SANTORINI IFAISTEIO

Καυτά αέρια διακρίνονται να αναβλύζουν από τον βυθό στα αριστερά της εικόνας (Πηγή: Π.Νομικού)

Το υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπος που βρίσκεται 7 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Σαντορίνης και θεωρείται ένα από τα πιο ενεργά και επικίνδυνα της Μεσογείου, στέλνει βίαιες εκροές αερίων κάθε περίπου δύο λεπτά, αναφέρουν Ιταλοί και Έλληνες ερευνητές.

Χρησιμοποιώντας τηλεκατευθυνόμενα ρομπότ βαθιάς θάλασσας, αλλά και εξελιγμένα μαθηματικά μοντέλα, οι ερευνητές κατέγραψαν και ανέλυσαν τη θερμοκρασία και την ηλεκτρική αγωγιμότητα των ρευστών, τα οποία εξέρχονται βίαια από το υδροθερμικό πεδίο που βρίσκεται μέσα στο βυθό του κρατήρα του Κολούμπου, σε βάθος 500 μέτρων.

Από τη Θήρα ως τον Σαρωνικό, ρομπότ μελετούν τα υποθαλάσσια ηφαίστεια

Η έρευνα ανέδειξε διαφορετικά, αλλά πολύ συγκεκριμένα μοτίβα δραστηριότητας κατά την ενεργητική και την αδρανή φάση του ηφαιστείου, το οποίο είχε βρεθεί σε σχεδόν εκρηκτική κατάσταση τα καλοκαίρια του 2010 και του 2011, όταν μελετήθηκε λεπτομερώς για πρώτη φορά από το αμερικάνικο ερευνητικό σκάφος Nautilus του Πανεπιστημίου του Rhode Island, σε συνεργασία με το ΕΚΠΑ.

Στις περιόδους αδράνειας, η θερμοκρασία εντός του κρατήρα του Κολούμπου παραμένει ιδιαίτερα σταθερή, καθώς υπάρχει απουσία ανταλλαγής ενέργειας ανάμεσα στο ηφαίστειο και στο περιβάλλον. Αντίθετα, η ηλεκτρική αγωγιμότητα δεν ισορροπεί, ως αποτέλεσμα της χαοτικής κίνησης φορτισμένων ιόντων που εξέρχονται από το υπέδαφος του ηφαιστείου προς το υδάτινο περιβάλλον.

Η κατάσταση σε περιόδους δραστηριότητας αλλάζει δραστικά: η θερμοκρασία των υδροθερμικών ρευστών μειώνεται δραστικά και σταθεροποιείται στο περιβάλλον του κρατήρα, πέφτοντας από τους 230 στους 16 βαθμούς Κελσίου. Όμως η αγωγιμότητα χαρακτηρίζεται από σαφή περιοδικότητα, η οποία αντανακλά τον τρόπο με τον οποίο το ηφαίστειο στέλνει βίαιες εκροές ρευστών κάθε περίπου δύο λεπτά.

Η μελέτη, με επικεφαλής τον Ευάγγελο Μπακάλη του Πανεπιστημίου της Μπολόνια, δημοσιεύεται στο Nature Scientific Reports. Συμμετείχαν επίσης ο επίκουρος καθηγητής Θεόδωρος Μερτζιμέκης από το Τμήμα Φυσικής και η επίκουρη καθηγήτρια Παρασκευή Νομικού από το Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Σύμφωνα με τον Ε. Μπακάλη, o οποίος αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων το 1995 και από το 2012 διεξάγει έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, «η συγκεκριμένη διεργασία μοιάζει καταπληκτικά με το μηχανισμό μιας καυτής “ανάσας”. Είναι η ανάσα του Κολούμπου!».

Η συγκεκριμένη συμπεριφορά παρατηρείται για πρώτη φορά παγκοσμίως. Τα υποθαλάσσια ηφαίστεια είναι εξαιρετικά πολύπλοκα και δυναμικά περιβάλλοντα, που ελάχιστα έχουν μελετηθεί ως σήμερα. Όσο συχνότερη είναι η «ανάσα» ενός ηφαιστείου, σε τόσο πιο ενεργή ή και εκρηκτική κατάσταση βρίσκεται.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ευρήματα μπορούν να αποτελέσουν το πρώτο βήμα για την κατανόηση των μηχανισμών που ευθύνονται για την έκλυση τεράστιων ποσών ενέργειας σε ένα υποθαλάσσιο ηφαίστειο.

