
Ο Παναθηναικός έκανε μια από τις καλύτερες ευρωπαικές του φετινές εμφανίσεις, δείχοντας ότι αποκτά αυτοπεποίθηση κι επιστρέφει στη γνώριμη διεθνή του εικόνα. Επιβεβαιώνεται απόλυτα και η εκτίμηση ότι κάθε νίκη επί του «αιωνίου» έχει ευεργετικές συνέπειες και αποκαθιστά κάθε αγωνιστική και ψυχολογική «νόσο».
Δεν ξέρω αν η σημερινή νίκη του Παναθηναικού, στην πρεμιέρα της 2ης φάσης της ευρωλίγκας, επί της Αρμάνι, είχε την «ευλογία» του... Αι-Βασίλη, δεν έχω όμως καμία αμφιβολία ότι έχει πολυεπίπεδη διάσταση: οι πράσινοι ξεκίνησαν διαφυλάσσοντας το αήττητο της έδρας τους, νίκησαν μια ομάδα που οποιαδήποτε ομάδα του γκρουπ... σέβεται τον εαυτό της και θέλει να φτάσει στο φάιναλ φορ οφείλει να κερδίσει (τουλάχιστον) στην έδρα της, «ζέσταναν» τον κόσμο με την απόδοσή τους –συνολικά στην άμυνα και ελάχιστα πάντως στην επίθεση-, έδωσαν συνέχεια σ ένα σερί θετικών αποτελεσμάτων κι εντυπώσεων από τις 23 Δεκεμβρίου κι εντεύθεν και –κυρίως- με το πνεύμα και την αγωνιστικότητα τους στο παρκέ πιστοποίησαν ότι βρίσκονται σε διαρκώς βελτιούμενη φόρμα.
Η επιστροφή του Ούκιτς δεν άλλαξε καταλυτικά την τακτική εικόνα του τριφυλλιού, ο Πεδουλάκης ωστόσο ευτύχησε να δικαιωθούν οι τακτικές επιλογές του σε απόλυτο βαθμό, με αποτέλεσμα η υποδειγματική οργάνωση του Διαμαντίδη, με 8 ασσίστ στο πρώτο μέρος (!!!), το pick 'n roll για... σεμινάριο και η απόλυτη κυριαρχία των ψηλών (Γκιστ, Λάσμε, Φώτσης, Μαυροκεφαλίδης) στις δύο ρακέτες να έχουν καθοριστική σημασία στην εξέλιξη του ματς. Οι πράσινοι είχαν μαζέψει μάλιστα νωρίς-νωρίς (21') 20 ριμπάουντς έναντι μόλις 8 των Ιταλών, οι οποίοι πήταν το πρώτο επιθετικό τους «σκουπίδι» στο 25' !
Ενδεικτικό της απόλυτης κυριαρχίας των πρασίνων είναι το γεγονός ότι βρίσκονταν μονίμως στο +8 ή +9 κι έφτασαν τη διψήφια διαφορά στο 23΄ (41-31), παρά το γεγονός ότι στο διάστημα αυτό είχαν 11 λάθη και κανένα κλέψιμο!!! Οι γηπεδούχοι έκαναν τελικά το πρώτο κλέψιμο στο 25΄, ενώ ο Διαμαντίδης των 8 ασσίστ (από τις 10 της ομάδας του !!!), πέτυχε τους πρώτους πόντους του στο 16' και το πρώτο δίποντο του στο 23΄!!! Σκεφτείτε, δηλαδή, η σχεση και η ροή των στοιχειών αυτών του παιχνιδιού να ήταν... φυσιολογική!
Η «σεμνή τελετή» έλαβε τέλος πριν καλά-καλά συμπληρωθεί το 30λεπτο, όταν η διαφορά εκτοξεύθηκε στο +15, η συγκομιδή στα ριμπάουντς ήταν στο +16 και η Αρμάνι είχε πετύχει 39 πόντους σε 29 λεπτά αγώνα.
Σε γενικές γραμμές:
** Ο Πεδουλάκης δικαιούται εν κατακλείδι να είναι απόλυτα ικανοποιημένος από όλα όσα έχουν σχέση με τους ψηλούς του, από το γεγονός ότι ο Παναθηναικός ήταν «ομάδα» σε πολλά στοιχεία του παιχνιδιού, από την εμφανέστατη αλλαγή ψυχολογίας και αγωνιστικής νοοτροπίας –απόρροια κι αυτό, προφανώς, της πρόσφατης νίκης επι του Ολυμπιακού-, την διαρκή, συνεπή και ομαδική προσπάθεια στην άμυνα, την ατομική απόδοση συγκεκριμένων παικτών του (Διαμαντίδης, Κάρι, Γκιστ, Λάσμε, Φώτσης, Ματσιούλις).
Ωστόσο έχει ακόμα... πολλή δουλειά στο κομμάτι της ομαδικής επίθεσης, κυρίως στο set-αρισμένο παιχνίδι με «νορμάλ» σχήματα, διότι (και) απόψε τα «4άρια» καθάρισαν το παιχνίδι.
Και δεν πρέπει να σας ξενίζει το σχόλιο αυτό, σε σχέση με το 62-42 του 33' και το +16 του τελικού σκορ, γιατί όλα αυτά επετεύχθησαν μετά το 3ο δεκάλεπτο, όταν οι Ιταλοί κατέρρευσαν εξαιτίας της πράσινης άμυνας (δέχθηκε 9π στην 3η περίοδο) , και όταν μπήκαν τα μακρινά σουτ του Κάρι και του Φώτση...
Ως τότε, κανείς δεν πίστευε ότι ο Παναθηναικός μπορούσε να χάσει, κανείς όμως δεν έβλεπε και κάποια «μαγική» επιθετική εμφάνιση! Ο άξονας κυριαρχίας του τριφυλιού ήταν αποκλειστικά και μόνο η άμυνα (-57π), το ριμπάουντ (39-22), η αγωνιστικότητα, η εντυπωσιακή ενέργεια (6 κλεψίματα στο τελευταίο 15λεπτο) και η εμφανής αίσθηση ανωτερότητας και καλύτερης μπασκετικής ποιότητας (84-37 στο ranking).
Σε κάθε περίπτωση, το «ποδαρικό» του «εξάστερου» στη νέα χρονιά και στο νέο όμιλο της ευρωλίγκας είναι άκρως υποδειγματικό ως αποτέλεσμα και πολλά υποσχόμενο ως αγωνιστική εικόνα. Όπως εξαιρετικά χρήσιμο, ενόψει του φινάλε του γκρουπ, πιστεύω πως θα αποδειχθεί και το +16 της τελικής διαφοράς.
pamesports