Άρθρα

Η Ελλάδα των μνημονίων χωρίς καμία ντροπή και συνυπολογισμό των γεωστρατηγικών επιπτώσεων πάνω στη Μεγαλόνησο, προχώρησε στο PSI.

Δεν έλαβε κανένα ειδικό μέτρο να προστατεύσει την Κύπρο παρόλο που πλείστα όσα ομόλογα βρισκόντουσαν στα χέρια κυπριακών τραπεζών. Ενώ για τις ευρισκόμενες στην Ελλάδα τράπεζες προβλέφθηκαν διαδικασίες ανακεφαλοποίησης, κάτι τέτοιο δεν προβλέφτηκε ούτε για τα ασφαλιστικά ταμεία στην Ελλάδα, ούτε για τράπεζες που δραστηριοποιούνταν (κύρια η ελληνικής προέλευσης Μαρφίν) στην Κύπρο.

Σίγουρα η κυβέρνηση της Κύπρου έκανε τα τελευταία χρόνια σειρά λαθών, αλλά εξίσου σίγουρα είναι, ότι αυτά δεν ήταν τέτοιας έκτασης ώστε να οδηγηθεί η Μεγαλόνησο σε μια υπαρξιακή κρίση. Η κρίση της, να σημειωθεί, δεν προέκυψε πρωταρχικά από τα προβλήματα του δημοσίου, αλλά των τραπεζών.

Με το PSI για το οποίο τόσο καμάρωναν οι ανεύθυνοι μνημονιακοί των Αθηνών, μετατράπηκε η κρίση ελλειμμάτων της Ελλάδας σε γεωστρατηγική κρίση του ελληνισμού. Βερολίνο και Βρυξέλλες επιδιώκουν με μοχλό τα αρνητικά αποτελέσματα του PSI, να μετατρέψουν την Κυπριακή Δημοκρατία σε αποικία χρέους.

Ήδη δύο περιοχές της Μεγαλονήσου, οι βάσεις, είναι ελεγχόμενες από το Ηνωμένο Βασίλειο. Πρόκειται για τον απόηχο των αποικιοκρατικών αυτοκρατοριών. Το βόρειο τμήμα της είναι κατεχόμενο από την Τουρκία, υπόκειται σε μια μορφή «εξελισσόμενης» νεοαποικιοκρατίας. Τώρα, τέλος, το ελεύθερο τμήμα της Κύπρου περνά στον έλεγχο των δανειστών που επιθυμούν να την μορφοποιήσουν σε δική τους αποικία χρέΓράους.

Συνολικά, εμπεδώνεται όλο και περισσότερο μια συνδυασμένη παρουσία μορφών αποικιοποίησης από διαφορετικές περιόδους. Η Μεγαλόνησος είναι πραγματικά μια μαρτυρική νήσος.

Οι δανειστές της Κύπρου γνωρίζουν καλά ότι τα μεγάλα προβλήματά της Μεγαλονήσου είναι αποτέλεσμα κύρια της δράσης κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα και ελληνικών στην Κύπρο. Γι αυτό, ακόμα και το ΔΝΤ πρότεινε όπως χρεωθεί ο επικείμενος δανεισμός στις ανακεφαλαιοποιούμενες τράπεζες σύμφωνα με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, το καλοκαίρι του 2012, όπως ήδη προβλέπεται για την Ιταλία και την Ισπανία. Να μην προσμετράτε, δηλαδή, ο δανεισμός προς ιδιωτικές τράπεζες προκλητικά αδίκως στο δημόσιο χρέος.

Η Γερμανία με εσωτερικό κείμενο της που το απεύθυνε στο ΔΝΤ, απέρριψε αυτή την λογική και νόμιμη πρόταση. Με αυθαιρεσία απαίτησε και απαιτεί να χρεωθεί ο τραπεζικός δανεισμός εξ' ολοκλήρου στο κυπριακό κράτος.Η Γερμανία απαιτεί όπως συνοδεύεται η χρέωση της ανακεφαλαιοποίησης ιδιωτών στο κυπριακό κράτος, με ένα υποχρεωτικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων καθώς και με τη διασφάλιση ότι οι πιστωτές θα καρπώνονται τα έσοδα από την αξιοποίηση των οικοπέδων υδρογονανθράκων της Κύπρου.