Επιπλέον, αναμένεται να αποτελέσουν το εφαλτήριο για πρόγνωση εκρήξεων σε υποθαλάσσια ηφαιστειακά περιβάλλοντα και για την εκτίμηση επικινδυνότητας της «ανάσας» του ηφαιστείου για το οικοσύστημα, τους ανθρώπους και την οικονομία.

με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

greek cube sat
 
Στην Πολυτεχνική Σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, έχει κατασκευαστεί ένας πλήρης δορυφόρος μικρού μεγέθους στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής διαστημικής αποστολής QB50.

Ο δορυφόρος έχει περάσει όλες τις λειτουργικές δοκιμές και τις σκληρές δοκιμασίες πτήσης και έχει ήδη φορτωθεί στον πύραυλο που θα τον μεταφέρει στο διάστημα.

Υπό την επίβλεψη του Επίκουρου Καθηγητή Θεόδωρου Σαρρή, μία ομάδα από μηχανικούς, μεταδιδακτορικούς ερευνητές και μεταπτυχιακούς φοιτητές ολοκλήρωσαν πριν από λίγους μήνες το πολύπλοκο έργο του σχεδιασμού και της κατασκευής του δορυφόρου, που πήρε την κωδική ονομασία GR01-DUTHSat.

Η ερευνητική ομάδα, μέρος του Εργαστηρίου Ηλεκτρομαγνητικής Θεωρίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, έχει μακροχρόνια ενασχόληση στο χώρο της τεχνολογίας και επιστήμης του διαστήματος και επελέγη το 2012 ανάμεσα σε δεκάδες προτάσεων από 38 χώρες για να συμμετάσχει στην πρωτοβουλία «QB50» για την κατασκευή και εκτόξευση ταυτόχρονα 50 νανο-δορυφόρων τύπου CubeSat.

Στόχος του σμήνους αυτού των νανο-δορυφόρων είναι να μελετήσουν τη σύσταση και την ηλεκτροδυναμική του κοντινού διαστημικού χώρου μέσα στην Θερμόσφαιρα της Γης, σε αποστάσεις από 200 έως 400 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της Γης, και κυρίως να παρατηρήσουν αλλαγές στην περιοχή αυτή κατά τη διάρκεια ηλιακών διαταραχών και εκρήξεων.

Τις πολλαπλές μετρήσεις που απαιτούνται τις μοιράζονται οι δορυφόροι του σμήνους, και ο δορυφόρος DUTHSat είναι επιφορτισμένος να μετρά παραμέτρους του πλάσματος (δηλαδή της ηλεκτρικά φορτισμένης ύλης) της περιοχής αυτής.

Αφού πραγματοποιήσουν μετρήσεις για αρκετούς μήνες, οι δορυφόροι QB50 αναμένεται να βυθισθούν στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και να διαλυθούν, λόγω τριβής, σαν διάττοντες αστέρες.

Το πρόγραμμα QB50 συντονίζει τις μετρήσεις που θα συνεισφέρει ο κάθε δορυφόρος, αλλά ο σχεδιασμός και η κατασκευή του κάθε δορυφόρου πραγματοποιήθηκε από την κάθε ομάδα χωριστά, με δική της χρηματοδότηση, σχεδιασμό και κατασκευή.

Τις προσπάθειες του ΔΠΘ ενίσχυσε η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας, μέσω του ανταγωνιστικού προγράμματος ΑΡΙΣΤΕΙΑ που κέρδισε η ομάδα του ΔΠΘ.

Μοναδικότητα και πρωτοπορία του δορυφόρου του ΔΠΘ αποτελεί το σύστημα περισυλλογής και επεξεργασίας μετρήσεων, το οποίο αποτελείται από μια σειρά ηλεκτρονικών και ολοκληρωμένων κυκλώματων – ASICS που αναπτύχθηκαν μέσα στο εργαστήριο και τα οποία είναι ειδικά κατασκευασμένα να αντέχουν στις πολύ σκληρές συνθήκες θερμοκρασίας και ακτινοβολίας που επικρατούν στο διάστημα.

Τα κυκλώματα αυτά είναι επιφορτισμένα με τη συλλογή και την ψηφιοποίηση των σημάτων από τους αισθητήρες του δορυφόρου και έχουν επιδόσεις και αντοχές που ξεπερνούν κατά πολύ τις επιδόσεις αντίστοιχων διαθέσιμων μονάδων για διαστημικές εφαρμογές όσον αφορά στην κατανάλωση ισχύος και αντοχή σε συνθήκες διαστήματος.

