ΑΡΘΡΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Πτωχοκομείο της Ευρώπης κινδυνεύει να γίνει η Ελλάδα, εάν η Ε.Ε. δεν ενισχύσει με στοχευμένα μέτρα την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και εάν η Αθήνα δεν συνεχίσει με αποφασιστικότητα τις μεταρρυθμίσεις, σύμφωνα με τηνHandelsblatt.

Η ελληνική κρίση δεν έχει παρέλθει μολονότι πολλά στοιχεία παραπέμπουν στην σωστή κατεύθυνση, παρατηρεί σε κύριο άρθρο της η γερμανική οικονομική εφημερίδα.

H Handelsblatt απαριθμεί τα πεδία στα οποία έχει σημειωθεί πρόοδος, όπως την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος μετά από δεκαετίες, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στη διεθνή κατάταξη, τα βήματα βελτίωσης στο πεδίο του εκσυγχρονισμού της οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης, την προοπτική θετικού προσήμου στην ανάπτυξη και τη μείωση του επιτοκίου δανεισμού της Ελλάδας, που θα της επιτρέψει να επιστρέψει στην αγορές.

Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κάνει λόγο για «success story», υπενθυμίζει η εφημερίδα, σχολιάζοντας πως «όλα αυτά εκλαμβάνονται από τους Έλληνες ως καθαρή κοροϊδία», καθώς καταβάλλουν ένα υψηλό τίμημα για αυτό που ο Σόιμπλε χαρακτηρίζει «σημαντική πρόοδο».

«Πολύ πιο ανησυχητική είναι η κοινωνική εξάρθρωση»

Η πολιτική της λιτότητας, την οποία ακολουθεί κατ’ εντολή των διεθνών δανειστών η Αθήνα, «προκάλεσε στην χώρα την πιο βαθιά και μακρά ύφεση από το τέλος του πολέμου», αναφέρει η Handelsblatt, παραπέμποντας στη μείωση κατά 25% του ελληνικού ΑΕΠ, στο κλείσιμο 250.000 μικρομεσαίων επιχειρήσεων και στην εξαφάνιση ενός εκατομμυρίου θέσεων εργασίας.

Υπενθυμίζονται επίσης η κατά το ένα τρίτο μείωση του εισοδήματος των νοικοκυριών (σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ) και οι εκτιμήσεις της Κομισιόν που θέλουν τους τέσσερις στους δέκα Έλληνες να απειλούνται από τη φτώχεια.

«Δεν αναμένεται να αλλάξει γρήγορα κάτι σε αυτό. Η Ελλάδα θα μείνει για δεκαετίες περίπτωση εξυγίανσης», παρατηρεί η Handelsblatt, επισημαίνοντας ότι το κυριότερο πρόβλημα της χώρας δεν είναι σε καμία περίπτωση τα χρέη της. «Πολύ πιο ανησυχητική είναι η κοινωνική εξάρθρωση», τονίζει η εφημερίδα, εστιάζοντας στο υψηλό ποσοστό της ανεργίας που θα παραμείνει και του χρόνου στο 27%. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, η υψηλή ανεργία και η συρρίκνωση των εισοδημάτων έχουν καταστροφικές επιπτώσεις στη χρηματοδότηση των συντάξεων.

«Τα συνταξιοδοτικά ταμεία θα χρειαστούν μέχρι το 2020 επιπροσθέτως τουλάχιστον 10 δισεκατομμύρια ευρώ… Το 2055 η χώρα θα πρέπει να δαπανά το 24,3% του ΑΕΠ για τη χρηματοδότηση των συντάξεων. Το αντίστοιχο ποσοστό στη Γερμανία θα είναι 12,5%», υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα.

Δεν υπάρχει ανάπτυξη με νέα προγράμματα λιτότητας

Σύμφωνα με την εφημερίδα, τα προβλήματα αυτά οξύνονται από τη λιτότητα αλλά και το δημογραφικό, ενώ υπενθυμίζεται ότι το ποσοστό των γεννήσεων έχει μειωθεί στην Ελλάδα κατά 15% από το 2008. «Πάνω από 150.000 Έλληνες επιστήμονες έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Πρόκειται για ένα άνευ προηγουμένου braindrain», παρατηρεί το δημοσίευμα.

