Άρθρα

Έχει πέσει στην ελληνική κοινωνία μεγάλο και βαρύ θανατικό.

Είπα να σ’ αφήσω στην ησυχία σου, αλλά βλέπεις τι γίνεται! Θέλεις ν’ αγιάσεις και δεν σ’ αφήνουν! Εθνική επέτειος! 200 χρόνια από την Επανάσταση! Τώρα πειράζει που εγώ ως συνήθως πάλι…παράκεντρα σκέφτομαι; Τι κακό χούι κι αυτό;

Στα πάνω από 30 χρόνια τριβής μου με την ευρωπαϊκή πολιτική, βρέθηκα συχνά αντιμέτωπος με την κυριαρχία των απαισιόδοξων που επενδύουν με ευκολία στο «δεν θα τα καταφέρουμε», στην συστηματική καταστροφολογία και στην αυτομαστίγωση.

Η παρατήρηση των όσων εκτυλίσσονται στο παράλληλο σύμπαν των κοινωνικών δικτύων και όσων υιοθετούν τα όσα εξωφρενικά γράφονται εκεί και τα μετατρέπουν σε πολιτικές άναρθρες κραυγές (βλ. ΣΥΡΙΖΑ - Αλέξης Τσίπρας κ.ά.), δίνει μία εικόνα του προβλήματος διαχείρισης της πανδημίας σε αυτήν την κρίσιμη φάση.

Χάνεται ο σημερινός άνθρωπος. Ο κόσμος, η εποχή μας, ο πολιτισμός μας. Καταποντιζόμαστε όπως η αρχαία εκείνη Ατλαντίδα που γράφει στον Τίμαιο ο Πλάτων.

Ο Σταύρος Τ δεν «γεννήθηκε 17 Νοέμβρη» αλλά εκπροσωπούσε ό,τι συμβόλιζε εκείνη η μέρα. Βασανίστηκε όσο λίγοι. Δεν μιλούσε ποτέ γι’ αυτό. Ηταν εξαιρετικός στη δουλειά του. Υπερασπιζόταν τους αδύναμους, τους αδικημένους και έδινε μάχες για ένα κράτος δικαίου. Χωρίς κομματικές παρωπίδες. Εφυγε από τη ζωή πριν από μερικά χρόνια, αλλά άφησε στέρεη κληρονομιά.