανδίας Ολ. Γκρίμσον αποκαλύπτει τους τρόπους με τους οποίους κατάφερε η χώρα του να ξεπεράσει την οικονομική κρίση σε συνέντευξή του στην DW.

Η Ισλανδία ήταν ένα από τα πρώτα θύματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008. Πολλοί ήταν αυτοί που εκτιμούσαν πως η κατάστασή της ήταν χειρότερη ακόμα και από της Ελλάδας. Σήμερα κοντά πέντε χρόνια μετά η οικονομία της αναπτύσσεται με ικανοποιητικούς ρυθμούς και η ανεργία μειώνεται.

Σύμφωνα με τον Όλαφουρ Γκρίμσον, η ανάκαμψη οφείλεται στο γεγονός ότι οι Ισλανδοί αντιμετώπισαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο την κρίση σε σχέση με τις χώρες της ευρωζώνης. «Κατ' αρχήν διαπιστώσαμε νωρίς πως δεν πρόκειται μόνο για μια χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, αλλά για μια βαθιά πολιτική και κοινωνική κρίση. Και αυτό μας οδήγησε σε μεταρρυθμίσεις στα εν λόγω πεδία.

Ο δεύτερος λόγος της επιτυχίας είναι ότι δεν τηρήσαμε τις δυτικές συνταγές για την αντιμετώπιση της κρίσης».

Στην Ελλάδα κανένας δεν ασχολείται με τα σοβαρά ζητήματα αλλά με τα κουτσομπολιά, τους βουλευτές που σπάνε τα δάχτυλα τους από την πυγμή που θέλουν να δείξουν στα έδρανα της βουλής.

Οι αποκαλύψεις με τις απανωτές παραδοχές του ΔΝΤ για «λάθος» στο πρόγραμμα λιτότητας, σημαίνουν κάτι για την κυβέρνηση; Για τους Έλληνες σημαίνουν πολλά. Να μην δεχθούν άλλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις!

Το ΔΝΤ εκτός από τα δικά του λάθη αποκαλύπτει και τον ρόλο των Ευρωπαίων αλλά και των Ελληνικών κυβερνήσεων. Μήπως έφτασε η ώρα για τον Αντώνη Σαμαρά να πάρει κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον της χώρας;

Μήπως θα έπρεπε να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου στη βάση των λαθών που παραδέχονται τα στελέχη του ΔΝΤ;

Μήπως θα έπρεπε τώρα να γίνει η εξεταστική για το πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο;

Μήπως η Ελλάδα θα έπρεπε να ζητήσει οικονομική αποζημίωση από το ΔΝΤ για τα λάθη του;

Η συγνώμη και η συμπάθεια δεν λένε τίποτα στον δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό, που εξαφανίζεται μέσα από την εφαρμογή των μνημονίων.

Το ΔΝΤ ομολόγησε ότι δεν είχε αποτιμήσει τις επιπτώσεις της λιτότητας στην ύφεση.

Ήταν λάθος η σκοπιμότητα; Πως είναι δυνατόν να έχουν διαπράξει τέτοιο ολέθριο σφάλμα, την ώρα που σε όλον τον κόσμο υπήρχαν φωνές που προειδοποιούσαν για την ύφεση;

Μπορούν να εξηγήσουν αυτό το λάθος στο 1,5 εκατ. άνεργους και στην κατεστραμμένη μεσαία τάξη;
Με μία συγνώμη κλείνουν οι λογαριασμοί;

Δεν υπάρχουν πλέον, αντοχές στην κοινωνία, το φορολογικό τσουνάμι των τελευταίων ετών έχει «πνίξει» τους έλληνες πολίτες. Η φοροδοτική ικανότητα της πλειονότητας των φορολογουμένων έχει εξαντληθεί. Μισθωτοί και συνταξιούχοι έχουν μετατραπεί σε ζόμπι ενώ οι άνεργοι σπρώχνονται στο περιθώριο.

Αρκετοί υπουργοί ζουν στον κόσμο τους και δεν μπορούν ανταποκριθούν.

Τα ψέματα τελειώσανε, η ώρα της αλήθειας πλησιάζει.

Ο πρωθυπουργός σε αυτήν κρίσιμη στιγμή για την κυβέρνηση, με την κοινωνία να βράζει και μπροστά στο ενδεχόμενο λήψης νέων μέτρων, πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες.

Να μην επιτρέπει, πλέον, στον κ. Στουρνάρα να εκτελεί εντολές των δανειστών, να σταματήσει την δουλικότητα και να αρχίσει να διεκδικεί.

Είναι πλέον επιβεβλημένο να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια για το πώς οδηγηθήκαμε στο μνημόνιο.

Είναι δέσμευση και υποχρέωση του Αντώνη Σαμαρά να γίνει η εξεταστική για το μνημόνιο.

Είναι η ώρα των αποφάσεων.