Ο σχεδιασμός του GR01-DUTHSat ξεκίνησε το 2013.

Μετά από διάφορες δοκιμαστικές κατασκευές, η τελική συναρμολόγηση ολοκληρώθηκε το 2016, και στη συνέχεια ο δορυφόρος πέρασε μια σειρά από σκληρές δοκιμασίες για να γίνει αποδεκτός για πτήση:

δοκιμές ταλαντώσεων εκτόξευσης πραγματοποιήθηκαν στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία, δοκιμές ταχείας ψύξης και θέρμανσης υπό κενό έγιναν στο Ε.ΚΕ.Φ.Ε. “ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ”, λειτουργικοί έλεγχοι, τεχνητά βραχυκυκλώματα των μπαταριών και δοκιμές επικοινωνίας έγιναν στο ΔΠΘ, και τελικά ο DUTHSat πήρε το τελικό ΟΚ για πτήση τον Νοέμβριο του 2016.

Συνολικά, από τα 50 πανεπιστήμια που ξεκίνησαν, 36 κατάφεραν να ολοκληρώσουν και να παραδώσουν πλήρως λειτουργικούς δορυφόρους.

Ανάμεσά τους είναι ακόμα ένας Ελληνικός δορυφόρος, ο GR02 – UPSat, του τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, δίνοντας μαζί με τον DUTHSat ένα δυνατό Ελληνικό παρόν στο χώρο του Διαστήματος.

Στο ακροατήριο Κένεντυ  βρίσκεται ήδη ο DUTHSat

H πτήση των GR01-DUTHSat και GR02-UPSat θα γίνει μέσω του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (International Space Station, ISS).

O GR01-DUTHSat αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο Ακρωτήριο Κένεντυ – Cape Canaveral της Florida, μέσα στο Cygnus Cargo Craft (στο διαστημόπλοιο που αντικατέστησε τα διαστημικά λεωφορεία, τα space shuttles, για την σύνδεση με τον ISS) και αναμένεται να εκτοξευθεί με ένα πύραυλο Atlas 5, που θα στείλει τον Cygnus και τον DUTHsat στον ISS μαζί με άλλες προμήθειες και πειράματα.

Σημειώνεται ότι το «εισιτήριο» για να μπει ο DUTHsat μέσα στο Cygnus και να πετάξει με τον Atlas 5, το οποίο επίσης έπρεπε να καλύψει η κάθε ομάδα από μόνη της, έγινε εφικτό με την ευγενική χορηγία της Ελληνικής Εταιρείας Raycap από την Δράμα!

Σε ζωντανή μετάδοση η εκτόξευση και πρόσδεση του δορυφόρου

Η εκτόξευση του Atlas 5 είναι σχεδιασμένη για τις 28 Μαρτίου 2017, και μπορεί να την παρακολουθήσει κανείς ζωντανά από το NASA TV, εδω:

Πιο εντυπωσιακή, όμως, αναμένεται να είναι η πρόσδεση (το «docking» όπως λέγεται) του Cygnus με τον ISS που θα γίνει δύο ημέρες αργότερα, στις 30 Μαρτίου 2017 και η οποία επίσης θα αναμεταδίδεται ζωντανά από τη NASA TV, με live streaming από τις κάμερες του ISS.

Κατά τη διάρκεια της πρόσδεσης του Cygnus σχεδιάζεται ειδική προβολή μαζί με παρουσίαση όλης της αποστολής του DUTHSat σε αμφιθέατρο στο χώρο του ΔΠΘ, στην Πολυτεχνιούπολη Κιμμερίων Ξάνθης, η οποία θα είναι ανοικτή στο κοινό.

Η ώρα που έχει ανακοινωθεί για την πρόσδεση είναι 12:00 – 14:00 (και την ίδια ώρα σχεδιάζεται και η παρουσίαση στο ΔΠΘ), ωστόσο σημειώνεται ότι οι εκτοξεύσεις πολύ συχνά έχουν καθυστερήσεις ή αναβολές, π.χ. λόγω καιρού ή τελικών ελέγχων, οπότε συστήνεται σε όποιον θα ήθελε να παρακολουθήσει την παρουσίαση να ελέγξει από πριν την ιστοσελίδα του DUTHSat, στο www.duthsat.gr, για τελευταία νέα, καθώς και για τους χώρους της εκδήλωσης. Στην ίδια ιστοσελίδα υπάρχουν και στοιχεία επικοινωνίας με τους υπεύθυνους του προγράμματος.