Αρχικά, εκτιμώ, θα συμβιβαστεί στο 1/3 των εσόδων και στην πρώτη αναπροσαρμογή της δανειακής σύμβασης, που θα έρθει, θα ζητήσει όλα τα ποσά. Τα ίδια επιδιώκει να κάνει στην Ελλάδα, κάτι που έχει ήδη επιβάλλει ως προς τα κοιτάσματα ανοικτά του Πρίνου.

Με την επιβολή των πιο πάνω, αποκτά η Γερμανία τον έλεγχο στον φυσικό πλούτο της Κυπριακής ΑΟΖ. Αποκτά, μοχλούς πιέσεων στην Κυπριακή Δημοκρατία όσον αφορά τις προοπτικές των σχέσεών της με τη δύναμη κατοχής, την Τουρκία, παραδοσιακή γεωστρατηγική φίλη της Γερμανίας. Διασφαλίζει δε, για πρώτη φορά στην ιστορία της, πρόσβαση στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Με άλλα λόγια, γίνεται κράτος που θα έχει λόγο για τα τεκταινόμενα σε αυτήν! Η Κύπρος, θα οδηγηθεί σε τεχνική διόγκωση του δημόσιου χρέους και με αυτό τον τρόπο ο μεν Ελληνισμός οδηγείται σε μια ακόμα κρίση, ενώ, από την άλλη, αναβαθμίζεται άμεσα η Γεωστρατηγική θέση της Γερμανίας.

Η μάχη που έχει ανοίξει ενάντια στο «βρώμικο» ρωσικό χρήμα που τμήμα του έχει ήδη μεταφερθεί στη Γερμανία μέσω τραπεζών στις βαλτικές χώρες, δεν αποσκοπεί σε μια «καθαρή» Κύπρο, αλλά σε μια πλήρως ελεγχόμενη Κύπρο.

Προκειμένου να πετύχει αυτό το σχέδιο της Γερμανίας και των Βρυξελλών, εργάζονται σκληρά και με πάθος για την αλλαγή πολιτικής και κυβέρνησης στην ίδια την Κύπρο. Επιθυμούν πολιτικούς που να βαδίζουν στα χνάρια της Αθήνας. Στην πλήρη υποταγή της Μεγαλονήσου στους τροϊκανούς και τα μνημόνια.

Από πλευράς του, το Σύστημα Παρακμής των Αθηνών στηρίζει χωρίς αναστολές την υλοποίηση αυτών των σχεδίων.

Συμπέρασμα ένα και απλό: Οι προοδευτικοί και δημοκράτες Έλληνες οφείλουν να αντιληφθούν την γεωπολιτική κρίση και να επιδείξουν άμεση πρακτική συμπαράσταση στον σκληρά δοκιμαζόμενο λαό της Κύπρου.

Νίκος Κοτζιάς, epirusgate

Υπάρχουν δύο τρόποι να είναι κανείς πατριώτης: ο πρώτος είναι να φωνάζεις ολημερίς κι ολονυχτίς «είμαι πατριώτης, είμαι πατριώτης, είμαι πατριώτης». Ο δεύτερος είναι να ασκείς πολιτική, λιγότερο ή περισσότερο σιωπηρά, με κριτήριο το όφελος της πατρίδας, ακόμα κι αν αυτό το όφελος είναι αρκετά μακροπρόθεσμο ώστε να καθίσταται δυσδιάκριτο από τους πολιτικά πρεσβύωπες.

Το ίδιο ισχύει σε γενικές γραμμές για τον πόλεμο με την διαπλοκή, επ' ελπίδι του οποίου καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα. Το ζητούμενο είναι να αναιρεθούν μία-μία, μεθοδικά, οι προϋποθέσεις που καθιστούν την διαπλοκή εφικτή και που την καλλιεργούν. Το ζητούμενο δεν είναι να βγει ο Πρωθυπουργός και να αρχίσει να κατονομάζει «νταβατζήδες».

Μολαταύτα, το γεγονός παραμένει ότι το ιστορικό προηγούμενο που προσεγγίζει όσο γίνεται περισσότερο την σαφή κατονομασία της «διαπλοκής» στην ολότητά της από την Πολιτεία, και δη από το πρόσωπο του Πρωθυπουργού της χώρας, είναι το περίφημο γεύμα στου Μπαϊρακτάρη το 2004, όπου ο πρώην πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πως «οι πέντε νταβατζήδες και οι πέντε συντεχνίες που χειραγωγούν την πολιτική ζωή της χώρας δεν θα συνεχίσουν να κάνουν κουμάντο». Δυστυχώς, η φράση διαψεύστηκε και ξεχάστηκε πριν καν χωνευθούν τα μπαϊρακτάρεια σουβλακουργήματα...

