Κόσμος

Για αδικία κάνει λόγο ο εκπρόσωπός του

«Το σενάριο είχε ήδη γραφτεί, όπως και ο τίτλος: αποδόθηκε αδικία» δήλωσε ο Πάολο Μποναγιούτι, γερουσιαστής και εκπρόσωπος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, μετά την απόφαση της αρμόδιας επιτροπής της Γερουσίας να ταχθεί υπέρ της αποπομπής του από το σώμα.

Ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας της κεντροδεξιάς στη Γερουσία Ρενάτο Σκιφάνι κατήγγειλε το γεγονός ότι «ο Βίτο Κρίμι, εκλεγμένος αντιπρόσωπος του Κινήματος Πέντε Αστέρων στην γερουσία, παραβίασε τον κανονισμό, αναφέροντας στο Twitter τι συνέβαινε μέσα στην επιτροπή και προσβάλλοντας με απρεπείς εκφράσεις τον Μπερλουσκόνι. Ο πρόεδρος του σώματος Πιέτρο Γκράσο κανονικά όφειλε να είχε διακόψει την συνεδρίαση».

Ιταλικά μέσα ενημέρωσης αναφέρονται επίσης στην «παραβίαση του απόρρητου των εργασιών» από μέρους του εκπροσώπου του κινήματος του Μπέπε Γκρίλο, ο οποίος έγραψε ειρωνικά σχόλια στο Διαδίκτυο, κι εκτιμούν ότι πιθανόν πρέπει να του επιβληθούν κυρώσεις.

Ο πρόεδρος της γερουσίας ανέφερε ότι η συμπεριφορά του Κρίμι ήταν «αχαρακτήριστη», προσθέτοντας ότι θα κριθεί από αρμόδια όργανα.

Ο πρώην υπουργός Κάρλο Τζοβανάρντι - παρότι αποσκίρτησε - στο θέμα της αποπομπής του Μπερλουσκόνι συνεχίζει να στηρίζει τον ιδρυτή της Φόρτσα Ιτάλια: «η άποψη ότι ο νόμος περί έκπτωσης των πολιτικών πρέπει να εφαρμόζεται και για αδικήματα που διεπράχθησαν πριν την ψήφισή του, βρίσκει ιστορικά προηγούμενα μόνον στην Σοβιετική Ένωση και στην ναζιστική Γερμανία», υποστήριξε.

Ο γραμματέας του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος Γκουλιέλμο Επιφάνι περιορίσθηκε να πει ότι «προτίμησε να συναντήσει εκπροσώπους των ιταλών εργαζομένων… ο κόσμος δεν μπορεί άλλο πια να ασχολείται με τις υποθέσεις του Μπερλουσκόνι».

nbeast

Μύδρους εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης εξαπολύει η βρετανική εφημερίδα Guardian, με αφορμή τον όψιμο αντιφασισμό που επιδεικνύει.

Ο Guardian υπενθυμίζει τις δεκάδες ρατσιστικές επιθέσεις οι οποίες αναδεικνύονταν από τα ξένα ΜΜΕ και ΜΚΟ, καθώς και τις διαβεβαιώσεις Δένδια ότι δεν υπάρχει καμιά διασύνδεση μεταξύ αστυνομίας και Χρυσής Αυγής.

Αναφέρεται ακόμα εκτενώς στην «ιστορικά αβάσιμη και ηθικά διεστραμμένη ‘’θεωρία των δύο άκρων’’» αλλά και στην αντιμετώπιση που είχε από τους κρατικούς θεσμούς το αντιφασιστικό κίνημα και η Αριστερά, ακόμη και αν «αυτές οι δυνάμεις ήταν οι μόνες που αντιπαρατίθεντο εδώ και χρόνια με το ναζισμό».

Η βρετανική εφημερίδα τονίζει ότι οι κινήσεις των τελευταίων ημερών της κυβέρνησης υποκινούνται από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και υπογραμμίζει ότι ο φασισμός δεν μπορεί να νικηθεί αν δεν καταπολεμηθούν η αδικία και η λιτότητα που τον γεννούν.

Αναλυτικά το δημοσίευμα:

«Φανταστείτε έναν Αθηναίο ο οποίος είχε πάει ένα ταξίδι μερικές εβδομάδες και γύρισε στην πόλη μετά τη δολοφονία του Φύσσα και τη δραστηριοποίηση των ΜΜΕ και της κυβέρνησης εναντίον της Χρυσής Αυγής, που οδήγησε στη σύλληψη του Νίκου Μιχαλολιάκου και μερικών βουλευτών και υποστηρικτών της.