Αφού o Cygnus «προσδεθεί» επάνω στον ISS, αστροναύτες του ISS θα παραλάβουν τον DUTHSat, επίσης σε ζωντανή σύνδεση, ενώ κάποια στιγμή τον Απρίλιο ή Μάϊο του 2017, ανάμεσα στα πειράματα και τις εργασίες που διενεργούν οι αστροναύτες του ISS, θα τον τοποθετήσουν σε ειδικό εκτοξευτήρα επάνω σε ειδικό μηχανικό βραχίονα για να τεθεί σε σχεδόν κυκλική τροχιά στα 400 Km.

Μετά την εκτίναξη από τον ISS (αφού περάσουν 30 λεπτά, για λόγους ασφαλείας), ο DUTHSat θα ανοίξει αυτόματα τις κεραίες του ώστε να αρχίσει να επικοινωνεί και να δέχεται εντολές από το Σταθμό Εδάφους και το Kέντρο Eλέγχου (Ground Control) που έχει κατασκευαστεί για το σκοπό αυτό στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, με τη συνδρομή του Συλλόγου Ραδιοερασιτεχνών Ξάνθης.

Στη συνέχεια ο DUTHSat, που αρχικά αναμένεται να περιστρέφεται με τυχαίο τρόπο στο διάστημα, θα ενεργοποιήσει το σύστημα σταθεροποίησης και προσανατολισμού του ώστε τα όργανα μέτρησης να βλέπουν στην επιθυμητή κατεύθυνση.

Μετά από ελέγχους λειτουργίας όλων των υποσυστημάτων και οργάνων, ο DUTHSat θα αρχίσει να αποστέλλει τα πολύτιμα δεδομένα από τις μετρήσεις του στο Σταθμό Εδάφους, για να χρησιμοποιηθούν για μοντελοποίηση και προσομοίωση αυτής της περιοχής.

Η τελική τοποθέτηση σε τροχιά, για την οποία όμως δεν έχει ακόμα δοθεί ημερομηνία, θα αναμεταδοθεί επίσης ζωντανά από κάμερες του ISS που δείχνουν ανά πάσα στιγμή εικόνες από τη Γη και από τη δραστηριότητα των αστροναυτών στο διαστημικό σταθμό.

apolithomata protis zois

Πρόκειται για τα ίχνη που άφησε μία από τις αρχαιότερες μορφές ζωής πάνω στη Γη.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ανακάλυψαν στο Κεμπέκ του Καναδά, τα αρχαιότερα απολιθώματα μικροοργανισμών που έχουν βρεθεί στον πλανήτη μας και τα οποία έχουν ηλικία τουλάχιστον 3,77 δισεκατομμυρίων ετών!!

Μικροσκοπικά ίχνη σαν νημάτια και κύλινδροι, τα οποία είχαν σχηματισθεί από τα βακτήρια που ζούσαν σε ορυκτά με σίδηρο, βρέθηκαν εγκλωβισμένα μέσα σε στρώματα χαλαζία.

Τα συγκεκριμένα ιζηματογενή πετρώματα στην περιοχή Νουβιαγκιτούκ του βορειοανατολικού Καναδά, είναι από τα αρχαιότερα στην Γη και πιθανότατα αποτελούσαν τμήμα ενός υποθαλάσσιου υδροθερμικού συστήματος, πλούσιου σε σίδηρο, το οποίο παρείχε το κατάλληλο περιβάλλον για τις πρώτες μορφές ζωής πριν από 3,77 έως 4,3 δισεκατομμύρια χρόνια.

170301132012_1_900x600

Οι ερευνητές από πολλές χώρες (Βρετανία, ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, Νορβηγία), με επικεφαλής τους δρες Ντομινίκ Παπινό και Μάθιου Ντοντ της Σχολής Γεωεπιστημών του University College του Λονδίνου (UCL), έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature».

«Η ανακάλυψη ενισχύει την ιδέα ότι η ζωή ξεπήδησε από καυτές υδροθερμικές πηγές στο βυθό των θαλασσών, λίγο μετά το σχηματισμό της Γης», δήλωσε ο Μάθιου Ντοντ. «Η ζωή στη Γη αναπτύχθηκε σε μια εποχή που τόσο η ίδια όσο και ο Άρης είχαν υγρό νερό στις επιφάνειές τους. Συνεπώς, αναμένουμε ότι θα βρούμε ενδείξεις για ζωή στον Άρη πριν από περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. Αν όχι, τότε η Γη θα αποτέλεσε μια ειδική περίπτωση».

gallery-1488388725-image-1-nsb-jasper-nodule-elsevier-copyrighted

Μέχρι τώρα, ως αρχαιότερα γνωστά απολιθώματα μικροοργανισμών, ηλικίας 3,46 δισεκατομμυρίων ετών, θεωρούνταν αυτά που είχαν βρεθεί στη Δυτική Αυστραλία.

