Κόσμος

Τελικά, παρά τα προβλήματα, πάντα οι Ολυμπιακοί Αγώνες εξελίσσονται και τελειώνουν με επιτυχία, τουλάχιστον για όσα συμβαίνουν μπροστά από τις κάμερες...

Υπάρχουν δύο εκδοχές των Ολυμπιακών Αγώνων. Η τηλεοπτική και εκείνη της πραγματικής ζωής.

Στην τηλεοπτική ποτέ δεν βλέπουμε όσα συμβαίνουν έξω από τους αγωνιστικούς χώρους. Στη Βραζιλία συνέβησαν πολλά. Τόσα πολλά που, όπως λένε μέλη της ελληνικής αποστολής, αν είχαν γίνει στην Ελλάδα, ο ξένος Τύπος θα μας διέσυρε. Στη Βραζιλία έδειξαν επιείκεια, αναγνωρίζοντας ότι η χώρα αντιμετώπισε δυσθεώρητα προβλήματα. Και στο τέλος κανείς δεν έπαθε Ζίκα.

Δεν είναι μακριά η στιγμή που η ΔΟΕ θα επαναξετάσει το μέγεθος και τον τρόπο διεξαγωγής των Αγώνων. Ισως ήρθε η ώρα η διοργάνωση να φύγει από τις πόλεις και να επεκταθεί σε εθνικό επίπεδο. Και είναι η τηλεόραση που θα κρίνει ποια σπορ θα επιβιώσουν στο ολυμπιακό πρόγραμμα και ποια θα έρθουν. Οπως και στην Αθήνα, όπως και στις περισσότερες διοργανώσεις, τα στάδια δεν γέμισαν. Οι θεατές παρακολούθησαν κυρίως τα δημοφιλή σπορ.

Η τηλεθέαση των Αγώνων αναμένεται να έχει σημειώσει σημαντική άνοδο σε σχέση με τους αντίστοιχους δείκτες του Λονδίνου. Μπορεί το κοινό να είναι κορεσμένο από την προσφορά αθλητικού θεάματος, όμως η αύξηση των επιλογών για την παρακολούθηση των Αγώνων (τηλεόραση, κινητές συσκευές), δημιουργεί και αύξηση του ακροατηρίου.

Σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες βλέπαμε συνέχεια πλάνα από τις κερκίδες, περισσότερα από κάθε άλλη φορά. Η τηλεοπτική κάλυψη ακολούθησε φόρμες social media, δίνοντας στο ανώνυμο κοινό μεγαλύτερο μερίδιο χρόνου. Οι νέες κάμερες και οι καινοτομίες στον τρόπο κάλυψης δημιουργούν πλέον περισσότερες και πιο ιδιαίτερες ολυμπιακές στιγμές, με έμφαση στα πρόσωπα των αθλητών.

Κοντέψαμε να ξεχάσουμε την έννοια του ντόπινγκ! Ηταν οι Αγώνες με ακρωτηριασμένη τη συμμετοχή της Ρωσίας, λόγω του σκανδάλου με την κρατικά υποβοηθούμενη φαρμακευτική ενίσχυση των αθλητών. Και ήταν επίσης οι Αγώνες με τις χειρότερες, όπως καταγγέλλεται, διαδικασίες ελέγχου ντόπινγκ. Διαβάσαμε, ας πούμε, για την ευκολία με την οποία ένας άγνωστος αποκτούσε πρόσβαση στις περιοχές ελέγχου. Τέλος πάντων, η προσπάθεια της ΔΟΕ να μην ασχοληθούμε περισσότερο με το θέμα ήταν εμφανής...

Ο στίβος και η κολύμβηση παραμένουν οι κυριότερες μήτρες από τις οποίες βγαίνουν ολυμπιακοί ήρωες. Είναι, προφανώς, η ιστορία και η φύση των αθλημάτων. Ο Φελπς και ο Μπολτ πέρασαν ήδη στη σφαίρα του μύθου, εξασφαλίζοντας τη θέση τους στο πάνθεον της ολυμπιακής αιωνιότητας.

