Κωδικός: Σβήστε τα τρακτέρ

Στην κυβέρνηση γνωρίζουν πολύ καλά ότι το πιο επικίνδυνο πρόβλημα που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε πολιτική αστάθεια δεν είναι άλλο από τις κινητοποιήσεις των αγροτών.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης σβήνουν και γράφουν μανιωδώς προκειμένου να βρουν το κατάλληλο «τυράκι» που θα ανακόψει τις προθέσεις των αγροτών να τραβήξουν στα άκρα το σχοινί.

Επί της ουσίας δηλαδή δεν υπάρχει κανένα εθνικό σχέδιο δράσης για την ανασυγκρότηση της πρωτογενούς παραγωγής.

Δυστυχώς όλες οι πληροφορίες συντείνουν ότι και αυτή η κυβέρνηση θα κινηθεί στο καταστροφικό δόγμα των προηγουμένων: «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά».

Ακατάσχετο επιδοτήσεων, αλλά και νέες επιδοτήσεις από το 2017 θα είναι το χάπι με το οποίο η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να χρυσώσει το χάπι στους ανθρώπους της αγροτιάς.

Το μέλλον της ελληνικής γεωργίας και της κτηνοτροφίας είναι δυστυχώς προδιαγεγραμμένο και οδηγείται στον αφανισμό.
Ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει ούτε με βαριά φορολογία, ούτε με συντριβή ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Εκτός κι αν ο στόχος είναι η δημιουργία ολιγοπωλιακών καταστάσεων.

Εκτός κι αν μας πουν ότι όλα γίνονται για την «ενοικίαση κενής-αδρανούς δημόσιας γης σε τέσσερις μεγάλες εταιρείες προκειμένου να εγκαταστήσουν μονάδες για παραγωγή, επεξεργασία και εξαγωγή προϊόντων βασισμένες πάντα σε νέες μεθόδους. Έτσι και η εξασφάλιση νέων θέσεων εργασίας... θα επιτευχθεί και η Ελλάδα δίνοντας σημασία στη μαζική παραγωγή προϊόντων με τη χρήση της εξελιγμένης τεχνολογίας θα αναδειχθεί σε μεγάλη εξαγωγική δύναμη».

Που το βρήκα αυτό;

Ας μην ανοίξουμε πληγές. Οι επαΐοντες γνωρίζουν: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο και η γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα KfW.

Το concept είναι κάτι παραπάνω από ολοφάνερο: Οι αγρότες θα παράγουν και τρεις - τέσσερις μεγάλες εταιρείες θα αγοράζουν για επεξεργασία τα προϊόντα.

Πώς θα εξασφαλιστεί, ότι οι παραγωγοί δε θα θιγούν πωλώντας για ένα κομμάτι ψωμί τη σοδειά τους, όταν οι τέσσερις θα διαμορφώνουν τις τιμές μεταξύ τους δημιουργώντας συνθήκες μονοπωλίου;

Η απάντηση έρχεται από μόνη της: Δεν θα εξασφαλιστεί κάτι τέτοιο.

Εκ των πραγμάτων εάν επιτρέπεται μόνο σε τέσσερις εταιρείες η εξαγωγή των προϊόντων, ένας παραγωγός, που μόνος του καλλιεργεί και εξάγει τα τρόφιμα, δε θα έχει άλλη επιλογή παρά να αποταθεί σε αυτές.

Όταν όμως τέσσερις θα καθορίζουν τις τιμές εξαγωγής, οι άνθρωποι αυτοί, μόνοι τους, δε θα μπορούν να σταθούν σε μια αχανή αγορά. Την ίδια στιγμή, οι εν λόγω εταιρείες θα μπορούσαν να αναλάβουν αποκλειστικά την παραγωγή προϊόντων εξαλείφοντας έτσι και τη γεωργία, εκτός κι αν αυτή πραγματοποιείται μόνο στο πλαίσιο των δικών τους παραγωγικών αναγκών.

Ο κάθε παραγωγός αντί να πουλάει αντί πινακίου φακής τη σοδειά του, θα πηγαίνει κατ' ευθείαν σε αυτές να εργαστεί.
Φάμπρικα δηλαδή, για να το σημειώσω σε... απλά ελληνικά, χωρίς περιστροφές.

Θα αναρωτηθείτε βεβαίως «ποιος έχει οραματιστεί αυτή την Ελλάδα;»

Σίγουρα το Βερολίνο, για τους άλλους δεν ξέρω..

Κώστας Τσιτούνας.