Ν. Παναγιωτόπουλος

mesaia taksi afanismos

Λένε πολλοί πως δεν έχουν σημασία οι αριθμοί αλλά οι άνθρωποι και συμπληρώνουν πως οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί. Συμφωνούμε και επαυξάνουμε! Είναι αδιανόητο να ευημερούν οι αριθμοί και να υποφέρουν οι άνθρωποι.

Τι γίνεται όμως όταν υποφέρουν και οι άνθρωποι και οι αριθμοί; Για την ακρίβεια, τι γίνεται όταν οι αριθμοί μας λένε αμείλικτοι πως αυτή την στιγμή, στην χώρα μας συντελείται ένα απίστευτο έγκλημα σε βάρος ενός κομματιού της κοινωνίας (του πιο αδύναμου) με σκοπό την επιβίωση ενός άλλου κομματιού (του πιο ευνοημένου) και αυτό το έγκλημα, οδηγεί στην εξαφάνιση μέσω της υπερφορολόγησης, μιας ολόκληρης τάξης ανθρώπων (της μεσαίας τάξης), της μόνης που θα μπορούσε να εξασφαλίσει ένα καινούριο ξεκίνημα για την χώρα;

Γράψαμε κι αλλού, πως τα νούμερα και οι αριθμοί των δημόσιων οικονομικών ίσως να πηγαίνουν καλά. Μπορεί να οδεύουμε προς πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτό είναι θετικό, δεν μας λύνει όμως το κοινωνικό πρόβλημα. Είμαστε στο σημείο που θα πρέπει να μπουν προτεραιότητες. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και λένε πως δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι:

1.500.000 χιλιάδες άνεργοι, από τους οποίους οι μισοί και παραπάνω νέοι έως 25 ετών.

Κοντά στα 4.000.000 ανασφάλιστοι συνολικά, από τους οποίους το 1.000.000 παιδιά.

30% του πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχειας.

250.000 συνάνθρωποί μας σιτίζονται σε συσσίτια, ενώ μονάχα στην Αθήνα καταγράφονται 25.000 άστεγοι.

440.000 παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας με προφανή κίνδυνο υποσιτισμού και αποστέρησης άλλων θεμελιωδών για την υγεία τους ανέσεων (θέρμανση, υγειονομική φροντίδα, ψυχαγωγία, κλπ) (έκθεση UNICEF για την Ελλάδα 2012).

Τα νούμερα αυτά αποτυπώνουν την ανθρωπιστική κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία και βαίνουν συνεχώς επιδεινούμενα, καθώς συνεχίζεται η φτωχοποίηση μεγάλων κομματιών της, μέσω της υπερφορολόγησης τόσο με άμεσους όσο και με έμμεσους τρόπους.

Η άλλοτε «ραχοκοκαλιά» της χώρας, η μεσαία τάξη της, οδηγείται ταχύτατα στην εξαθλίωση και την φτώχεια, και παράλληλα, εξωθείται προς τα άκρα του πολιτικού φάσματος. Η αύξηση των ανείσπρακτων οφειλών προς το δημόσιο κατά 1,1 δις ευρώ τον μήνα, δείχνει πως η φοροδοτική ικανότητα του κόσμου έχει χτυπήσει «ταβάνι» και οποιαδήποτε επιπλέον επιβάρυνση, όχι μονάχα δεν θα αποφέρει νέα έσοδα αλλά θα επιταχύνει γεωμετρικά την διαφαινόμενη κοινωνική έκρηξη.

Δίπλα σε αυτή την κατάσταση και αντιμέτωπος με αυτά τα αποκαλυπτικά νούμερα, στέκεται ανέγγιχτος και θάλλων ο βαθύς πυρήνας του δημόσιου τομέα και οι συντεχνίες του. Μάλιστα, όπως έχουν έρθει τα πράγματα, φαίνεται πως η κατακρεούργηση της μεσαίας τάξης, λαμβάνει χώρα αποκλειστικά και μόνο για την διατήρηση αυτού του αχόρταγου Λεβιάθαν που καταδυναστεύει την οικονομική ζωή του τόπου.

Οι πρόσφατες απεργίες στα ΜΜΜ από συντεχνίες που απαιτούν ξεδιάντροπα να μην υπαχθούν στο ενιαίο μισθολόγιο, η «διακριτική» μεταχείριση των («πιο ίσων») υπαλλήλων της Βουλής, η πεισματική άρνηση οποιασδήποτε απόλυσης (ακόμη και εγκληματιών!) από το δημόσιο, η ανάλγητη απαίτηση από προνομιούχες τάξεις κρατικών υπαλλήλων συνέχισης της εκπλήρωσης από το κράτος συμβατικών υποχρεώσεων (πρόωρη συνταξιοδότηση, τρελά εφάπαξ, υψηλές συντάξεις, υψηλές αντιμισθίες, κλπ), που είχαν αναληφθεί αφρόνως και χαριστικώς σε εποχές παχιών αγελάδων, οδηγούν μαθηματικά την κοινωνία στον διχασμό και την χώρα σε περιπέτειες.