Η αρχική αντίδραση του ταξιδιώτη σε αυτή την κίνηση θα ήταν ενθουσιασμός αναμεμιγμένος με έκπληξη: η αλλαγή στη στάση των αρχών έναντι της Χρυσής Αυγής ήταν δραματική.

Κι όμως, οι αρχές διέθεταν εδώ και πολύ καιρό λεπτομερείς πληροφορίες για τις εγκληματικές δραστηριότητες της οργάνωσης.

Είχαμε καθημερινά επεισόδια ρατσιστικής βίας, που καλύπτονταν εκτενώς από τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ), από τις εγχώριες και τις διεθνείς μη-κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) και τη γενική διεύθυνση της «ευρωπαϊκής επιτροπής» για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η αλήθεια είναι πως πολλοί στην Ελλάδα είχαν εξοικειωθεί με τη ρατσιστική βία. Οι νομικές και πολιτικές αρχές έδειχναν απροθυμία στην ανάληψη δράσης εναντίον της, ο αντιρατσιστικός νόμος ουδέποτε εφαρμοζόταν και μια βελτιωμένη εκδοχή του απορρίφθηκε από το κοινοβούλιο, οι δράστες ρατσιστικών επιθέσεων απολάμβαναν μια ιδιότυπη ασυλία.

Λιγότερο από ένα χρόνο πριν, ο υπουργός δημοσίας τάξης Νίκος Δένδιας επέμενε πως δεν υπάρχει καμία διασύνδεση μεταξύ της αστυνομίας και της ΧΑ και απειλούσε τον ‘’Guardian’’ με μηνύσεις όταν η εφημερίδα ανέφερε πως αστυνομικοί είχαν βασανίσει αντιφασίστες. Αλλά μετά τη δολοφονία του Φύσσα, ο Δένδιας υποχρεώθηκε να διατάξει έρευνα για τις διασυνδέσεις αυτές.

Πολλοί ανώτατοι αξιωματικοί εκκαθαρίστηκαν ή παραιτήθηκαν. Μια μέρα μετά τη δολοφονία, οι φάκελοι 32 εγκληματικών ενεργειών της ΧΑ - για βίαιες ενέργειες, ακόμα και δολοφονίες- στάλθηκαν στον εισαγγελέα. Ο Αθηναίος μας θα απορούσε: μα γιατί οι αρχές δεν έδρασαν νωρίτερα; Γιατί έπρεπε να περιμένουν ως τώρα; Μήπως γιατί ο δολοφονημένος ήταν Έλληνας;

Η X.A. θα έπρεπε να έχει χαρακτηριστεί εγκληματική συμμορία και να έχει αντιμετωπίσει το νόμο εδώ και πολύ καιρό. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αυτή θα ήταν η αυτονόητη εξέλιξη. Μετά τη δολοφονία, πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους και πολλοί υπονόησαν πως αν η Ελλάδα δεν αποφάσιζε να ξεκαθαρίσει με τους νεοναζί, τον Ιανουάριο δεν θα έπρεπε να της ανατεθεί η εναλλασσόμενη προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).

Αλλά αυτό που βάρυνε περισσότερο στην αλλαγή της κυβερνητικής αντίδρασης ήταν κατά πάσα πιθανότητα ο μικροκομματικός υπολογισμός: ως πολύ πρόσφατα, αρκετοί κορυφαίοι δεξιοί πολιτικοί και σχολιαστές εκτιμούσαν πως η δεξιά Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) θα έπρεπε να εκτιμήσει την πιθανότητα να συγκυβερνήσει με τους νεοναζί, αν αυτοί ‘’σοβαρεύονταν’’. Η κυβέρνηση εμφάνιζε την αριστερά και το αντιφασιστικό κίνημα ως το άλλο ‘’άκρο’’, έστω κι αν αυτές οι δυνάμεις ήταν οι μόνες που αντιπαρατίθεντο εδώ και χρόνια με το ναζισμό.

Η ιστορικά αβάσιμη και ηθικά διεστραμμένη «θεωρία των δύο άκρων» αποσκοπούσε να ενσταλάξει φόβο στις ψυχές του κόσμου, ώστε να στρέψει τα νώτα στις αριστερές οργανώσεις και τα κινήματα των πολιτών που αντιστέκονταν στους νεοναζί και συμπαραστέκονταν στα θύματά τους. Η κυβερνητική σύμπραξη ΠΑΣΟΚ/ΝΔ ελπίζει τώρα πως η αποκάλυψη της εγκληματικής δράσης της ΧΑ θα επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους της στο φυσικό τους χώρο.