Η κατάταξη των χωρών με βάση τα μετάλλια αντιστοιχεί, στην κορυφή της λίστας, λίγο ως πολύ με την κατάταξη τους στην κλίμακα παγκόσμιας ισχύος. Ασφαλώς αν η Ρωσία συμμετείχε πλήρης δεν θα ήταν τέταρτη, πίσω από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Κίνα. Ομως κάτω από τη δέκατη θέση οι ιδιαιτερότητες με βάση τον αθλητισμό, υπερισχύουν των οικονομικών κριτηρίων. Η Ουγγαρία είναι 12η, η Κένυα 15η και η Βραζιλία μόλις 14η. Μετάλλιο πήραν 78 χώρες, λιγότερες δηλαδή από τις μισές...

Η Ελλάδα είναι 24η, αρκετά ψηλότερα από τη θέση που έχει στην παγκόσμια κατάταξη ως προς το βιοτικό της επίπεδο. Τα μετάλλια της, βέβαια, είναι σε μεγάλο βαθμό «ατομικά» και όχι εθνικά. Δεν προέρχονται, δηλαδή, από αθλητές που συντηρούνται από το κράτος και απολαμβάνουν δημόσιες παροχές. Η εικόνα αυτή δείχνει πιο υγιής. Aπό την άλλη, η απουσία της εθνικής ομάδας μπάσκετ -κυρίως επειδή κάποιοι παίκτες αρνούνται να την ενισχύσουν- προκαλεί θλίψη.

Δεν ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες των σπουδαίων ρεκόρ. Ομως ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 43.03 στα 400 μέτρα, από τον Γουέιντ φαν Νίκερκ. Ηταν επίσης Αγώνες ικανοποιητικού θεάματος στα δημοφιλή σπορ. Το ποδόσφαιρο παραμένει ίσως το μοναδικό σπορ που κρατάει τα «ασημικά» του μακριά από το ολυμπιακό τουρνουά...

Κώστας Γιαννακίδης

Aπόλυτα προσαρμοσμένη στην τρέχουσα οικονομική κατάσταση της Βραζιλίαςήταν η τελετή έναρξης των 31ων Ολυμπιακών Αγώνων που πραγματοποιήθηκε στη θρυλική αρένα του Μαρακανά παρουσία 60.000 θεατών. Λιγότερο πλούσια (μισό κόστος σε σχέση με τους Αγώνες του Λονδίνου), πιο μικρής κλίμακας, με λιγότερα ειδικά εφέ και χρήση τεχνολογίας σε σχέση με την πιο πρόσφατη, αλλά γεμάτη πάθος, ταπεινή αλλά και σύγχρονη, η τελετή βασίστηκε στην βραζιλιάνικη κουλτούρα, στέλνοντας παράλληλα το μήνυμα πως ο αθλητισμός αποτελεί αναπόσταστο κομμάτι της καθημερινότητας των κατοίκων της πολυπληθέστερης χώρας της Λατινικής Αμερικής.

Σχεδόν 4.800 άνθρωποι συμμετείχαν στο ξεκίνημα της μεγάλης γιορτής. Μαζί τους 8.000 εθελοντές και περίπου 11.000 αθλητές από 205 χώρες, γέμισαν το γήπεδο ορόσημο του Ρίο αλλά και ολόκληρης της Βραζιλίας. Κεντρικό θέμα της παράστασης, σκηνοθέτης της οποίας ήταν ο Φερνάντο Μεϊρέλες, η βιωσιμότητα, το χαμόγελο και η ικανότητα των Βραζιλιάνων να αυτοσχεδιάζουν, όπως επίσης οι αναφορές στον Αμαζόνιο και τις δυσκολίες που υπάρχουν. Μια ωδή στην προστασία του περιβάλλοντος, σε μια χώρα που τα τελευταία δύο χρόνια έχει κάνει τεράστιες προσπάθειες για να περιορίσει την αποψίλωση, βασική αιτία για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Στις κερκίδες του ιστορικού σταδίου προκειμένου να παρακολουθήσουν από κοντά την τελετή έναρξης, βρέθηκαν 28 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, μεταξύ των οποίων οι Φρανσουά Ολάντ και Ματέο Ρέντσι, ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι-Μουν κ.α. Την τελετή έναρξης, μέσω των τηλεοπτικών τους δεκτών, παρακολούθησαν περισσότεροι από 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο!