Τόσο στην Αυστραλία, όσο και στον Καναδά, η πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι επιστήμονες, είναι να βεβαιωθούν ότι τα ίχνη πάνω στα πετρώματα έχουν όντως βιολογική προέλευση, άρα αποτελούν απολιθώματα μικροοργανισμών, αφού οι τελευταίοι δεν έχουν σκελετό για να απολιθωθεί.

Στην περίπτωση του Κεμπέκ, τα μικροσκοπικά νημάτια και οι κύλινδροι έχουν γίνει από αιματίτη, μία μορφή οξείδωσης (σκουριάς) του σιδήρου.

Οι ερευνητές εξέτασαν και απέρριψαν κάθε εναλλακτική μη βιολογική εξήγηση για την προέλευση αυτών των ιχνών, π.χ. να προήλθαν από μεταβολές στην θερμοκρασία και στην πίεση λόγω των γεωλογικών διαδικασιών.

apeimpe

 

Παρά το πόσο ακραίο ακούγεται αυτό, οι θεωρίες ότι το Σύμπαν μας δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση ή απλά ένα ολόγραμμα, δεν είναι νέες.  
 
Η μεγαλύτερη ανακάλυψη όλων των εποχών: Επιστήμονες ίσως απέδειξαν ότι ζούμε στο... Matrix! (pics)
 
Tώρα, οι επιστήμονες ερευνητές ισχυρίζονται ότι έχουν βρει αποδείξεις που ίσως αποδεικνύουν αυτή την υπόθεση. 

Μια ομάδα θεωρητικών φυσικών στο Πανεπιστήμιο του Southampton, με τη μελέτη του Κοσμικού Υποβάθρου Μικροκυμάτων (CMB), την ακτινοβολία δηλαδή που απέμεινε από το Big Bang, πιστεύει ότι έχει βρει σημάδια ότι το Σύμπαν μας δεν είναι τίποτα άλλα παρά μια ψευδαίσθηση!

Ουσιαστικά, οι πληροφορίες που συνθέτουν αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα, είναι «αποθηκευμένες» σε μια επιφάνεια δύο διαστάσεων (2D), συμπεριλαμβανομένου και του χρόνου.  

Αυτό σημαίνει ότι ό,τι βλέπουμε και όλες οι «εμπειρίες» που έχουμε αποκτήσει, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ψευδαίσθηση του μυαλού μας. 

«Φανταστείτε ότι όλα όσα βλέπετε, αισθάνεστε και ακούτε σε τρεις διαστάσεις, αλλά και η αντίληψή που έχετε για τον χρόνο, στην πραγματικότητα προέρχονται από ένα δύο διαστάσεων πεδίο», λέει ο καθηγητής Kostas Skenderis από το Πανεπιστήμιο του Southampton. 

 

«Η ιδέα είναι παρόμοια με εκείνη των απλών ολογραμμάτων όπου μια εικόνα 3D κωδικοποιείται σε μια επιφάνεια 2D, όπως για παράδειγμα ένα ολόγραμμα σε μια πιστωτική κάρτα.

Ωστόσο, αυτή τη φορά, ολόκληρο το Σύμπαν είναι κωδικοποιημένο.

Ένας άλλος τρόπος για ν ατο καταλάβουμε αυτό είναι μέσω των 3D ταινιών. Αν και δεν είναι ακριβως ένα παράδειγμα ενός ολογράμματος, οι 3D ταινίες δημιουργούν την ψευδαίσθηση των 3D αντικειμένων από μια επίπεδη οθόνη 2D. Η διαφορά με το 3D Σύμπαν που ζούμε, είναι ότι μπορούμε να αγγίξουμε τα αντικείμενα και η προβολή τους είναι... πραγματική», συνεχίζει ο καθηγητής.  

Ενώ οι θεωρίες ενός ολογραφικού σύμπαντος υπάρχουν από τη δεκαετία του 1990, η πιο πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Physical Review Letters, περιέχει την πρώτη απόδειξη, όπως λένε οι ερευνητές. 