Και έτσι, υπάρχει μια γλυκόπικρη γεύση, καθώς παρά την καθυστέρησή της, η πολυδιαφημισμένη σύλληψη των χρυσαυγιτών θα ανακουφίσει πολλούς. Τους μετανάστες, που θα κυκλοφορούν ευκολότερα στην πόλη, αλλά και τους ομοφυλόφιλους, τους ακροαριστερούς και όλους τους αντιφασίστες που αντιμετώπιζαν καθημερινά τη ξεδιάντροπη καθημερινή ανάμειξη της ΧΑ στην κοινωνική ζωή και την πολιτική της χώρας.

Κάθε σκουρόχρωμος έπρεπε να φυλάγεται. Το κακό κυκλοφορούσε ελεύθερα στους δρόμους. Αλλά στο θεσμικό επίπεδο, λίγες αλλαγές έγιναν. Η απόδοση ποινικών ευθυνών στους αλήτες της ΧΑ δεν θα αλλάξει τον θεσμικό ρατσισμό της συμμαχικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Όταν ήταν ακόμα κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ήταν ο Ανδρέας Λοβέρδος που είχε παρομοιάζει την ΧΑ με ‘’ελληνική χεζμπολάχ’’, και επαινούσε την ενασχόλησή της με τα ‘’μεγάλα ζητήματα’’ και την «εμπιστοσύνη» που παρήγαγε. Ήταν ο Βύρων Πολύδωρας, νεοδημοκράτης πρώην υπουργός, που κάλεσε σε σύμπραξη του κόμματός του με τη ΧΑ.

Ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός Σαμαράς που το Μάρτιο του 2012 δήλωνε πως ‘’έχουν καταληφθεί πολλές πόλεις στην Ελλάδα από παράνομους λαθρομετανάστες… και θα πρέπει να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας’’. Πιστή στις διακηρύξεις αυτές, η κυβέρνηση εξαπέλυσε την επιχείρηση ‘’Ξένιος Ζευς’’ (sic): η αστυνομία βάλθηκε να καταδιώκει κάθε σκουρόχρωμο άνθρωπο στους δρόμους και να τοποθετεί τους μετανάστες που δεν διέθεταν δικαιολογητικά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που κατ” ευφημισμό αποκαλούνται ‘’κέντρα κράτησης’’.

Η ίδια κυβέρνηση μεταρρύθμισε το 2010 τον νόμο περί απόδοσης ιθαγένειας, τον πρώτο που απέδιδε στους μετανάστες της δεύτερης γενιάς τη δυνατότητα να αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα, έσυρε στα δικαστήρια ασθενείς με AIDS και ναρκομανείς, καταδίωξε και κράτησε παράνομα αναρχικούς και αντιφασίστες, συρρίκνωσε τους μισθούς και τις συντάξεις, εξαπέστειλε την ανεργία των νέων στο 60%, έκλεισε νοσοκομεία, οδήγησε τα πανεπιστήμια στην κατάρρευση. Κι εδώ έγκειται το μεγάλο παράδοξο της διάλυσης της ΧΑ: η ίδια κυβέρνηση που απειλεί τη δημοκρατία και υποθάλπει το φασισμό αποδίδει στον εαυτό της δημοκρατικά εύσημα διότι δήθεν καταστέλλει τον εξτρεμισμό.

Η ΧΑ είναι ταυτόχρονα πολιτικό κόμμα και εγκληματική οργάνωση, αλλά συχνά η θέση πολιτικών κομμάτων εκτός νόμου είναι προβληματική και αναποτελεσματική. Ο νόμος μπορεί να απαγορεύσει, αλλά όχι να εξαλείψει τις φασιστικές αντιλήψεις. Αυτές πρέπει να αντιμετωπιστούν με πολιτικό τρόπο.

Για του καθημερινούς ανθρώπους, η πάλη ενάντια στη Χρυσή Αυγή δεν περιορίζεται στην - ευπρόσδεκτη σε κάθε περίπτωση – κινηματογραφική σύλληψη της ηγεσίας της. Ο αντιφασισμός είναι πρωτίστως ένας αγώνας για το τι είδους ζωή θέλουμε να ζούμε. Πολεμάται καθημερινά από πολίτες, ακτιβιστές, συλλογικότητες και κοινότητες μεταναστών.

Είναι αγώνας για δημοκρατία, αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν μπορεί να νικήσει αν δεν νικηθεί η αδικία και η λιτότητα του συστήματος.»

Guardian

Αποκαλυπτικό είναι δημοσίευμα του BBC για τις πρακτικές μελών της Χρυσής Αυγής, οι οποίες παραπέμπουν σε οργανωμένα κυκλώματα της νύχτας.