Ειδικά, όταν όλες αυτές οι εξόχως άδικες στην παρούσα κατάσταση παροχές, προβλέπεται πια να χρηματοδοτούνται από το υστέρημα των (άλλοτε) νοικοκυραίων, μέσω της αβάσταχτης έμμεσης και άμεσης φορολογίας και του άγριου χαρατσώματος του ιδιωτικού τομέα.

Δεν είναι δυνατόν το κράτος να αυξάνει την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης αφήνοντας πολλές οικογένειες στο έλεος του ψύχους για να εισπράξει 0,5 ή 1 δις ευρώ επιπλέον (που δεν θα τα εισπράξει τελικά!), την ίδια στιγμή που επιχορηγεί τα «ευγενή» ταμεία της ΔΕΗ και του ΟΤΕ με 570 και 540 εκατομμύρια αντίστοιχα (σύνολο: 1,1 δις περίπου) για να απολαμβάνουν οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι τις παχυλότατες (και αδικαιολόγητες από τις ασφαλιστικές τους εισφορές) συντάξεις τους!

Όπως δεν είναι δυνατόν να εξακολουθούμε να πληρώνουμε ακριβά συνταξιούχους 40 και 45 ετών(!), δημόσιους υπαλλήλους χωρίς αντικείμενο εργασίας, συντάξεις αγάμων θυγατέρων, μισθούς 3.000 ευρώ στους (πενταπλάσιους από άλλες χώρες) νεροκουβαλητές της Βουλής, τα αναδρομικά των δικαστικών και των εθνοπατέρων μας (που οι ίδιοι επιδίκασαν στους εαυτούς τους!), τις στρατιές των συμβούλων και παρατρεχάμενων των υπουργών και των γραμματέων (ειδικών και γενικών) και τεράστιες αντιμισθίες στα στελέχη και τα μέλη των ΔΣ των κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών, ακόμη και αυτών που δεν έχουν πια κανένα αντικείμενο εργασίας, την ίδια ώρα που αδυνατούμε να προσφέρουμε στέγη και τροφή στους ανέστιους και πεινασμένους, ένα πιάτο καλό φαγητό στα παιδιά των σχολείων μας που υποσιτίζονται, φθηνή θέρμανση στις φτωχές οικογένειες που τουρτουρίζουν στο κρύο.

Δεν είναι δυνατόν οι μέσοι μισθοί στις ΔΕΥΑ (και των άλλων δημοτικών επιχειρήσεων) ανά την χώρα να ανέρχονται στα 2.000 ευρώ καθαρά, την ίδια ώρα που δεν μπορούμε να δώσουμε το ελάχιστο έστω επίδομα ανεργίας σε όσους αυτοαπασχολούμενους έκλεισαν τις δουλειές τους κι έμειναν στο έλεος του Θεού, νεόφτωχοι και ανασφάλιστοι συνάμα, επειδή λέει υπάρχουν ειδικές συμβάσεις εργασίας που υπεγράφησαν χαριστικά όταν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές.

Δεν γίνεται να τινάζονται στον αέρα όλες οι εργασιακές συμβάσεις και συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα και να παραμένουν σε ισχύ αδιαπραγμάτευτες και ανέγγιχτες οι περισσότερες κομματικές συμβάσεις και τα προνόμια του βαθέως κράτους των διαχρονικών «πελατών» και «συνεταίρων» του πολιτικού συστήματος.

Η συνέχιση αυτής της άδικης και απάνθρωπης κατάστασης, θα οδηγήσει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα στην κατάρρευση και την μεσαία τάξη σούμπιτη στα άκρα.

Δεν μπορεί το πολιτικό σύστημα ατιμώρητα να διαμελίζει τις σάρκες του ενός κομματιού της κοινωνίας για να «θρέψει» με αυτές το άλλο, το ευνοημένο της κομμάτι, χωρίς να υπάρξει κοινωνική αναταραχή και βαθύς λαϊκός διχασμός.

Ένα διχασμός που θα οδηγήσει σε κοινωνική ανυπακοή αρχικά, σε στάση ιδιωτικών πληρωμών στην συνέχεια (σχεδόν έχει γίνει πράξη) και σε ανατροπή ολόκληρου του πολιτικού συστήματος μέσα σε μια γενικευμένη απαξία και αποστροφή του λαού εναντίον του.

Γιατί δεν υπάρχει χειρότερη πολιτική, από την εκτεταμένη ανατροπή του αισθήματος δικαίου ολόκληρης της κοινωνίας, πράγμα που θα οδηγήσει με βεβαιότητα στην καταρράκωση κάθε έννοιας συνοχής και ηθικού που της έχει τυχόν απομείνει.