Ειρήνη και... Ζιζέλ!

Πυροτεχνήματα από τη στέγη του Μαρακανά και ο κύκλος της ειρήνης στη μέση του σταδίου, σε συνδυασμό με την εξιστόρηση της ιστορίας της πόλης του Ρίο από το μακρινό παρελθόν (άφιξη ευρωπαίων και η συνάντησή τους με τους αυτόχθονες, άφιξη αφρικανών και αράβων) μέχρι τις πόλεις του σήμερα, συνέθεταν ένα σκηνικό εντυπωσιακό, όπως άλλωστε είχε προαναγγείλει και ο Μεϊρέλες.

Εντυπωσιακή ήταν η είσοδος του παγκοσμίου φήμης μοντέλου, Ζιζέλ, υπό τους ήχους του τραγουδιού «The Girl from Ipanema», ενώ η μουσική αλλά και ο χορός είχαν αμέσως μετά την τιμητική τους. Την παράσταση έκλεψε η 79χρονη Έλζα Σοάρες, μια από τις σπουδαιότερες τραγουδίστριες σάμπα στην Βραζιλία και παντρεμένη επί πολλά χρόνια με τον θρυλικό Γκαρίντσα, μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου το 1958 και το 1962.

Τις διαφορές και τη αδιαλλαξία στη σύγχρονη κοινωνία αλλά και το κομμάτι της χειραφέτησης, παρουσίασαν περισσότεροι από 1.000 χορευτές, μέχρι τη στιγμή που η ηθοποιός Λίλα Γκαζέ τους κάλεσε να αλλάξουν τον κόσμο. «Να κοιτάξουμε για τα πράγματα που μας ενώνουν και να γιορτάσουμε τις διαφορές μας», είπε από μικροφώνου η γνωστή Βραζιλιάνα καλλιτέχνης. Και ο χορός δεν άργησε να ξεκινήσει. Ένα πραγματικό πάρτι που ξεσήκωσε όλον τον κόσμο που βρισκόταν στις κερκίδες του Μαρακανά.

Το δεύτερο σκέλος της τελετής, επικεντρώθηκε στην αλλαγή του κλίματος και στον κίνδυνο που διατρέχει ο πλανήτης μας. Εικόνες ανησυχητικές που όμως στο τέλος, έκρυβαν ένα μήνυμα όταν ένα παιδί-ηθοποιός, βρήκε έναν σπόρο. Τον σπόρο της ελπίδας για ένα πράσινο μέλλον. Πιο οικολογικό. Προστατεύοντας τα δάση, το φαινόμενο του θερμοκηπίου μπορεί να μειωθεί, κι αυτό ακριβώς το μήνυμα προσπάθησαν να περάσουν οι διοργανωτές της τελετής.

Μάλιστα, για τον λόγο αυτό, οι 11.000 αθλητές, έλαβαν από έναν σπόρο, τον οποίο θα φυτέψουν σε έναν ειδικό σωλήνα με χώμα, ώστε να δημιουργήσουν το δέντρο του μέλλοντος που θα δώσει ανάσα στον πλανήτη Γη.

Και μετά το πάρτι η... παρέλαση

Σύμφωνα με την παράδοση, πρώτη στο στάδιο μπήκε η Ελλάδα, με σημαιοφόρο την Σοφία Μπεκατώρου, ενώ την παρέλαση των ομάδων που συμμετέχουν στους Αγώνες έκλεισε η διοργανώτρια Βραζιλία με την Γένι Μάκρες να βρίσκεται μπροστά από τους 462 αθλητές και αθλήτριες της χώρας της. Συνολικά παρέλασαν 206 χώρες, με το Κουβέιτ να μετέχει υπό την Ολυμπιακή σημαία (τελεί υπό αποκλεισμό από τη ΔΟΕ), ενώ μία ξεχωριστή αποστολή ήταν αυτή της Ολυμπιακής ομάδας προσφύγων, που μπήκε στο στάδιο προτελευταία, αμέσως πριν την οικοδέσποινα Βραζιλία.

