"Οταν το γκρίζο είναι εντονότερο από το άσπρο και το μαύρο"

Του Νάσου Μάμαλη, Οικονομολόγου *

Έχοντας περάσει αρκετές μέρες διαβάζοντας άρθρα και ανταποκρίσεις από Ουκρανία, Γάζα, Ισραήλ, Συρία και Ιράκ έφτασα στο συμπέρασμα ότι τελικά κανείς δε ξέρει ποιόν υποστηρίζει και ποιόν όχι.

Σε ένα αρκετά μεγάλο άρθρο προσπαθώ να αναλύσω την κατάσταση όσο περισσότερο αντικειμενικά γίνεται και να βρω τελικά ποιός είναι ο καλός και ποιός ο κακός σε κάθε υπόθεση. Ελπίζω εκτός ότι εκτός από τον σχηματισμό της δικής μου άποψης, να μπορέσω να σας βοηθήσω να σχηματίσετε και τη δική σας.

 

Κατάσταση πρώτη: Γάζα

Στην Γάζα ένας από τους καλύτερους στρατούς του κόσμου (Ισραήλ) επιτίθεται σε μια (τρομοκρατική;.... εγκληματική;..... λαϊκή; ) οργάνωση (Χαμάς), ανάμεσα σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή. Προφανώς τα θύματα του άμαχου πληθυσμού είναι πολύ περισσότερα από τους μαχόμενους... περιλαμβάνουν μέσα και παιδιά και γυναίκες καθώς οι βόμβες, όσο έξυπνες και αν είναι, είναι και τυφλές.

Ποιόν καταδικάζουμε;

Το Ισραήλ. Γιατί; Μάλλον γιατί είναι το ισχυρότερο και σε αυτόν τον φρικτό πόλεμο «φθοράς» κερδίζει με διαφορά.

Η πραγματικότητα;

Προφανώς το Ισραήλ είναι το ισχυρότερο και τα εγκλήματά του κατά του αμάχου πληθυσμού (αν όχι της ανθρωπότητας) είναι τρομερά. Αλλά μισό λεπτό να δούμε τη κατάσταση. Η Χαμάς εκτοξεύει ρουκέτες κατά του Ισραήλ. Στόχος τους δεν είναι τα στρατόπεδα του Ισραήλ (όπως θα ήταν σε έναν συμβατικό πόλεμο) αλλά οι πόλεις του. Δηλαδή η Χαμάς προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό που κάνει και το Ισραήλ. Απλά δε τα καταφέρνει το ίδιο καλά.

Επιπλέον το Ισραήλ έχει δηλώσει ότι θα κατεδαφίζει άμεσα τα κτίρια από τα οποία εκτοξεύονται αυτές οι ρουκέτες. Όταν, λοιπόν, η Χαμάς χρησιμοποιεί μια πολυκατοικία στην οποία μένουν 14 οικογένειες για να το κάνει αυτό, το Ισραήλ έχει 2 επιλογές. Ή καταστρέφει την πολυκατοικία, ή δέχεται τον εκβιασμό και «επιτρέπει» στην Χαμάς να χρησιμοποιεί κατοικημένα κτίρια σαν ασπίδες. Εσείς τι θα κάνατε;

Βέβαια και η Χαμάς έχει τα δίκια της, για τα οποία πολεμάει, καθώς αυτό που θέλει είναι μια ελεύθερη Παλαιστίνη, κάτι που το Ισραήλ της το αρνείται κάθετα. Οπότε τελικά η Χαμάς τι είναι; Τρομοκράτες; Μαχητές της Ελευθερίας; Κάτι ανάμεσα σε αυτό που ήταν το 1821 οι Έλληνες οπλαρχηγοί και η ΕΟΚΑ Α’ στην Κύπρο.

Και δεν είναι περίεργο ότι και η Χαμάς αλλά και ο Ισραηλινός στρατός έχουν την πλήρη υποστήριξη ( ή τουλάχιστον σχεδόν πλήρη) των αμάχων τους. Οι Παλαιστίνιοι θέλουν την ελευθερία τους. Οι Ισραηλινοί θέλουν την ασφάλειά τους. Απλά κάποιος πρέπει να τους εξηγήσει ότι θα τα πετύχαιναν και τα δύο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και όχι σε ένα χαράκωμα ή καταφύγιο. Σίγουρα οι άμαχοι θα το προτιμούσαν.