Akenaton

politioi ethn omada

Στο ναρκοπέδιο της οικονομίας θα παιχτεί η μοίρα και της συγκυβέρνησης και της αντιπολίτευσης (αξιωματικής και ελάσσονος) την επόμενη περίοδο. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει χωρίς καμιά αμφιβολία από τη σημερινή δημοσκόπηση «Δείκτες» της Pulse RC για το «Ποντίκι».

Για τη συντριπτική πλειονότητα των ερωτηθέντων στην έρευνα, αυτό είναι το πεδίο ενδιαφέροντος και όχι η «λίστα Λαγκάρντ».

Αυτονόητο ίσως, αλλά κινδυνεύαμε να το λησμονήσουμε μέσα στον θόρυβο περί λιστών, ληστών και ανίκανων ή σκοπίμως συγκαλυψάντων το σκάνδαλο.

Ο προφανής λόγος είναι η πλήρης έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών στις διαδικασίες ελέγχου τόσο των ποικίλων λιστών με ονόματα πιθανών φοροφυγάδων όσο και των πολυάριθμων ληστών του δημόσιου χρήματος. Η συγκάλυψη, όπως προκύπτει από συνδυαστική ανάγνωση και άλλων ερευνών της κοινής γνώμης, αποτελεί μόνιμη παθογένεια του πολιτικού συστήματος.

Ο πιο ουσιαστικός λόγος, όμως, δεν είναι η ίδια η πιθανότητα (ή η βεβαιότητα περί) συγκάλυψης στο ζήτημα της λίστας, αλλά η οδυνηρή πραγματικότητα των μνημονίων, της λιτότητας, της εξαπλούμενης φτώχειας, της αυξανόμενης δυστυχίας. Ακόμη χειρότερα, η εμπεδωμένη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει «φως» εξόδου από τον δρόμο του κοινωνικού ολέθρου.

Σε αυτήν τη βεβαιότητα οφείλεται το μεγάλο ποσοστό των αναποφάσιστων και του άκυρου / λευκού. Σε αυτήν οφείλεται και η προσγείωση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βλέπει το προβάδισμά του, σε σειρά ερευνών, να εξανεμίζεται και να βρίσκεται πλέον σε κατάσταση ισοπαλίας με τη Ν.Δ., με το δημοσκοπικό και εκλογικό του μέλλον να μη δείχνει τόσο ευοίωνο όσο πριν από δύο μήνες.

Παρεμπιπτόντως, τότε άρχισε ο μεγάλος θόρυβος γύρω από τη «λίστα Λαγκάρντ». Στο τέλος της κοινοβουλευτικής διαδικασίας ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται δημοσκοπικά ζημιωμένος και τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης βλέπουν (αναιμική, έστω) ανάκαμψη.

● Η ζημιά οφείλεται στη λίστα και τη διαχείριση της υπόθεσης γύρω από αυτήν;

● Οφείλεται μήπως, καταπώς ισχυρίζονται άλλοι, στην εξασφάλιση της μεγάλης δόσης και την απομάκρυνση του ενδεχομένου της άμεσης χρεοκοπίας;

● Οφείλεται, ίσως, στην άθλια πολιτική και μιντιακή προπαγάνδα περί σύνδεσης του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία και την «ανομία»;

Ίσως λίγο απ’ όλα. Σίγουρα όμως η πολιτική ζωή και οι μεγάλες αντιπαραθέσεις κινήθηκαν επί δίμηνο πολύ μακριά από τα σκληρά προβλήματα της κοινωνίας, της οικονομίας και της χώρας ολόκληρης.

Όλοι είδαν, για παράδειγμα, το παραποιημένο βίντεο του «φιλοτρομοκράτη» βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο διένειμε ο κύκλος του Μαξίμου, αλλά πόσο «πέρασε» στον κόσμο η χθεσινή είδηση ότι 113,4 δισ. ευρώ, το 60% του ελληνικού ΑΕΠ το 2012 (δηλαδή το 60% του πλούτου που παρήγαγε η χώρα την περασμένη χρονιά!), πληρώθηκαν σε τοκοχρεολύσια, την ίδια ακριβώς ώρα που η κυβέρνηση Σαμαρά μιλούσε για επενδύσεις και έξοδο από την κρίση;