Τους πρόσφυγες φρόντισε να τους καλωσορίσει ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ στην ομιλία του λέγοντας μεταξύ άλλων ότι «με την παρουσία σας σε αυτούς τους Αγώνες στέλνετε μήνυμα ελπίδας στους πρόσφυγες σε όλον τον κόσμο. Εγκαταλείψατε για πολλούς και διαφορετικούς λόγους τις πατρίδες σας, χωρίς να είναι επιλογή σας αλλά λόγω των συνθηκών. Τώρα με το μεγάλο σας ταλέντο, συνεισφέρετε πάρα πολύ στην κοινωνία. Σε αυτόν τον Ολυμπιακό κόσμο ανεχόμαστε τη διαφορετικότητα». 

Πράσινοι Ολυμπιακοί κύκλοι!

Και οι εκπλήξεις των Βραζιλιάνων δεν είχαν τελειώσει. Οι σπόροι που λίγο νωρίτερα είχαν φυτέψει στα ειδικά φιαλίδια οι αθλητές που συμμετείχαν στην παρέλαση, μετατράπηκαν σε δένδρα, σχηματίζοντας με περίτεχνο τρόπο τους Ολυμπιακούς Κύκλους στη μέση του σταδίου. Ολυμπιακοί κύκλοι, που για πρώτη φορά δεν είχαν τα γνωστά χρώματα, αλλά ήταν πράσινοι, στέλνοντας με τον πλέον εμφατικό τρόπο το μήνυμα ότι ο πλανήτης Γη χρειάζεται προστασία, την οποία μόνο οι άνθρωποι, όλοι ενωμένοι, μπορούν να προσφέρουν.

Στον Κιπ Κέινο το βραβείο της ΔΟΕ

Ο Κενυάτης τέσσερις φορές Ολυμπιονίκης (μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις στον στίβο) σε Μεξικό και Μόναχο, Κιπ Κέινο, έγινε ο πρώτος αθλητής που τιμήθηκε με το Olympic Laurel για την προσφορά του στην κοινωνία. Ο Κιπ Κέινο, έχει δημιουργήσει κέντρο φροντίδας απόρων και παιδιών στην Κένυα. Πρόκειται για έναν μεγάλο ανθρωπιστή και έναν μεγάλο αθλητή, τον οποίο η ΔΟΕ και προσωπικά ο Τόμας Μπαχ φρόντισε να βραβεύσει.

Έναρξη, όρκοι και Ολυμπιακή φλόγα...

Ο υπηρεσιακός (προσωρινός) πρόεδρος της Βραζιλίας, Μικέλ Τεμέρ, κήρυξε την έναρξη των Αγώνων, ενώ τον Ολυμπιακό όρκο αθλητών, κριτών και προπονητών έδωσαν οι Ρόμπερτ Σάιτ (Ιστιοπλοΐα), Μαρτίνο Νόμπρε (Στίβος) και Αντριάνα Σάντος (Μπάσκετ), αντίστοιχα.

Έξι σπουδαίες προσωπικότητες του βραζιλιάνικου αθλητισμού, ήταν μεταξύ αυτών που μετέφεραν την Ολυμπιακή σημαία. Πρόκειται για τους Όσκαρ Σμιντ (Μπάσκετ), Μάρτα Βιέιρα (Ποδόσφαιρο), Σάντρα Πιρές Ταβάρες (Μπιτς Βόλεϊ), Χοακίμ Κρουζ (Στίβος), Τόρμπεν Γκρελ (Ιστιοπλοία), Εμάνουε Ρέγκο (Μπιτς Βόλεϊ).

Τελευταίος λαμπαδηδρόμος ήταν ο Βαντερλέι Κορντέιρο ντε Λίμα. Τη φλόγα στο στάδιο έφερε ο Γκουστάβο Κερτέν (τένις, τρεις φορές νικητής του Ρολάν Γκαρός), την παρέδωσε στην Ποντέσια Μαρκάρι (Μπάσκετ, ασημένιο μετάλλιο το 1996 στο μπάσκετ) και εκείνη στον χάλκινο Ολυμπιονίκη της Αθήνας που άναψε το βωμό σε στυλ σπιράλ που σχεδίασε ο Αμερικανός γλύπτης Άντονι Χάουι. Ένας βωμός εμπνευσμένος από τη ζωή στον Τροπικό.