Για να το αποδείξουν αυτό, οι ερευνητές ανέπτυξαν διάφορα μοντέλα του ολογραφικού σύμπαντος έτσι ώστε να μπορούν να το «ελέγξουν« και να... κοιτάξουν πίσω στο χρόνο ακόμα και 13.000.000.000 έτη, στο απώτατο δηλαδή όριο του σύμπαντος.  

Τα μοντέλα αυτά εξαρτώνται από τη θεωρία της κβαντικής βαρύτητας, μια θεωρία που αμφισβητεί την αποδεκτή εκδοχή της κλασικής βαρύτητας. Η ολογραφική αρχή λέει ότι η βαρύτητα προέρχεται από λεπτές, δονούμενες χορδές που σχηματίζουν ολογράμματα σε ένα δύο διαστάσεων Σύμπαν. 

Οι πρόσφατες εξελίξεις στα τηλεσκόπια και στον εξοπλισμό ανίχνευσης, επέτρεψαν στους επιστήμονες να ανιχνεύσουν ένα τεράστιο όγκο δεδομένων που απομένουν στο Σύμπαν από τη στιγμή που αυτό δημιουργήθηκε.

Χρησιμοποιώντας αυτές τις πληροφορίες, η ομάδα των επιστημόνων ήταν σε θέση να κάνει συγκρίσεις μεταξύ των χαρακτηριστικών αυτών. Βρήκαν έτσι ότι μερικές από τις πιο απλές θεωρίες κβαντικού πεδίου, θα μπορούσαν να εξηγήσουν όλες σχεδόν τις κοσμολογικές παρατηρήσεις του πρώιμου Σύμπαντος. 

Αυτό, ισχυρίζονται, απομακρύνει την «κβαντική βαρύτητα» από το να είναι απλά μια εναλλακτική θεωρία και την μετατρέπει σε ένα αποδεκτό μοντέλο! Και είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο αποδεικνύεται! 

Οι επιστήμονες έχουν εργαστεί για δεκαετίες  ώστε να μπορέσουν να συνδυάσουν τη θεωρία της βαρύτητας και της κβαντικής θεωρίας του Αϊνστάιν. Κάποιοι πιστεύουν ότι η έννοια του ολογραφικού σύμπαντος έχει τη δυνατότητα να συμβιβάσει τα δύο.  

Οι ερευνητές θα συνεχίσουν να μελετούν το πρώιμο σύμπαν ώστε να υποβάλουν περαιτέρω αποδείξεις για την θεωρία του ολογράμματος και εμείς περιμένουμε με αγωνία!

Πραγματικά μαγικές στιγμές... 

(με στοιχεία από το Wired)

klonopoiisi anthropou

Η ανθρώπινη ζωή θα μπορούσε σύντομα να αναπαραχθεί στο εργαστήριο μετά το επίτευγμα επιστημόνων του Πανεπιστημίου του Cambridge που δημιούργησαν με επιτυχία τεχνητά έμβρυα ποντικιών.

Οι επιστήμονες κατάφεραν να αναπτύξουν μια δομή από έμβρυο ποντικού με τη χρήση βλαστικών κυττάρων που καλλιεργήθηκαν στο εργαστήριο. Τα κύτταρα αναπτύχθηκαν σε πρώιμου σταδίου έμβρυα που είχαν ταυτόσημες εσωτερικές δομές με εκείνες που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της φυσιολογικής ανάπτυξης στη μήτρα.

Ο σκοπός της έρευνας είναι να κατανοήσουν βαθύτερα οι επιστήμονες την ανάπτυξη ενός εμβρύου στις αρχές της εμφύτευσης των κυττάρων, σύμφωνα με το RT.

Αυτό σηματοδοτεί ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός, αφού οι προηγούμενες προσπάθειες να αναπτυχθούν πρωταρχικά έμβρυα, χρησιμοποιώντας μόνο τα εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα, είχαν περιορισμένη επιτυχία.

«Ψάχνω σε αυτό ως ένα θαύμα της φύσης, καθώς προσπαθούμε να κατανοήσουμε την διαδικασία. Είναι απίστευτα όμορφο που μπορούμε να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τις δυνάμεις εκείνες που οδηγούν σε αυτο-οργάνωση κατά την πρώτη φάση της ανάπτυξης», είπε στην Guardian η καθηγήτρια κυτταρική βιολογίας Zernicka-Goetz.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα συνδυασμό γενετικώς τροποποιημένων κυττάρων ποντικού, γνωστά ως «αρχέγονα κύτταρα» και μια τριδιάστατη, «εξωκυτταρική μήτρα», δομή, κατά την οποία τα κύτταρα θα μπορούσαν να αναπτυχθούν. Το «έμβρυο» φαίνεται σχεδόν πανομοιότυπο με τα φυσικά έμβρυα των ποντικιών.