Ζητείται πρόταση

Εν μέσω μιας τόσο δραματικής κρίσης, η οποία εκθεμελιώνει δικαιώματα, εισοδήματα, ζωές, αξίες, τρόπο ζωής, εδραιωμένες αντιλήψεις, απειλεί το μέλλον δύο γενεών και βάζει τη χώρα σε τροχιά οικονομικής, κοινωνικής και, ίσως, εθνικής διάλυσης, ο τραγέλαφος μιας πολιτικής διαδικασίας, η οποία κινείται πολύ μακριά από την πραγματικότητα της κοινωνίας, τα προβλήματα και τις ανάγκες της, προφανώς δεν ευνοεί το αίτημα της «ανατροπής», το οποίο προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η απογοήτευση από τους καταρρέοντες θεσμούς, το αναξιόπιστο πολιτικό σύστημα και την απουσία μιας συγκροτημένης πρότασης διεξόδου από την κρίση οδηγεί μεν τον ΣΥΡΙΖΑ στη δημοσκοπική πρωτιά σε όλες τις ηλικίες μέχρι τα 60 έτη, εξαφανίζοντας στο ίδιο πεδίο τα κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά δεύτερο κόμμα στις ηλικίες μέχρι τα 44, οι οποίες δεν έχουν μνήμες από τον φασισμό – ούτε καν από τη χούντα – είναι η ναζιστική Χρυσή Αυγή.

Ας μην έχει, λοιπόν, κανείς αυταπάτες – ούτε στη συγκυβέρνηση ούτε στην αντιπολίτευση. Οι συνθήκες διαβίωσης του ελληνικού λαού είναι ήδη ζοφερές και τείνουν να γίνουν τραγικές. Οι κροκοδείλιες ομολογίες των διαφόρων Μπλανσάρ, Ρεν, Τόμσεν και άλλων ότι στην Ελλάδα έχουν κάνει εγκλήματα δεν παρηγορούν κανέναν.

Στην οικονομία, λοιπόν, στην πολιτική, στην πρόταση και στο σχέδιο εξόδου από την κρίση θα παιχτούν τα πάντα και, κυρίως, το μέλλον του πολιτικού συστήματος και της ίδιας της χώρας.

Η λίστα προτεραιοτήτων των πολιτών δεν συντάχθηκε από την κυρία Λαγκάρντ, δεν είναι διαπραγματεύσιμη, δεν θα περάσει από φαιδρές πολιτικάντικες διαδικασίες και, εν τέλει, όσο και να προσπαθήσουν οι διάφοροι καλοθελητές, δεν συγκαλύπτεται. Αυτό ας το έχουν όλοι κατά νου...

Στ. Χριστακόπουλος

stournaras alchemist

Και ξαφνικά ο στυγνός υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας εμφανίστηκε να κάνει την πρώτη μεγαλειώδη -έστω κι αν θεωρείται μόνο επικοινωνιακή- κωλοτούμπα του.

Εκεί που δεν σταματούσε να τρομοκρατεί την κοινωνία με νέες περικοπές μισθών και συντάξεων και με ακόμη έναν γύρο άγριων μέτρων, εάν δεν τηρηθούν τα συμφωνημένα με την τρόικα, εμφανίστηκε να αλλάζει γραμμή.

Με δήλωσή του στο Mega -που μόνο τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί- υποστήριξε ότι δεν πρόκειται να κοπούν άλλο μισθοί και συντάξεις. Συγκεκριμένα δήλωσε: «Το όποιο δημοσιονομικό κενό στη διετία 2015-2016 θα καλυφθεί με πόρους από το πεδίο της φοροδιαφυγής και από τα μέτρα εκσυγχρονισμού του κράτους».

Να υπενθυμίσουμε ότι ο κ. Στουρνάρας στις εμφανίσεις που έκανε τις τελευταίες ημέρες, κυρίως σε διεθνή μέσα ενημέρωσης (CNN, Reuters κ.α.), εμφανιζόταν με το στιλ του ψυχρού εκτελεστή για το... καλό μας, απειλώντας με νέα μέτρα αν δεν πετύχουμε τους στόχους που έχουν βάλει οι δανειστές μας. Οπως χαρακτηριστικά δήλωνε, «συνειδητοποιώ και θέλω να πω στους πολίτες ότι το 2013 θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά, είναι αλήθεια, αλλά σαφέστατα υπάρχει πια φως στην άκρη του τούνελ. Η εκτέλεση του Προϋπολογισμού πήγε καλύτερα σε σύγκριση με τις αρχικές εκτιμήσεις. Αν τα καταφέρουμε, τα μέτρα δεν θα είναι τόσο σκληρά το 2014». Συνεργάτες του κ. Στουρνάρα, από την πλευρά τους, έλεγαν ότι ο υπουργός επανέλαβε αυτά που λέει πάντα.

Πάντως τα σενάρια της κυβίστησης του κ. Στουρνάρα έδιναν και έπαιρναν και δεν περιορίζονταν μόνο στο ότι πήρε γραμμή από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, την ώρα που το ΔΝΤ μιλάει για την ανάγκη νέων μέτρων.

Στόχος σε αυτή την περίπτωση, η Ευρώπη να ξεκινήσει νέο πόλεμο με το ΔΝΤ και την Κριστίν Λαγκάρντ μέσω... Αθηνών. Εάν αυτό ισχύει, ο φόβος της Αθήνας μεγαλώνει καθώς, όταν τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν, ως γνωστόν, τα βατράχια και μια σύγκρουση μεταξύ των βασικών δανειστών μας είναι άγνωστο τι επιπτώσεις θα έχει για τη χώρα μας.