Ο «Μπαϊρακτάρης» ήταν ένα επικοινωνιακό γεγονός το οποίο δεν βρήκε απολύτως, μα απολύτως κανένα αντίκρισμα στην άσκηση της πολιτικής και στον κόσμο των χειροπιαστών αποτελεσμάτων, σε βαθμό που καλύτερα να μην εκστομιζόταν καν, διότι αποτύπωσε το πόσο τραγικά ανεπαρκή στέκονται ενίοτε τα πρόσωπα μπροστά στην αγλαή ιστορική μοίρα που θα μπορούσε να τα περιμένει. Όμως το γεγονός παραμένει, η κατ' ουσίαν κατονομάζουσα αρίθμηση εκστομίστηκε απο Πρωθυπουργό της Ελλάδος, και ως εκ τούτου οποιοδήποτε μετέπειτα ειλικρινές πρωθυπουργικό εγχείρημα εκρίζωσης της διαπλοκής δεν νοείται να είναι στην πράξη του λιγώτερο συγκεκριμένο και σαφές – και δεν αναφερόμαστε σε ρητορικά επικοινωνιολογήματα, τα οποία μπορούν κάλλιστα και να λείπουν, αλλά στον πόλεμο καθ' εαυτόν. Δεν θα επαρκέσουν τα «μεσαίου μεγέθους ψάρια» της εγχώριας διαπλοκής για να συντελεστεί η αλλαγή, αφήνοντας την κατονομασθείσα πεντάδα να «τρομάξει» από τον παραδειγματισμό: η παντοδυναμία των κατ' εξοχήν φίλαρχων φυλάρχων πρέπει να τρωθεί καίρια. Σε άλλη περίπτωση, η πρωθυπουργική πράξη θα αποτιμηθεί ιστορικά ως ακόμα πιο αδύναμη ακόμα και από τα άδεια ρητορεύματα του «Μπαϊρακτάρη», τα οποία τουλάχιστον αρίθμησαν κατονομάζοντας.

Να σημειώσουμε εδώ ότι δεν ασχολούμαστε με την διαπλοκή «για λόγους ηθικής», επειδή η διαπλοκή είναι «κακή». Η παντοκρατορία της διαπλοκής συνεπάγεται συγκεκριμένες φθοροποιούς καταστάσεις: από την έμμεση και άμεση οικονομική ζημία του κράτους ανερχομένη, μάλλον, σε κάποια δισεκατομμύρια (χάρις σε αστρονομικών διαστάσεων υπερβάσεις προϋπολογισμών δημοσίων έργων, παντοδύναμα καρτέλ, μονοπώλια και θανάτωση της ανταγωνιστικότητας, φοροδιαφυγή ιστορικών προδιαγραφών κλπ.) μέχρι την ενίσχυση/διατήρηση της κομματοκρατίας δια των εκατέρωθεν εξαρτήσεων και την συνακόλουθη θραύση της ποιότητας ζωής του πολίτη και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Η διαπλοκή είναι, εν τέλει, πάρα πολλά και εξεχόντως χειροπιαστά πράγματα, όχι μια φευγαλέα έννοια στον κόσμο των πολιτικών ιδεών. Και όπως έχει τονιστεί πολλάκις στο Antinews, είναι κάτι που αφορά και εκπορεύεται πρωτίστως από τον πολιτικό και όχι από τον επιχειρηματικό κόσμο, αφού εξ ορισμού δεν είναι ο επιχειρηματίας ο αίτιος της διαπλοκής, καίτοι είναι ο ωφελούμενος, αλλά τα διεφθαρμένα στελέχη του «πολιτικού προσωπικού».