Αναφορικά με τα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης που έχει εγκρίνει η ΕΚΤ, η εφημερίδα υποστηρίζει ότι δεν φτάνουν στην Ελλάδα, καθώς οι τράπεζες δεν δίνουν πιστώσεις, επειδή έχουν συσσωρεύσει πολλά τοξικά δάνεια. «Πώς θα μπορέσει η χώρα να επιστρέψει στη βιώσιμη ανάπτυξη κάτω από αυτές τις αντίξοες συνθήκες», διερωτάται η Handelsblatt.

«Σε κάθε περίπτωση όχι με νέα προγράμματα λιτότητας. Αντ’ αυτών θα πρέπει η Ε.Ε. να βοηθήσει έτσι ώστε να ενισχυθούν με ευνοϊκά δάνεια οι κλάδοι εκείνοι της οικονομίας που είναι προσανατολισμένοι στο μέλλον». Ενδεικτικά αναφέρονται ο τουρισμός, οι μεταφορές, η φαρμακοβιομηχανία, οι περιβαλλοντικές τεχνολογίες και ο τομέας της πληροφορικής.

«Ταυτόχρονα, θα πρέπει οι Έλληνες να συνεχίσουν την πορεία των μεταρρυθμίσεων με αποφασιστικότητα», αποφαίνεται η εφημερίδα, δίνοντας έμφαση στην ανάγκη αναμόρφωσης του εκπαιδευτικού συστήματος, το οποίο θα πρέπει να προσαρμοσθεί στις οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες, έτσι ώστε να μην μεταναστεύουν οι ταλαντούχοι Έλληνες στο εξωτερικό. «Σε διαφορετική περίπτωση η Ελλάδα θα γίνει το πτωχοκομείο και το γηροκομείο της Ευρώπης», καταλήγει η Handelsblatt.

Deutsche Welle

Ο Μπρεζίνσκι έγραφε προ πολλών ετών για τη μεγάλη σκακιέρα. Το βιβλίο του θεωρείται από πολλούς ξεπερασμένο, αλλά εάν το παρατηρήσει κανείς με προσοχή θα διαπιστώσει ότι μπορεί να διδαχθεί πολλά εάν κάνει προσομοίωση με το τι γίνεται αυτή την περίοδο στη χώρα μας.

Πολύ περισσότερο θα γίνει σοφότερος, όποιος διαβάσει το βιβλίο του Λένιν «Ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού». Σε αυτό θα διαπιστώσει ότι δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα, ύστερα από περίπου ένα αιώνα, καθώς μεγαλώνει και γιγαντώνεται η μάχη για την κυριαρχία καπιταλιστικών χωρών σε κράτη κομβικής σημασίας και γεωπολιτικής αξίας, όπως η Ελλάδα.

Η χώρα μας, σε αυτή την κρίσιμη φάση που διέρχεται, που όμοιά της, έχει πολλές δεκαετίες να ζήσουν οι Έλληνες, βρίσκεται εν μέσω μιας πρωτοφανούς σύγκρουσης ξένων συμφερόντων για τα ιμάτιά της.

Η γεωπολιτική σύγκρουση έχει ξεπεράσει τα συνήθη όρια στο παρασκήνιο και είναι πολλά τα επεισόδια, πίσω από τις κουρτίνες της εξουσίας.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι η Ελλάδα ξαναθυμάται την τρομοκρατία και μετά από πολλά χρόνια, βλέπουμε – εν μέσω αυτών των συγκρούσεων – να αναβιώνει το αντάρτικο πόλεων, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται η χώρα στο εξωτερικό, ως ασταθής και προβληματική.

Κανείς δεν μπορεί να χρεώσει σε ξένη δύναμη τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις, με αποκορύφωμα τη προχθεσινή, αλλά δεν μπορεί να μην επισημανθεί, ότι η χώρα διέρχεται σε μια κρίσιμη καμπή, ενώ πρέπει να διαμοιραστούν τα ιμάτια της μνημονιακής Ελλάδας.

Το σίγουρο είναι ότι η διεθνής πλευρά των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων στην εποχή της σημερινής κρίσης εμφανίζεται σήμερα πιο περίπλοκη από κάθε άλλη εποχή.

Tα όρια μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων γίνονται ασαφή, η σχέση εθνικού και διεθνικού αλλάζει, οι σφαίρες επιρροής ξαναμοιράζονται, οι συσχετισμοί δύναμης τροποποιούνται, ασύλληπτα ποσά διακινούνται (και χάνονται) ταχύτατα στις διεθνείς χρηματαγορές.