Η Ολυμπιακή φλόγα, σε λίγη ώρα από τώρα, θα ανάψει και στον δεύτερο βωμό, στο Ολυμπιακό Στάδιο του Ρίο, εκεί όπου θα φιλοξενηθεί ο στίβος. 

Στον τελικό του τριπλούν προκρίθηκε το απόγευμα του Σαββάτου η Βούλα Παπαχρήστου. 

Η Ελληνίδα άλτρια, χρειάστηκε δύο προσπάθειες για να ξεπεράσει το όριο των 14 μετρών και 30 εκατοστών και να μπει στις δώδεκα φιναλίστ. 

Στη δεύτερη προσπάθειά τηςμ η Παπαχρήστου προσγειώθηκε στα 14μέτρα και 43 εκατοστά πετυχαίνοντας την τρίτη καλύτερη επίδοση μετά την Κολομβιανή Katerine Ιμπάργκεν (με 14,52) και την Olga Ριπάκοβα από το Καζακστάν (με 14,49)...

 

Απο τη στιγμή που ο Πελέ δεν μπόρεσε να αποδεχθεί την πρόσκληση να ανάψει την ολυμπιακή φλόγα στο Μαρακανά, παρέμενε μυστήριο ως την τελευταία στιγμή ποιος θα ήταν ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος της ολυμπιακής λαμπαδηδρομίας. Τελικά ήταν ο Βαντερλέι ντε Λίμα.

Ένας σπουδαίος αθλητής του μαραθωνίου, ο οποίος στην Αθήνα το 2004 κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο, αλλά κανονικά έπρεπε να κερδίσει το χρυσό. Δεν τα κατάφερε, όμως γιατί έπεσε θύμα ενός τρελού!

Ο Βαντερλέι ντε Λίμα είχε τρέξει πολύ καλά την κλασική διαδρομή και 6 χλμ. πριν από το τέλος προπερευόταν. Κάπου εκεί στους Αμπελοκήπους, όμως, ένας περίεργος τύπος με σκοτσέζικο κιλτ και πράσινο μπερέ ξέφυγε από το κοινό, που στεκόταν στην άκρη του δρόμου, έπεσε πάνω του και τον έσπρωξε! Ο Βραζιλιάνος έχασε την ισοσρροπία του και το ρυθμό του τόσο, όσο χρειαζόταν για να δώσει τη δυνατότητα στον Ιταλό Μπαλντίνι και τον Αμερικανό Κεφλεζίγκι να τον προσπεράσουν. Αυτός κατάφερε να τερματίσει τρίτος και να ανέβει στο βάθρο, αλλά... τι να το κάνεις;

Ποιος ήταν όμως ο τρελός; Ένας Ιρλανδός ονόματι Κορνέλιους «Νιλ» Χόραν, πρώην ιερέας, ο οποίος την προηγούμενη χρονιά είχε εισβάλει στην πίστα του Σίλβερστόουν στην Αγγλία και είχε διακόψει το γκραν πρι της Φόρμουλα 1. Κρατούσε ένα πλακάτ, που προανήγγειλε τη... Δευτέρα Παρουσία και δεν ήταν τίποτα περισσότερο παρά ένας τρελός για δέσιμο.

Οι αστυνομικοί που τον συνέλαβαν υποστήριξαν επίσης ότι ήταν τύφλα στο μεθύσι, αλλά τη ζημιά του στον Βαντερλέι ντε Λίμα την είχε κάνει. «Αν δεν ήταν αυτός ο τρελός, θα είχα κερδίσει σίγουρα το χρυσό. Μέχρι εκείνο το σημείο ένιωθα πως ήμουν ασταμάτητος», δήλωσε μετά.

Ο Βραζιλιάνος αποθεώθηκε κατά την είσοδό του στο Καλλιμάρμαρο από το κοινό, που είχε δει στις γιγαντοοθόνες το πάθημά του, ενώ η ΔΟΕ αποφάσισε να του απονείμει το μετάλλιο Πιερ ντε Κουμπερτέν για να τον παρηγορήσει...