Φυσικά, γεννήτρια της διαπλοκής είναι η κομματοκρατία, και το έμπαλιν. Δηλαδή, (α) η έμμεση ή άμεση συσσώρευση όλων, τελικά, των εξουσιών του κράτους (π.χ. και της δικαστικής) στους κομματικούς μηχανισμούς χωρίς έλεγχο ή φρένο, και (β) η διαμεσολάβηση των κομματικών μηχανισμών σε οποιαδήποτε λειτουργία του κράτους ή επαφής του πολίτη (και του επιχειρηματία) με το κράτος. Αυτή είναι που δίδει τον χώρο για την ύπαρξη και την έκπτυξη της διαπλοκής, η κομματοκρατία είναι που την καλεί από το μη ον στο είναι. Το πεδίο όπου γεννιώνται οι προϋποθέσεις της διαπλοκής είναι οι κομματικοί μηχανισμοί. Ως εκ τούτου, ακόμα και η φράση «ο εχθρός του Πρωθυπουργού είναι στο κόμμα του» είναι λανθασμένη, ανακριβής: ο εχθρός ενός Πρωθυπουργού της Ελλάδος που θα φιλοδοξούσε να τα βάλει με την διαπλοκή είναι το κόμμα του ή τέλος πάντων γενικώς τα παλαιά κόμματα, αφού αυτά γεννάνε την διαπλοκή με τον τρόπο και τον μηχανισμό με τον οποίο λειτουργούσαν τις τελευταίες ουκ ολίγες δεκαετίες.

Τα παλιά κόμματα είναι καταδικασμένα να γεννούν και να συντηρούν την διαπλοκή, ακόμα και αν πιστώνονται σε αυτά οι καλύτερες των προθέσεων, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτός είναι ο τρόπος λειτουργίας τους, δομικό στοιχείο του DNA τους: απλώς υπάρχοντας με τον τρόπο που υπάρχουν, γεννούν διαπλοκή.

Γι' αυτό φωνάζουμε πως δεν χρειάζεται ένα νέο κόμμα, αλλά ένα κόμμα νέου τύπου, ή για την ακρίβεια μια «τρίτη παράταξη» που θα συνδυάζει τους άξονες της αντικαθεστωτικότητας και του ευρωπαϊσμού, τα οποία σήμερα συναντώνται, σε γενικές γραμμές, σε διαφορετικές παρατάξεις. Εκφράζουμε την εκτίμηση ότι αυτό είναι ένα βήμα εκ των ων ουκ άνευ για την πραγματοποίηση των ελπιζομένων, άφευκτη λειτουργική της προϋπόθεση. Μένει να δούμε αν συμφωνούν εκείνοι που έχουν τα «γένια» και τα «χτένια»...

Σωτήρης Μητραλέξης

Το νέο κρούσμα, μέσα σε διάστημα μόλις δύο μηνών, παράνομης κατοχής προσωπικών δεδομένων και φορολογικών στοιχείων χιλιάδων πολιτών, από τρίτους, το οποίο ήρθε στη δημοσιότητα χθες, καταδεικνύει για ακόμη μία φορά το «διάτρητο» της ελληνικής δημόσιας διοίκησης και τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια του καθενός.

Προσωπικά δεδομένα τα οποία αφορούν ονοματεπώνυμα, διευθύνσεις κατοικίας, οχήματα, αριθμούς τηλεφώνων, φορολογικά στοιχεία κ.ά. βρίσκονταν στη διάθεση εταιρείας «παροχής υπηρεσιών», στη Δάφνη Αττικής, στην οποία πραγματοποιήθηκε αιφνιδιαστική επιχείρηση από την Οικονομική Αστυνομία, σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΛΑΣ.

Τα στοιχεία αυτά, που αφορούν περισσότερες από 67 εκατομμύρια εγγραφές, προέρχονταν, κατά πάσα βεβαιότητα, από το υπουργείο Οικονομικών και άλλους κρατικούς φορείς και αποτελούσαν, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, αντικείμενο εμπορίας εκ μέρους της συγκεκριμένης εταιρείας, η οποία τα συγκέντρωνε, τα επεξεργαζόταν και στη συνέχεια τα διέθετε έναντι αμοιβής.

Πρόκειται για το δεύτερο κατά σειρά κρούσμα του είδους αυτού, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, καθώς στις 20 Νοεμβρίου 2012 είχε συλληφθεί 35χρονος ο οποίος επίσης κατείχε στοιχεία αντιστοίχου περιεχομένου, που αφορούσαν 9 εκατ. εγγραφές προσωπικών δεδομένων και τα οποία και πάλι εκτιμάται ότι προήλθαν από το υπουργείο Οικονομικών.

