Άρθρα

Η Τουρκία, που βρίσκεται πια διαρκώς κοντά στην οικονομική κατάρρευση και που στο βάθος έχει εκλογές, κατάφερε με τις απειλές αυτό που ήθελε: να αρχίσει διάλογος.

Πώς αποχαιρετούμε το 2020; Μα… με μια διαγραφή, με ένα Χ. Χ στον θάνατο, στη θλίψη, Χ στον πόνο, σε όλα τα οδυνηρά που συναρτήθηκαν με το 2020. Λέγοντας όμως όχι στον θάνατο, λες όχι και στη μνήμη του πόνου, στη μνήμη των νεκρών, στη μνήμη της θλίψης, του φόβου.

Κανείς δεν μπορεί να το αποκρύψει ότι μαέστρος αυτής της διαλυτικής, για τη συνοχή της ΕΕ ορχήστρας, είναι το κατ’ εξοχήν εξωευρωπαϊκό και αντιευρωπαϊκό στοιχείο που ακούει στο όνομα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με πρώτο βεβαίως ευρωπαϊκό βιολί την Άνγκελα Μέρκελ

To 2020 αποδεικνύεται μια χρονιά υγειονομικής, ανθρωπιστικής, κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής. Το αμερικανικό «ΤIME» το διέγραψε στο εξώφυλλό του, σε μια συμβολική κίνηση μήπως και ξορκίσει το κακό και να μην ξανάρθει. Και όχι αδίκως.

Μπορεί στο ΣΥΡΙΖΑ να υπάρχουν πολλοί ανοιχτοί λογαριασμοί, μπορεί όλοι εκείνοι που στην πορεία εξουδετερώθηκαν πολιτικά από τον Τσίπρα να έχουν προσωπικά κίνητρα στα όσα λένε, όμως κάποιες κουβέντες έχουν την αξία τους.

Οτι οι κυβερνήσεις έχουν φθορά από την άσκηση της εξουσίας, το ξέρει και η κουτσή Μαρία. Η οποία ξέρει επίσης ότι τα εκλογικά σώματα, ειδικά τον καιρό των social media, δεν διακρίνονται για την λατρεία τους στον πολιτικό ορθολογισμό.