 

Δύο άλλες εξηγήσεις που δίνονταν είναι οι εξής:

1. Το Μαξίμου τράβηξε το αυτί στον «ατσαλάκωτο» υπουργό ώστε να πάψει με τις δηλώσεις του να προκαλεί την κοινωνία αλλά και τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜ.ΑΡ. που στηρίζουν την κυβέρνηση. Εάν αυτό ισχύει, τότε τα πράγματα γίνονται δύσκολα για τον κ. Στουρνάρα, που εδώ και μέρες βρίσκεται στο στόχαστρο εξαιτίας της αλαζονικής και σε πολλές φορές προκλητικής συμπεριφοράς του. Θα σημαίνει επί της ουσίας ότι πλέον ο «πανίσχυρος αδελφός» μπαίνει υπό... περιορισμό και υπό έλεγχο.

2. Ενα άλλο σενάριο θέλει τον κ. Στουρνάρα να επιχειρεί να αλλάξει το προφίλ του σε περίπτωση που θελήσει να εκφράσει το «κόμμα Μόντι» σε ελληνική εκδοχή.

Νίκος Ελευθερόγλου

Η κυβέρνηση ετοιμάζει σκηνικό σύγκρουσης
 
 
Σκηνικό σύγκρουσης με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με τις κοινωνικές ομάδες που αντιδρούν με ακραίο τρόπο στην πολιτική της κυβέρνησης, προετοιμάζει για το επόμενο διάστημα το Μέγαρο Μαξίμου, διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχουν περιθώρια συναίνεσης στην πολιτική που εφαρμόζει. Η στρατηγική του Πρωθυπουργού κ. Αντ. Σαμαρά είναι σαφής: «καμία ανοχή - πλήρης εφαρμογή της πολιτικής μας».
 
Οι οδηγίες προς το επικοινωνιακό επιτελείο και τους συνεργάτες του, αλλά και οι οδηγίες που δίνει στους υπουργούς του την τελευταία εβδομάδα, σηματοδοτούν την απόφασή του να προχωρήσει αταλάντευτα, όπως λένε οι στενοί του συνεργάτες, από εδώ και πέρα, αναλαμβάνοντας μάλιστα ο ίδιος το βάρος και την υπεράσπιση της στρατηγικής του.
 
Προ ημερών κυβερνητικός παράγοντας θύμιζε τη φράση του Λένιν που παρομοίαζε τις απεργίες -ακόμη και την πιο μικρή και ασήμαντη- με τα «κεφάλια της Λερναίας Ύδρας της επανάστασης».
 
Βέβαια, στη σημερινή εποχή δεν μιλάμε για επανάσταση, αλλά οι κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται σε διάφορα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, σε συνδυασμό με την αυτονόμηση συνδικαλιστών πρωτοβάθμιων κυρίως οργανώσεων, από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, δημιουργεί προβληματισμό για την επόμενη μέρα.
 
Ο Πρωθυπουργός δηλώνει σε συνομιλητές του αποφασισμένος να συγκρουστεί και με τους συνδικαλιστές που υποστηρίζουν ότι οι στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις πρέπει να παραμείνουν υπό τον έλεγχο του Δημοσίου, υποστηρίζοντας ο ίδιος ότι το κράτος είναι ο «μεγάλος ασθενής» και πολλές φορές περισσεύει εκεί που δεν έχει λόγο ύπαρξης και γι’ αυτό ζητάει επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων.
 
Για την κυβέρνηση, η δυναμική και αποτελεσματική -αυτό θα φανεί στην πορεία- αντιμετώπιση των απεργιών θα επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό και τις επόμενες κινήσεις της. Παράλληλα, θα αποτελέσει και «οδηγό» για τη στάση της και σε άλλες κινητοποιήσεις άλλων επαγγελματικών ομάδων.
 
Αυτό που δεν επιθυμούν στο Μέγαρο Μαξίμου είναι να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις και στην επιθετική στάση των απεργών, αν και υπάρχει και εσωτερικό ζήτημα με την αποστασιοποίηση του ΠαΣοΚ και της ΔΗΜΑΡ, που προτιμούν να είναι στην άκρη, για να μην…«καούν πολιτικά».
 
Στο πρωθυπουργικό επιτελείο, παρά τη σκληρή γραμμή που εκπέμπουν, που αποτυπώθηκε και δημοσίως με τη διορία που έδωσαν στους απεργούς να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις, αλλιώς θα εφαρμοστεί ο νόμος (απολύσεις, ενώ παραμένει στο τραπέζι η λύση της επίταξης), επικρατεί προβληματισμός για έντονες κοινωνικές αντιδράσεις που μπορεί να εκφραστούν ακόμη και με ακραίο τρόπο και να απειληθεί, ανά πάσα στιγμή και με οποιαδήποτε αφορμή, η πολιτική, οικονομική και κοινωνική σταθερότητα στη χώρα.