Ειδικότερα, δημοσιεύει τιμοκατάλογο... υπηρεσιών, που παρείχαν έναντι αμοιβής και οι οποίες αφορούσαν σε σπασίματα χεριών ή ποδιών (300 ευρώ), κάψιμο αυτοκινήτου (1.000 ευρώ) και σε άγριο ξυλοδαρμό που έστελνε το θύμα στο νοσοκομείο (1.500 ευρώ).

Για τον παραπάνω τιμοκατάλογο το BBC επικαλείται μαρτυρία πρώην μέλους της οργάνωσης, η οποία περιέχεται στο άρθρο με τίτλο « Χρυσή Αυγή: Μην πεις λέξη, αλλιώς θα σε κάψω ζωντανή» (Greece's Golden Dawn: "Don't say a word or I'll burn you alive").

«Είχαν κλομπ και ασπίδες. Όλοι στέκονταν προσοχή, όταν έμπαινε ο αρχηγός. Και μιλούσαν για το πώς έδερναν ομοφυλόφιλους ή μελαψούς ανθρώπους. Εγώ δεν ήθελα τίποτα απ' όλα αυτά και σταμάτησα να επικοινωνώ μαζί τους. Αργότερα ο ίδιος ήρθε στο σπίτι μου και μου είπε να μην πω τίποτα για όλα αυτά, γιατί θα με έκαιγε ζωντανή».

Το BBC στο ίδιο θέμα παραθέτει και την μαρτυρία ενός αλλοδαπού, πακιστανικής υπηκοότητας, ο οποίος υποστηρίζει ότι μαχαιρώθηκε τρεις φορές από μέλη της Χρυσής Αυγής, ενώ κατήγγειλε ότι η Αστυνομία δεν προχώρησε σε κάποια ενέργεια για τη διαλεύκανση της υπόθεσης.

Αν και πανίσχυρο από κάθε άποψη, το κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών βρίσκεται πλέον αντιμέτωπο με το φάσμα της στάσης πληρωμών στον δημόσιο τομέα, με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι να κινδυνεύουν να βρεθούν σε καθεστώς (έστω προσωρινής) διαθεσιμότητας και εκατοντάδες δημόσιες υπηρεσίες να φλερτάρουν (επίσης προσωρινά) με το λουκέτο.

Ο Μπ. Ομπάμα βρίσκεται αντιμέτωπος με τη Βουλή των Αντιπροσώπων, που ελέγχεται από τους Ρεπουμπλικάνους, η οποία ζήτησε τη μετάθεση της έναρξης του προγράμματος Obamacare κατά έναν χρόνο

Οχι, δεν είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Μιλάμε άλλωστε για τη μεγαλύτερη οικονομία της υφηλίου. Είναι ότι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι δεν μπορούν (ή μάλλον δεν θέλουν) να συμφωνήσουν στο πώς θα διατεθούν τα εν λόγω χρήματα.

Η.Π.Α.: Κατέβασαν ρολά δημόσιες υπηρεσίες [01/10]

Το οικονομικό έτος ολοκληρώθηκε στις ΗΠΑ χθες τα μεσάνυχτα. Βάσει του αμερικανικού Συντάγματος, προκειμένου να συνεχίσει να χρηματοδοτείται ο ομοσπονδιακός κρατικός μηχανισμός, χρειάζεται να έχει προηγουμένως εγκριθεί ο προϋπολογισμός του νέου οικονομικού έτους που ξεκινάει σήμερα.

Για να τεθεί σε εφαρμογή ο εν λόγω προϋπολογισμός χρειάζεται την έγκριση της Γερουσίας, της Βουλής των Αντιπροσώπων και του προέδρου.

Αδιέξοδο

Ωστόσο, μέχρι την τελευταία στιγμή αργά χθες το βράδυ, δεν υπήρχε καμία τέτοια έγκριση καθώς τα δύο σώματα (Βουλή και Γερουσία) δεν κατάφερναν να συμφωνήσουν σε ένα σχέδιο προϋπολογισμού.

Μάλιστα, οι αναλυτές προέβλεπαν σίγουρο αδιέξοδο. Τούτο στην πράξη σημαίνει πως έως ότου υπάρξει κάποια συμφωνία μεταξύ των κομμάτων, οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες (τα εθνικά πάρκα, τα μουσεία, οι ζωολογικοί κήποι, τα υπουργεία, τα σχολεία, τα δικαστήρια, τα αεροδρόμια, ακόμη και η NASA) θα μείνουν χωρίς χρήματα.