Καθώς η κρίση εντείνει την ανισόμετρη ανάπτυξη μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, προκαλείται γεωστρατηγικός πόλεμος με στόχο τα λάφυρα.

Η χώρα μας δεν στερείται πλουτοπαραγωγικών πόρων και ως εκ τούτου, αποτελεί πολύφερνη νύφη που την πολιορκούν πολλοί, αλλά όλοι θέλουν να πάρουν την προίκα της, χωρίς όμως να κάνουν γάμο που θα ωφελήσει και την άλλη πλευρά.

Η μάχη είναι αδυσώπητη και δημιουργείται μέγα ρήγμα ακόμα και σε παραδοσιακές συμμαχίες, ενώ οι τρομοκρατικές επιθέσεις των τελευταίων ημερών, δημιουργούν το κυρίαρχο ερώτημα, για το ποιοι εξυπηρετούνται από τη συγκεκριμένη αναταραχή.

Εν μέσω αυτού του σκηνικού τρόμου, ξαφνικά, η κυβέρνηση δέχεται μια έκθεση – κόλαφο από το ΔΝΤ, που αν και αναγνωρίζει θετικά σημάδια, έχει πάρα πολλές γκρίζες ζώνες και δίνει αφορμή να δει κανείς καθαρά, τι παιχνίδια παίζονται. Για παράδειγμα, ο Αντώνης Σαμαράς, είδε το ΔΝΤ να του επισημαίνει την άμεση ανάγκη πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, όπως είπε σε συνέντευξή του ο γνωστός μας Τόμσεν.

Η κίνηση είναι σαφής: μήνυμα να ξεκινήσει η μοιρασιά, γιατί οι συνέπειες θα είναι μπροστά, αν και ο Πρωθυπουργός προσπάθησε και εξασφάλισε ένα μορατόριουμ με την τρόικα για να μην υπάρξουν νέα μέτρα, τουλάχιστον για το προσεχές εξάμηνο.

Και ενώ το ΔΝΤ αποφάσισε να στείλει μήνυμα στην Αθήνα για το ποιος πραγματικά διοικεί τη χώρα, το αμερικανικό πολιτικό ιερατείο, έστρωσε χαλί στον Αλέξη Τσίπρα, που επισκέπτεται τις ΗΠΑ και προσπαθεί να συναντηθεί και με τον Αμερικανό Αντιπρόεδρο Τζον Μπάιντεν. Και να μην τον συναντήσει, ένα τμήμα και της ντόπιας ολιγαρχίας, φαίνεται ότι γοητεύεται από τον συστημικό εσχάτως Αλέξη και προσπαθεί να του ανοίξει διαύλους με το υπερατλαντικό σύστημα, κινούμενο με τη λογική «προσέχουμε για να έχουμε».
Την ώρα που ο Τσίπρας πηγαίνει στις ΗΠΑ, ενώ ο Σαμαράς αν και τρία χρόνια πρόεδρος της ΝΔ ακόμα να πάει, κυκλοφορούν πολλά σενάρια για την επόμενη μέρα στην Ελλάδα σχετικά με την κυβέρνηση και εάν θα αντέξει.

Σε διάφορα εγχώρια, εκδοτικά, πολιτικά και επιχειρηματικά κέντρα, εξυφαίνονται σενάρια αποσταθεροποίησης που έχουν το Σαμαρά αποδυναμωμένο με στόχο να γίνει πιο εύκολη η μοιρασιά του πλούτου και των υποδομών της χώρας.

Το παιχνίδι χοντραίνει μέρα με τη μέρα, και δεν είναι τυχαίο, ότι η γερμανική κυβέρνηση, στην οποία η ελληνική πολιτική ηγεσία έχει υποβάλλει τα διαπιστευτήριά της, έστειλε προειδοποιητικό μήνυμα, πριν τρία εικοσιτετράωρα. Η Καγκελαρία, φρόντισε μέσω των εφημερίδων του ομίλου WAZ, να διαμηνύσει ότι οι αποκρατικοποιήσεις δεν προχωρούν και γίνονται πολύ αργά βήματα. Η Άνγκελα Μέρκελ, την οποία ο Σαμαράς έχει συναντήσει πολλές φορές, θέλησε να διαμηνύσει στο νέο φίλο της, ότι το γερμανικό συμφέρον είναι ένα: να προωθηθούν οι γερμανικές επενδύσεις στην Ελλάδα με ότι αυτό συνεπάγεται.