Η σφοδρή σύγκρουση των τελευταίων ημερών, τόσο με τους συνδικαλιστές, όσο και με το ΣΥΡΙΖΑ, αποτυπώνει ανάγλυφα την πρόθεση του κ. Σαμαρά να συγκρουστεί με τη ριζοσπαστική αριστερά, ευελπιστώντας στη στήριξη του αστικού κόσμου.
 
Οι επιθετικοί τόνοι θα είναι έντονοι και για τον πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ κ. Αλ. Τσίπρα το επόμενο διάστημα, σε μια προσπάθεια του Πρωθυπουργού να εξουδετερώσει τις αντιδράσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και τα επιχειρήματα που προβάλει εναντίον σημείων της κυβερνητικής πολιτικής.
 
Η επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, αποτελεί κεντρική επιλογή της κυβέρνησης και μέρος της γενικότερης στρατηγικής της για σύγκρουση με όλους όσοι εμποδίσουν το κυβερνητικό έργο.
 
Αρης Ραβανός

gap lastelorizo

Παρακολουθούμε όλες αυτές τις μέρες τη σκληρή κόντρα μεταξύ του συστήματος ΓΑΠ και του Α. Λοβέρδου, για το αν η προσφυγή στο μηχανισμό του ΔΝΤ έγινε με τη σύμφωνη γνώμη όλων των μελών του τότε Υπουργικού Συμβουλίου ή αν υπήρξαν και κάποιες διαφωνίες.

Και όλη αυτή η αντιπαράθεση εξαντλείται γύρω από ημερομηνίες της άνοιξης του 2010.

Από κοντά και πρόθυμα δημοσιογραφικά γιουσουφάκια, τα οποία πλειοδοτούν είτε στη στήριξη των επιχειρημάτων του ΓΑΠ (κυρίως), είτε στα χτυπήματα ενάντια σε μη αρεστούς (ή πρόθυμους) στο σημερινό κυρίαρχο πολιτικό στάτους.

Και να σου οι κόντρες για ημερομηνίες του Μάρτη ή του Απρίλη του 2010, και να σου οι «αποκαλύψεις» για συσκέψεις «άτυπες» του ΓΑΠ με ορισμένους εκ των αποκαλούμενων «κηπουρών» του ή συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου...

Ένα παιχνίδι δηλαδή παραπλάνησης και παραπληροφόρησης.

Γιατί;

Διότι όσοι δεν είναι ενταγμένοι στο σύστημα της διαπλεκόμενης παραπληροφόρησης γνωρίζουν ότι: Ο ΓΑΠ είχε κάνει την επιλογή του για προσφυγή (και) στο ΔΝΤ ήδη απ' την άνοιξη του 2009, σύμφωνα δε με κάποιες άλλες πληροφορίες απ' το Φλεβάρη του 2009, πολύ πριν γίνει πρωθυπουργός!

Άλλωστε ο ίδιος ο Στρος Καν έχει αποκαλύψει ότι συζητήσεις με τον ίδιο και επί της ουσίας συμφωνία είχαν πραγματοποιηθεί απ' τον Οχτώβρη του 2009!

Είμαστε επίσης σε θέση να γνωρίζουμε και το εξής:

Όταν μετά τις ευρωεκλογές του 2009 το εδώ κλιμάκιο των εμπειρογνωμόνων του ΔΝΤ είχε προτείνει στην κυβέρνηση Καραμανλή «συνεργασία» και είχε εισπράξει αρνητική απάντηση, ανταπάντησε ότι «εντάξει, αλλά ο Γ. Παπανδρέου έχει συμφωνήσει σε αυτό»! Τους είχε τάξει δηλαδή «συνεργασία» πολύ πριν γίνει πρωθυπουργός!

Προς τι επομένως η σημερινή αντιπαράθεση;

Μήπως, λέμε μήπως, για να συσκοτιστούν γεγονότα και τραγικές ευθύνες;

Κάτι που διευκολύνεται και απ' το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς έχει λησμονήσει –στο όνομα της συγκυβέρνησης- την προεκλογική του δέσμευση για «μια και μόνη εξεταστική, για το πώς φτάσαμε στο μνημόνιο»;

Κατά τα άλλα μας μάραναν ημερομηνίες και «αποκαλύψεις» συσκέψεων και συμφωνίες και διαφωνίες την άνοιξη του 2010, όταν η –επί της ουσίας- καταστροφική επιλογή είχε γίνει πολλούς μήνες νωρίτερα και απλά μεθοδεύονταν το πώς θα περάσει, με τη στήριξη των διαπλεκόμενων ΜΜΕ και των εξωνημένων «βουβουζέλων» τους!