Εάν κάποτε πραγματοποιηθεί σε ανθρώπινα έμβρυα, το πείραμα θα μπορούσε να αποκαλύψει την αιτία πίσω από τις αποβολές και την στειρότητα, καθώς δείχνει πώς η γενετική δραστηριότητα δεν διαφέρει αρκετά στα θηλαστικά στις αρχές της σύλληψης.

Η σημαντική ανακάλυψη, έγινε από από μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής την Magdalena Zernicka-Goetz, η οποία πέρυσι ανακάλυψε τον τρόπο για να κρατήσει ζωντανά τα έμβρυα στο εργαστήριο μέχρι 14 ημέρες, κάτι που σημαίνει ότι περισσότερα έμβρυα θα μπορούσαν να αναπαραχθούν για περαιτέρω έρευνα χωρίς σπέρμα ή δωρεές ωαρίων, αφού υπάρχει ο φόβος ηθικών ζητημάτων από την αντιγραφή ενός εμβρύου.

«Τόσο τα εμβρυϊκά όσο και τα τεχνητά κύτταρα επικοινωνούν μεταξύ τους και οργανώνονται σε μια δομή που μοιάζει και συμπεριφέρεται όπως ένα έμβρυο», δήλωσε η Zernicka-Goetz.

Μια στους έξι εγκυμοσύνες καταλήγουν σε αποβολή και οι επιστήμονες εξακολουθούν να μην έχουν ακόμη σαφείς απαντήσει για το πώς συμβαίνει αυτό.

«Αν μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε αυτή τη γνώση, πολλές ανθρώπινες ζωές θα σωθούν στο μέλλον», δήλωσε η Goetz, σύμφωνα με τους Times.

Ωστόσο, αρκετοί ερευνητές είπαν ότι, αν και το τεχνητό έμβρυο μοιάζει πολύ φυσικό, είναι απίθανο να αναπτυχθεί περαιτέρω σε ένα υγιές έμβρυο ποντικιού. Υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος για να διανύσουμε ακόμα, πόσο μάλλον να φτάσουμε να κλωνοποιήσουμε και άνθρωπο...

Ηλίας Σιατούνης

komitis

Τρία εντυπωσιακά φαινόμενα θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν σε διάστημα λίγων ωρών οι κάτοικοι της Γης, καθώς, σε μία μοναδική συγκυρία, ο ουρανός θα φωτιστεί από τον κομήτη Honda που θα γίνει ορατός την Παρασκευή, ενώ θα ακολουθήσει η ολική έκλειψη της Σελήνης και η «χιονισμένη» πανσέληνος του Φεβρουαρίου.

Ο κομήτης Honda θα «ντύσει» ουρανό με μία πράσινη λάμψη, καθώς θα περνά κοντά στη Γη και θα είναι ορατός με γυμνό μάτι το βράδυ της Παρασκευής. Η πράσινη λάμψη θα συνοδεύεται από μία μοβ ουρά, δημιουργώντας ένα πραγματικά εντυπωσιακό φαινόμενο, το οποίο αξίζει να απολαύσει κανείς στη ζωή του.

Νωρίς την ίδια ημέρα, θα ξεκινήσει η ολική έκλειψη του φεγγαριού. Πρόκειται για το φαινόμενο της ευθυγράμμισης του Ήλιου, της Γης και της Σελήνης. Καθώς τα τρία ουράνια σώματα θα έρθουν στην ίδια ευθεία, η Σελήνη θα εξαφανιστεί στο σκοτάδι και ακολούθως θα γίνει ορατό το στεφάνι που προκαλείται από τις ακτίνες του ήλιου. Η έκλειψη θα γίνει περισσότερο ορατή στην Ευρώπη και την Αφρική.

Παράλληλα, η Σελήνη θα «γεμίσει» και θα είναι πιο φωτεινή από κάθε άλλη περίοδο του χρόνου, ένα φαινόμενο που ονομάζεται «snow moon», καθώς ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας με τα περισσότερα χιόνια και το μεγαλύτερο κρύο.

Το φαινόμενο, ωστόσο, που προσθέτει «αίγλη» στην κοσμική συγκυρία, είναι το πέρασμα του κομήτη Honda. Το πέρασμά του θα είναι τόσο κοντινό, ώστε θα είναι ορατός με γυμνό μάτι σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια, τη λάμψη και τα χρώματά του.