Με άλλα λόγια, την ώρα που διαβάζετε τις γραμμές αυτές, είναι πιθανόν τα δικά σας προσωπικά φορολογικά στοιχεία, σχετικά με την κινητή και ακίνητη περιουσιακή σας κατάσταση, τα εισοδήματά σας, τον τόπο κατοικίας σας ή οτιδήποτε άλλο δεδομένο είχαν στην κατοχή τους για εσάς αυτοί οι άνθρωποι, να είναι στα χέρια κάποιου ο οποίος προτίθεται να τα χρησιμοποιήσει στην καλύτερη περίπτωση για εμπορικούς σκοπούς και στη χειρότερη για εγκληματικούς.

Όλα αυτά, δε, δίχως να έχει υποβληθεί ούτε μία παραίτηση, έστω για λόγους ευθιξίας...

Το ίδιο κράτος, που στέκει ανήμπορο να αξιοποιήσει τα σύγχρονα επιτεύγματα της πληροφορικής για την πάταξη της φοροδιαφυγής, ή για την εξάλειψη της γραφειοκρατίας και τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών, εμφανίζεται διάτρητο έναντι όσων προσδοκούν να καρπωθούν οφέλη από τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών του...

Αντίστοιχα, πρόκειται, προφανώς, για ένα ζήτημα που ουδόλως απασχολεί τον πολιτικό κόσμο της χώρας, συμπολιτευόμενο ή αντιπολιτευόμενο, ο οποίος αναλώνεται με τη λίστα Λαγκάρντ και ζητήματα μεταφοράς δεδομένων από δίσκους CD σε στικάκια USB, κωφεύοντας στα περιστατικά δημοπράτησης των προσωπικών δεδομένων εκατομμυρίων πολιτών...

Σε άλλες εποχές, τουλάχιστον, οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις αυτού του τόπου διαμαρτύρονταν για το «φακέλωμα» των πολιτών. Σήμερα που οι «φάκελοι» αυτοί δημοπρατούνται γιατί σιωπούν;

Ακόμη, στο υπουργείο Οικονομικών, μέσω του οποίου επιχειρείται η πάταξη της μεγαλύτερης μάστιγας και πηγής κοινωνικής αδικίας σε αυτόν τον τόπο, της φοροδιαφυγής, πώς γίνονται ανεκτά φαινόμενα όπως αυτό και δεν αντιμετωπίζεται με συνοπτικές διαδικασίες αυτή η κατάσταση;

Για πόσο θα πρέπει να ανέχονται οι πολίτες αυτής της χώρας την ανικανότητα του κράτους, το οποίο αδυνατεί να καταρτίσει το Κτηματολόγιο ή να βρει έναν ευφυέστερο τρόπο επιβολής του έκτακτου φόρου επί των ακινήτων (ΕΕΤΗΔΕ) από αυτόν των λογαριασμών της ΔΕΗ, αλλά εμφανίζεται τόσο διάτρητο, ώστε να θέτει προσωπικά στοιχεία των πολιτών του στη διάθεση του κάθε ενδεχόμενου εγκληματία;

Η έννοια της ευθύνης και της ανάληψής της, μέσω μιας παραίτησης, δεν είναι γνωστή;

euro2day

Ανεξάρτητα τι πιστεύει και πως αξιολογεί ο καθένας και η καθεμία το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η ωμή παρέμβαση και η επίθεση του ΔΝΤ στον ΣΥΡΙΖΑ είναι εντελώς απαράδεκτη και αντιδημοκρατική.

Θα περιμέναμε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως ρυθμιστή του Πολιτεύματος και θεματοφύλακα της ομαλής λειτουργίας του,να αντιδρούσε άμεσα. Βέβαια ποτέ δεν είναι αργά.

Το ίδιο θα περίμενα και από τα υπόλοιπα κόμματα, γιατί σήμερα μπορεί στο στόχαστρο του ΔΝΤ να βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αύριο ποιος ξέρει;

Πρέπει όλοι να υψώσουμε μια ασπίδα προστασίας της δημοκρατίας στη χώρα μας. Διαφορετικά θα επιστρέψουμε σε σκοτεινές εποχές της πρόσφατης ιστορίας. Με εξωτερικές παρεμβάσεις και εθνικές τραγωδίες.

Ίσως θα πρέπει, όλοι όσοι πιστεύουμε στη Δημοκρατία και στην ελευθερία και συμφωνούμε με τη φράση του Βολτέρου: "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες.", να αντισταθούμε σε τέτοιους είδους αντιδημοκρατικές παρεμβάσεις.

Ν. Παναγιωτόπουλος, np