Μάρκος Μουζάκης

loverdos gap papakonst
 
Δεν πέρασε πολύς χρόνος από τη στιγμή που ο Αντρέας Λοβέρδος απειλούσε ανοιχτά με “μακελειό”, σε περίπτωση που κάποιος πειράξει τον Γιώργο Παπανδρέου, και οι θέσεις του πρώην υπουργού υγείας φαίνεται πως υπέστησαν ριζική μετάλλαξη!

Σε συνέντευξή του στη Δημόσια τηλεόραση εξαπέλυσε ευθεία επίθεση εναντίον του πρώην πρωθυπουργού και του περιβάλλοντός τους κατηγορώντας τους για την είσοδο της Ελλάδας στο ΔΝΤ.

Ξαφνικά ο κ. Λοβέρδος θυμήθηκε να πει ότι είχε αντιρρήσεις ο ίδιος και άλλοι υπουργοί στις αποφάσεις του κ. Παπανδρέου, όμως, ξέχασε να πει ότι τις στήριξε μέχρι το τέλος. Γιατί δεν παραιτήθηκε από την πρώτη στιγμή; Γιατί επέβαλε σκληρό μνημόνιο με περικοπές στην υγεία; Και γιατί έφερε στη συνέχεια ένα από τα καταστροφικότερα νομοσχέδια για τα εργασιακά;

Αμνησία του κ. Λοβέρδου ή μήπως επειδή σκέφτεται να φτιάξει κόμμα θέλει να βρει «κολυμβήθρα» να ξεπλύνει τις αμαρτίες του ρίχνοντας το ανάθεμα στον Παπανδρέου. Όχι ότι δεν έχει τεράστιες πολιτικές-ίσως και ποινικές- ευθύνες ο πρώην  Πρωθυπουργός αλλά παράλληλα και το Υπουργικό Συμβούλιο που συμφωνούσε και αν δεν κάνω λάθος ο κ. Λοβέρδος ήταν μέλος του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έδινε και μάχες υπέρ του μνημονίου.

Σε ποιους απευθύνεστε κ. Λοβέρδε, σε Λωτοφάγους;

Ε.. δεν  είμαστε!

Και για να σας φρεσκάρουμε τη μνήμη, λέγατε ψέματα στα ΝΕΑ στις 26/4/2010;

«O κ. Λοβέρδος χαρακτηρίζει μονόδρομο την ενεργοποίηση του μηχανισμού, ενώ παράλληλα αφήνει αιχμές για καθυστερήσεις ακόμη και για στελέχη της κυβέρνησης, λέγοντας πως επικρατούσε αμφισημία και έλλειψη προσήλωσης στη στοχοθεσία της χώρας.

«Η προσφυγή στον μηχανισμό ήταν προσφυγή διάσωσης της πατρίδας. Η συνεπής εφαρμογή του μηχανισμού όπως και η εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας και όλων των πρόσθετων μέτρων είναι μονόδρομος για την επιβίωση της Ελλάδας.»

Νίκος Παναγιωτόπουλος

 

Λούκα Κατσέλη: «Λυπάμαι για λογαριασμό του κ. Λοβέρδου»

«Ουδέν ψευδέστερον! Λυπάμαι ειλικρινά! Δεν υπάρχει στη ζωή και στην πολιτική τίποτε χειρότερο από κάποιον που παραποιεί την πραγματικότητα προς ίδιον όφελος».

Αυτό δήλωσε η πρόεδρος της «Κοινωνικής Συμφωνίας» Λούκα Κατσέλη, σχολιάζοντας τον ισχυρισμό του Ανδρέα Λοβέρδου ότι συμμετείχε στην απόφαση για προσφυγή στο ΔΝΤ.

«Ο κ. Λοβέρδος προσπαθεί να ξεπλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τη στήριξη χωρίς καμιά επιφύλαξη, που συνεχίζει μέχρι σήμερα, σε μια πολιτική που όχι μόνο δεν δικαιώθηκε αλλά μας έχει οδηγήσει στην εξαθλίωση» πρόσθεσε η κα Κατσέλη.

 

Ανακοίνωση του Γ. Παπανδρέου

«Την ώρα, λοιπόν, που η πολιτική μας δικαιώνεται πλέον και από τους τότε πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας Λοβέρδος "θυμήθηκε" σήμερα να αποποιηθεί τον αγώνα μας. Αγώνα στον οποίο συμμετείχε ο ίδιος ως υπουργός με όλες του τις δυνάμεις. Γιατί τέτοια ρήξη με την αλήθεια; Θα περιμέναμε περισσότερη γενναιότητα και λιγότερη υποκρισία. Υποτίθεται ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος ηγείται "κίνησης". Φαίνεται ότι για λίγη δημοσιότητα θέλει να την οικοδομήσει πάνω στις σαθρές βάσεις που διαμορφώνει η παραποίηση της αλήθειας» αναφέρει –μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση ο κ. Παπανδρέου.

 

 

Περισσότερα Άρθρα...