Το τριπλό αυτό φαινόμενο συμβαίνει για πρώτη φορά τα τελευταία 100 χρόνια που παρακολουθείται ο ουρανός και το σύμπαν, γεγονός που αυξάνει ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον.

To αστρονομικό φαινόμενο θα λάβει χώρα λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής προς Σάββατο. Η έκλειψη θα είναι ορατή και από τη χώρα μας, πράγμα που θα καταστήσει το θέαμα πρόσφορο τόσο για παρατήρηση όσο και για φωτογράφιση.

Συγκεκριμένα, οι παρατηρητές θα δουν αρχικά ένα σκοτείνιασμα του φεγγαριού, που θα γίνεται πιο έντονο όσο περνάει η ώρα. Η έκλειψη της παρασκιάς, που θα διαρκέσει συνολικά περίπου τέσσερις ώρες και 20 λεπτά, θα αρχίσει στις 00:34 ώρα Ελλάδας, θα κορυφωθεί στις 02:43 και θα λήξει στις 04:53.

thanatos skala

Η καινούργια επιστημονική προσέγγιση στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από το χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο τον Αϊνστάιν.

Σύμφωνα με ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα της φυσικής επιστήμης, καμίας μορφής ενέργεια δεν χάνεται. Δεν δημιουργείται και δεν καταστρέφεται Απλά υπάρχει πάντα με τη μία, ή άλλη μορφή.

Ξεκινώντας από αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος, είναι μια τεράστια γεννήτρια ενέργειας, οι επιστήμονες καλούνται να απαντήσουν στο τι γίνεται αυτή η ποσότητα ενέργειας, όταν ο εγκέφαλος σταματήσει λόγω θανάτου να λειτουργεί. Είναι πιθανόν να μεταβιβάζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν;

Για τους μελετητές, η θεωρία των παράλληλων συμπάντων, είναι μια πραγματικότητα πολύ πιο αντικειμενική από αυτό που θεωρούμε πραγματικότητα δεδομένου ότι έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, θεμελιώδεις όσον αφορά την προσέγγιση μας απέναντι στην πραγματικότητα, δεν υφίστανται όπως τις αντιλαμβανόμαστε.

Οτιδήποτε ο εγκέφαλος επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί σαν πληροφορία, είναι απλά ένα εργαλείο κατανόησης ενός συγκεκριμένου χωροχρόνου μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας.

Κάτι που αποδεικνύεται από την ανικανότητα του εγκεφάλου, να κατανοήσει την ύπαρξη του συμπαντικού απείρου, εφ” όσον ο προγραμματισμός του, του καθιστά κατανοητά μόνο τα πεπερασμένα σύνολα.

Σε ένα σύμπαν χωρίς χώρο και χρόνο (με τις έννοιες που εμείς τους δίνουμε) όπως στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι είναι το σύμπαν, η έννοια του θανάτου, του τέλους, πολύ απλά δεν υφίσταται λένε οι ειδικοί.

Υφίσταται η εμπειρία του θανάτου, όπως τον βιώνουμε με το συγκεκριμένης λειτουργίας εγκέφαλο μας, αλλά κατά πόσο αυτή η εμπειρία, ανταποκρίνεται σε μια αντικειμενική πραγματικότητα, για την οποία δεν έχουμε εργαλεία κατανόησης;

Ο ίδιος ο Αϊνστάιν είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο:«Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση».

Σύμφωνα με τη μελέτη των επιστημόνων, η αθανασία δεν είναι μια διαρκής ύπαρξη σε έναν κόσμο δίχως τέλος γιατί πολύ απλά σαν έννοια, κατοικεί έξω από την έννοια του χρόνου όπως τον ξέρουμε. Σε έναν κόσμο έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα, κι από ότι θεωρούμε πραγματικό και μη, όπως αναφέρει το "strange".

Όσο δεδομένη είναι η περιορισμένη μας ικανότητα στον προσδιορισμό της πραγματικότητας άλλο τόσο είναι και η ικανότητά μας στον προσδιορισμό της μη πραγματικότητας.

Αυτής που δεν περιορίζεται από το χώρο, το χρόνο και τους νόμους ενός χιλιοστού του σύμπαντος, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την δημιουργία και τις παράλληλες, άπειρες όπως και ο χωροχρόνος, μορφές της.

Περισσότερα Άρθρα...