«Ένα βήμα μπροστά, δύο βήματα πίσω» για το ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Τσίπρα...

Δανειζόμαστε σήμερα το τίτλο από τη κλασική (για κομμουνιστές και άλλους μελετητές της πολιτικής), μπροσούρα του V.I. Lenin για να περιγράψουμε όσο πιο συμπυκνωμένα και αποτελεσματικά μπορούμε την «πρωτιά» που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής που πέρασε.

Και τούτο, διότι, αφενός το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατήγαγε, εν μέσω σοβαρού κατακερματισμού της κοινωνίας και των πολιτικών δυνάμεων, μια καθαρή νίκη με 3,8 διαφορά από τη Ν.Δ (πλήρης αντιστροφή σε σχέση με τις εκλογές του 2012), αλλά, αφετέρου, είναι προφανές ότι από τις εφτά μονάδες που έχασε το κόμμα του Αντ. Σαμαρά και τις πέντε μονάδες που έχασε η «Ελιά» του Ευ. Βενιζέλου, ήγουν, τα δύο κόμματα που αποτελούν τη συγκυβέρνηση, αφ' εαυτού δεν κερδίζει απολύτως τίποτε! Το αντίθετο μάλιστα : Χάνει και μια μονάδα που, ασφαλώς, δεν σημαίνει τίποτε λόγω της υφής των ευρωεκλογών ή μπορεί να σημαίνει και πολλά σε επίπεδο συμβολισμών και παράστασης νίκης.

Εξάλλου (κι εδώ είναι το μείζον κι ακόμη ένα βήμα πίσω), σε επίπεδο πολιτικών συσχετισμών και γενικότερης θέασης των εξελίξεων, με την απροσδόκητη εξαέρωση (sic), της ΔΗΜΑΡ και του Φ. Κουβέλη που, ως φαίνεται, πληρώνουν τα σοβαρά - σοβαρότατα λάθη προσανατολισμού και τακτικής που έκαμαν, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Τσίπρας χάνουν (προς το παρόν τουλάχιστον), τον κρισιμότερο συντελεστή και εταίρο στην προσπάθεια να συγκροτηθεί με ίδιες δυνάμεις μελλοντικά μια «κυβέρνηση της Αριστεράς». Αν (με τα ισχύοντα), στη θέση των ευρωεκλογών της Κυριακής είχαμε εθνικές εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιρνε την ίδια θέση και, άρα, και την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, με ποιόν σύμμαχο ή εταίρο εξ αριστερών θα μπορούσε να τη σχηματίσει ή τουλάχιστον να προσπαθούσε να τη σχηματίσει με σοβαρές αξιώσεις; Με κανέναν και, άρα, θα παρέδιδε άδοξα την εντολή. Οπωσδήποτε, εδώ παρεισδύουν και άλλα σενάρια, υποθέσεις και όροι, καθώς, νέοι συντελεστές και παράγοντες έκαναν την εμφάνισή τους στο γίγνεσθαι, αλλά, είναι γεγονός, ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε το στρατηγικό - γειτονικό εκείνο εταίρο, ώστε, μελλοντικά να μπορεί να κάνει λόγο για μια «καθαρή» κυβέρνηση της Αριστεράς.

«Ένα βήμα μπροστά, δύο βήματα πίσω», λοιπόν, για το ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του, τον Αλ. Τσίπρα, και, πράγματι, δεν γνωρίζουμε τι λύση θα προέτασσε σε ανάλογο πρόβλημα ο πολύτροπος πολιτικός εγκέφαλος του Λένιν. Εκείνο που γνωρίζουμε, πάντως, καλά από την Ιστορία είναι ότι η θρυλική μπροσούρα του ηγέτη της Οκτωβριανής επανάστασης εκδόθηκε το 1904 (ανέλυσε ενδελεχώς πολιτικά και οργανωτικά θέματα του τότε καιρού), και πέρασαν 13 συναπτά χρόνια (!), μέσα σε συνθήκες κοινωνικής κολάσεως και Πολέμου για να διαμορφωθούν οι απαραίτητοι όροι και αναγκαίες συνθήκες που θα επέτρεπαν το ξέσπασμα, κατ' αρχήν, και την επικράτηση αργότερα των κόκκινων επαναστατών!

Αν, τώρα, και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και της Ελλάδος χρειαστεί ο ανάλογος χρόνος για να εκδηλωθεί και, επιτέλους, να πραγματοποιηθεί η τελική επικράτησή του, τότε, είναι λίαν αμφίβολο και το αν θα πραγματοποιηθεί ποτέ. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού», όμως : και στη χειρότερη αυτή – τούτη περίπτωση για τον ΣΥΡΙΖΑ, θα κρατάει σε εγρήγορση όλο το κόμμα και το μηχανισμό του. Γι' αυτό, άλλωστε, ο Αλ. Τσίπρας δεν έχασε την ευκαιρία και ζήτησε εκλογές πάραυτα...

Σ.Χ. Τάγκας