Οι βασικές υπηρεσίες του κράτους θα συνεχίσουν να λειτουργούν κανονικά. Ωστόσο, πάνω από 2 εκατ. υπάλληλοι θα χρειαστεί να μείνουν απλήρωτοι ενώ εκατοντάδες χιλιάδες ίσως υποχρεωθούν να βγουν σε άδεια άνευ αποδοχών. Παράλληλα, όλες οι μη-βασικές υπηρεσίες είτε θα βάλουν λουκέτο είτε θα περιορίσουν τις λειτουργίες τους οδηγούμενες σε κατάσταση ημι-παράλυσης.

Ολα τα παραπάνω μπορεί να φαντάζουν ανήκουστα (ειδικά εάν αναλογιστεί κανείς πως οφείλονται σε μια διαφωνία μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων) αλλά δεν είναι πρωτόγνωρα. Κάθε άλλο μάλιστα.

Από το 1977 και μετά ο κρατικός μηχανισμός των ΗΠΑ έχει παραλύσει κατά τέτοιον τρόπο συνολικά 17 φορές. Η τελευταία ωστόσο ήταν ακριβώς πριν από 17 χρόνια. Το 1996 η διαφωνία του Δημοκρατικού προέδρου Μπιλ Κλίντον με την ελεγχόμενη από τους Ρεπουμπλικάνους Βουλή είχε παγώσει τη χρηματοδότηση του κράτους για 28 ημέρες.

Πίσω στο παρόν, η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται (ως φάρσα), με τον Ομπάμα να έχει πάρει τη θέση του Κλίντον έχοντας απέναντί του μια «αρνητική-σε-όλα» Βουλή. Πώς όμως φτάσαμε έως εδώ;
 

Το μήλον της Εριδος

Ουσιαστικά όλα ξεκινούν από την προσπάθεια των Ρεπουμπλικάνων (που έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων) να ακυρώσουν τη μεταρρύθμιση του Ομπάμα στον χώρο της υγείας (την επονομαζόμενη Obamacare), η οποία ψηφίστηκε μεν το 2010 αλλά ακόμη δεν έχει τεθεί σε εφαρμογή.

Το πρωί της Κυριακής η Βουλή υπερψήφισε ένα αναθεωρημένο σχέδιο προϋπολογισμού το οποίο μεταθέτει την έναρξη του προγράμματος Obamacare κατά 12 μήνες και ακυρώνει μέρος της χρηματοδότησής του (συγκεκριμένα, έναν φόρο τα έσοδα από τον οποίο θα συνέβαλλαν στη χρηματοδότησή του).

Προκειμένου να προχωρήσει, το εν λόγω σχέδιο πρέπει να εγκριθεί από τη Γερουσία. Ελα όμως που η Γερουσία ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς οι οποίοι προφανώς δεν έχουν καμία διάθεση να υποκύψουν στους εκβιασμούς των Ρεπουμπλικάνων ακυρώνοντας μία από τις πιο εμβληματικές μεταρρυθμίσεις του Ομπάμα.
 

ΠΙΑΝΕΙ «ΤΑΒΑΝΙ» ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟ ΟΡΙΟ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ

Ανάβει και κόντρα για το δημόσιο χρέος

Αξίζει να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη κόντρα για τον προϋπολογισμό είναι διαφορετική από την άλλη, μεγάλη κόντρα για το ταβάνι του χρέους, το οποίο, όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, βρίσκεται στα 16,7 τρισ. δολ. Ωστόσο, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο ίδιος ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου, η χώρα αναμένεται να έχει «προσκρούσει» στο συγκεκριμένο ταβάνι έως τις 17 Οκτωβρίου, όπερ σημαίνει πως Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι θα χρειαστεί να συμφωνήσουν σε ένα νέο, ακόμη υψηλότερο όριο δανεισμού, πράγμα ωστόσο για το οποίο έχουν συγκρουστεί εντονότατα στο κοντινό παρελθόν.
Ιδιο 'έργο' με το 2011

Εάν δεν τα καταφέρουν, η χώρα θα πάψει να μπορεί να εξυπηρετεί τις υποχρεώσεις της οδεύοντας προς τη χρεοκοπία.

Υπενθυμίζεται πως περίπου το ίδιο «έργο» είχε διαδραματιστεί και το καλοκαίρι του 2011. Τότε οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι είχαν καταφέρει την ύστατη στιγμή (και μετά την υποβάθμιση της αμερικανικής οικονομίας από τη Standard & Poor's) σε μια συμφωνία να ανεβάσουν το όριο δανεισμού των ΗΠΑ από τα 14,3 τρισ. δολ. στα 16,4 τρισ. δολ. 

ethnos