Η Γερμανία θέλει να πατήσει γερό πόδι και δεν θα αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη, ενώ η Μέρκελ επενδύει στην καλή χημεία με το Σαμαρά που δεν θέλει να χαλάσει τα χατίρια στους Γερμανούς που είναι δυσαρεστημένοι.

Η αμερικανική πλευρά δεν δείχνει ιδιαίτερα ενθουσιασμένη και στην Ουάσινγκτον, την οποία ακόμα δεν έχει επισκεφθεί ο Πρωθυπουργός, θέλει συγκεκριμένα φιλέτα από τις αποκρατικοποιήσεις, αλλά και διασφάλιση των συμφερόντων της, στην ευρύτερη περιοχή.

Το μήνυμα ήταν σαφές προ ημερών προς το Μαξίμου: μακριά η Ρωσία από τη ΔΕΠΑ. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν δείχνει έτοιμος να υποχωρήσει και προ ημερών ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ, ο Ρώσος πολυεκατομυριούχος, με ελληνική καταγωγή, ο Ιβάν Σαββίδης πήγε στο υπουργείο Οικονομικών.
Ο Σαββίδης, επισήμως πήγε για τα χρέη του ΠΑΟΚ, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες συζήτησε – ως απεσταλμένος του Πούτιν με τον οποίο συνδέεται με πολυετή φιλία – για το θέμα της ΔΕΠΑ και το ενδιαφέρον που έχει η Ρωσία που επιθυμεί διακαώς να την αποκτήσει.

Η σύγκρουση είναι έντονη μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, με τη δεύτερη να έχει και τη χαλαρή στήριξη της Γερμανίας, αν και πριν μέρες κατεγράφη χαμηλό βαρομετρικό στις σχέσεις τους. Τα επεισόδια θα είναι πολλά, ενώ στο παιχνίδι έχουν μπει για διαφορετικούς λόγους και με άλλες επιδιώξεις και άλλοι παίκτες, όπως το Ισραήλ, ενώ η Τουρκία παρατηρεί προσεκτικά και βάζει τρικλοποδιές.

Το Μαξίμου παρατηρεί αμήχανο και ανήμπορο να αντιδράσει, ενώ απουσιάζει μια εθνική στρατηγική για τη χώρα που δεν μπορεί να είναι αυτή που μεταδίδεται από το πρωθυπουργικό επιτελείο – και λέγεται ότι εκφράζει το Σαμαρά – πως «συμφέρον της χώρας είναι όποιος δώσει τα περισσότερα και αυτός θα πάρει τις υπό αποκρατικοποίηση εταιρείες».

Σε αυτό το ρευστό περιβάλλον, η ελληνική κυβέρνηση έχει ανοικτή την υπόθεση της ανακήρυξης της ΑΟΖ που κανείς δεν ξέρει εάν θα προχωρήσει μετά την οριοθέτηση, που αποτελεί και το πιο κρίσιμο και σοβαρό βήμα.

Αυτή η σημαντική εθνική κίνηση, συνδέεται άμεσα με το ευρύτερο γεωπολιτικό παιχνίδι στην περιοχή και τη σύγκρουση των αντικρουόμενων συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων.
Η Αθήνα παρατηρεί και εύχεται να μην επιβεβαιωθεί η ρήση, όταν πλακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια. Ο πόλεμος αγριεύει και πολλά παίζονται. Τα λεφτά είναι πολλά και καμία δύναμη δεν θα θέσει ως ύψιστη προτεραιότητα τη διατήρηση της παρούσας κυβέρνησης στην εξουσία.

Ίσως να εξυπηρετεί μια πολιτική και κοινωνική, εκτός από την οικονομική που ήδη έχει συντελεσθεί, αποσταθεροποίηση για να μοιραστεί πιο εύκολα το παιχνίδι. Τότε οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες και κανείς δεν θα ξέρει ποιος θα είναι ο ένοικος του Μαξίμου. Το σίγουρο είναι ότι οι σφαίρες και οι βόμβες βοηθάνε...

Μάρκος Αυρήλιος, antinews