 

Κατάσταση δεύτερη: Ουκρανία

Εδώ και αν δε ξέρουμε ακριβώς τι γίνεται. Αρχικά στη χώρα έγινε πραξικόπημα. Ναι, η κυβέρνηση που έχει αυτή τη στιγμή στην εξουσία η χώρα είναι πραξικοπηματίες. Από την άλλη, είναι και αναγνωρισμένη από τις περισσότερες χώρες στο κόσμο. Οι αντάρτες είναι ρωσόφωνοι Ουκρανοί (αν και από όσο ξέρω, οι περισσότεροι Ουκρανοί είναι Ρωσόφωνοι... αλλά δε μπορώ να εκφέρω ακριβή γνώμη) που αισθάνονται περισσότερο Ρώσοι παρά Ουκρανοί και ζητούν την ένωσή τους με τη Ρωσία, όπως η Κριμαία, ή έστω την ανεξαρτητοποίησή τους. Ποιός έχει δίκιο;

Η κυβέρνηση μάχεται για να κρατήσει ένα (σημαντικό) τμήμα της χώρας το οποίο θέλει να αποσχιστεί. Οι κάτοικοι αυτού του τμήματος μάχονται γιατί θέλουν την αυτοδιάθεσή τους και την «ελευθερία» τους (ο όρος είναι σε εισαγωγικά γιατί είναι αρκετά συζητήσιμος). Οι κυβερνώντες λένε ότι όλη η κατάσταση είναι σχέδιο της Ρωσίας, η οποία βοηθάει και εφοδιάζει (όχι εξακριβωμένα, αλλά ποιόν κοροϊδεύουμε τώρα; ) τους αντάρτες. Η Ρωσόφωνοι λένε ότι αν παραδοθούν θα πέσουν θύματα εκμετάλλευσης και διακρίσεων (στην καλύτερη περίπτωση) από την κυβέρνηση.

Ποιόν καταδικάζουμε;

Σε όλα τα ΜΜΕ καταδικάζεται η Ρωσία για τις επεκτατικές της βλέψεις, την προσάρτηση της Κριμαίας, τον εκφοβισμό σε μικρότερα και περισσότερο αδύναμα κράτη (Γεωργία, Ουκρανία, Τσετσενία).

Η πραγματικότητα:

Το όλο πράγμα είναι πολύ πιθανό να το έχει όντως σκηνοθετήσει η Ρωσία. Αλλά από την άλλη, εκτός του γεγονότος ότι η κυβέρνηση που υποστηρίζει η Δύση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΛΕΓΜΕΝΗ, περιλαμβάνει μέσα και τους πλέον ακραίους Υπερεθνικιστές (δε χρησιμοποιώ τον όρο νεο-ναζί γιατί δεν είναι σωστός. Ναζί ήταν μόνο οι Γερμανοί, νεο-ναζί μπορούν να είναι μόνο οι Γερμανοί. Οι άλλοι μπορεί να τους μιμούνται ή ακόμα και να τους θαυμάζουν, αλλά δεν είναι) και έχει ήδη κάνει κάποια εγκλήματα σε βάρος των Ρωσόφωνων και άλλον μειονοτήτων στην χώρα.

Είμαστε υπέρ της αυτοδιάθεσης των λαών; Ή υπέρ της διατήρησης της συνοχής των εθνών; Υποστηρίζουμε μια Ιμπεριαλιστική Ρωσία ή μια Υπερεθνικιστική Ουκρανία; Άλλη μια περίπτωση όπου κανείς δε μπορεί να πει με ακρίβεια τι πιστεύει και το άσπρο με το μαύρο επισκιάζονται από το γκρίζο.

 

Περίπτωση Τρίτη: Ισλαμικό Χαλιφάτο

Άφησα τελευταία μια περίπτωση που πάνω-κάτω όλοι ξέρουμε ποιός είναι ο κακός. Οι ακραίοι Ισλαμιστές (ο όρος φανατικοί δε μου αρέσει) δολοφονούν, πιέζουν και βασανίζουν όποιον δε σκέφτεται όπως αυτοί, είναι η προσωποποίηση του κακού όπως μας τη δείχνει η τηλεόραση (περιμένω τις πρώτες ταινίες, στις οποίες ο κακός αντί για Ρώσος είναι ένας ακραίος Ισλαμιστής πρίγκιπας.... το βλέπω το σενάριο για το επόμενο JamesBond). Απέναντί τους, ότι έχει μείνει από τον στρατό του Ιράκ, οι Πεσμεργκά (Κούρδοι μαχητές) και ο στρατός της Συρίας.

Ποιόν καταδικάζουμε;

Εύκολο. Το Ισλαμικό Χαλιφάτο και τους ακραίους Ισλαμιστές-δολοφόνους.

Η πραγματικότητα:

Το ISIS ξεπήδησε από τις στάχτες της Συριακής Αντίστασης. Αυτήν που όλοι οι «καλοί» και σκεπτόμενοι άνθρωποι θέλαμε να κερδίσει τον κακό δικτάτορα Άσαντ; Τον θυμάστε; Ο Συριακός στρατός ακόμα σε αυτόν υπακούει. Αυτός ο κακός πολεμάει τους άλλους κακούς. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Που βρήκανε οι Τζιχαντιστές τα όπλα τους νομίζεται; Από την δυτική βοήθεια κατά του Άσαντ στη Συρία, την Αμερικανική βοήθεια προς τον Ιρακινό στρατό (γιατί όσοι Ιρακινοί στρατιώτες δεν παραδόθηκαν ή αυτομόλησαν, απλά έφυγαν και παράτησαν χιλιάδες τόνους υλικού και εφοδίων) και με δική τους ξεχωριστή χρηματοδότηση από σκοτεινές πηγές.

Τελικά στη Συρία μάχεται το κακό με το κακό; Ο Άσαντ είναι φίλος ή εχθρός; Οι Πεσμεργκά που δεν έχουν ακόμα επίσημο δικό τους κράτος, τι επίσημο νομικό καθεστώς έχουν; Τελικά οι Αμερικάνοι βομβαρδίζουν τα δικά τους τανκ και όπλα και δίνουν και άλλα σε άλλες φατριές στην περιοχή; Την αντίσταση κατά του Άσαντ τελικά την εξοπλίζουμε ακόμα;

 

Γαίτανάκι λέτε; Περιμένετε τώρα να δείτε το μπάχαλο:

Η κακιά Ρωσία που είναι υπέρ των καλών Ρωσόφωνων ανταρτών και υπέρ του τότε κακού αλλά τώρα κακού Άσαντ, είναι κατά του Ισραήλ, το οποίο έχει την υποστήριξη των Αμερικάνων. Οι Αμερικάνοι είναι υπέρ της Υπερεθνικιστής πραξικοπηματικής κυβέρνησης της Ουκρανίας, κατά του Άσαντ, αλλά και κατά του Χαλιφάτου, καταδικάζουν τις υπερβολές του Ισραήλ αλλά το εξοπλίζουν, ενω θεωρούν την Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση. Αλλά οι Κούρδοι Πεσμεργκά, είναι μουσουλμάνοι που πολεμάνε για την ελευθερία τους, περίπου όπως και η Χαμάς, αλλά αντί να πολεμάνε εναντίον του Ισραήλ πολεμάνε εναντίον του Χαλιφάτου, το οποίο όλοι συμφωνούμε ότι είναι κακό. Τώρα, γιατί τότε που του δίναμε όπλα και εφόδια ήταν καλό. Αλλά και αυτό το Χαλιφάτο, δεν έχει πει λέξη κατά του Ισραήλ, το οποίο πρακτικά είναι για τους μουσουλμάνους κόκκινο πανί, ούτε έχει κάνει κάτι για να βοηθήσει την κακή (;) Χαμάς.

Εμείς (σαν Δύση τρομάρα μας) είμαστε επίσημα κατά της Ρωσίας, θέλουμε να βοηθήσουμε ανθρωπιστικά τους Ρωσόφωνους αντάρτες, είμαστε υπέρ της Ουκρανικής κυβέρνησης, αλλά ενάντια σε κάθε μορφή Υπερεθνικισμού, καταδικάζουμε το καθεστώς Άσαντ, αλλά θέλουμε να συνεχίσει να πολεμάει η Συρία για να μην πέσει στο Χαλιφάτο, καταδικάζουμε τις φρικτές επιθέσεις του Ισραήλ, αλλά θεωρούμε την Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση που πρέπει να καταπολεμηθεί, ενώ είμαστε ολόψυχα υπέρ των Κούρδων Πεσμεργκά, οι οποίοι πρακτικά είναι κάτι παρόμοιο με την Χαμάς, απλά πολεμάνε ένα εχθρό καθαρά «κακό» και που έχει περίπου την ίδια δύναμη με αυτούς.

Μπάχαλο;

Δε ξέρετε με πόση περιέργεια περιμένω να ακούσω τις απόψεις των γνωστών και φίλων για αυτό. Ελπίζω να σας βοήθησα να αποκτήσετε και την δική σας. 

 

* Ο Νάσος Μάμαλης γεννήθηκε στο Ελληνικό το 1984.. Το 2009 ολοκλήρωσε τις σπουδές του λαμβάνοντας πτυχίο Οικονομολόγου από το Πανεπιστήμιο Πειραιά, ενώ τον Δεκέμβριο του 2013 απέκτησε πτυχίο Μάστερ στην Ναυτιλία και το Διεθνές Εμπόριο, πάλι από το Πανεπιστήμιο Πειραιά, έχοντας λάβει δύο βραβεία για πρωτιά στο τμήμα του στα δύο έτη σπουδών. Eχει γράψει σειρά αρθρων, δοκιμίων και αναναλύσεων για πολιτικά, οικονομικά θέματα , καθώς και για θέματα Τ.Α.