Επιστήμη

Μια μοναδική στην Ευρώπη , πιλοτική γραμμή παραγωγής και εκτύπωσης οργανικών ηλεκτρονικών, στήνεται στο Κέντρο Νανοτεχνολογίας και Οργανικών Ηλεκτρονικών που λειτουργεί στην περιοχή του Αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης.

Σε μια έκταση 1500 τ.μ με ειδικό cleaning room θα παραχθούν από το Φθινόπωρο κυκλώματα ενέργειας για κάθε σχεδόν πιθανή χρήση.

Το... στοίχημα είναι μεγάλο και αφορά ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς πολλά πανεπιστήμια , ερευνητικά κέντρα και επιχειρήσεις συμμετέχουν στο ερευνητικό πρόγραμμα "smartonics" , ενώ το ρόλο του συντονιστή έχει το Εργαστήριο Νανοτεχνολογίας του ΑΠΘ.

"Δημιουργούμε επανάσταση στην τεχνολογία της ενέργειας , η οποία ξεκινά από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα τη χώρα της Δημοκρατίας" , δηλώνει ο Διευθυντής του Ινστιτούτου Προηγμένης Τεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο Surrey του Ηνωμένου Βασιλείου, προσδίδοντας μια κοινωνικοπολιτική διάσταση της προσπάθειας.

Τι αναζητούν οι επιστήμονες; Ως ...σύγχρονοι "αλχημιστές" το δικό τους "ελιξήριο" ενέργειας. Ανθεκτικά , φθηνά, για κάθε χρήση υλικά που εξοικονομούν πρώτες ύλες καθώς είναι σε μέγεθος νανο (Νανοτεχνολογία) και έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή απόδοση ενέργειας. Μεταυλικά τα οποία αποκτούν τις ιδιότητες που θέλουν οι ερευνητές ( για παράδειγμα δομικά υλικά με ενσωματωμένα κυκλώματα θέρμανσης- ψύξης σε πολλούς χρωματισμούς) και έχουν τόσες εφαρμογές ώστε να ανταποκρίνονται σε κάθε καθημερινή μας χρήση (οθόνες, συσκευασίες τροφίμων, ρούχα, φωτοβολταϊκά, εμφυτεύματα νανοϊατρικής κ.ά) .

"Τα προϊόντα Νανοτεχνολογίας σε παγκόσμιο επίπεδο δημιουργούν μια αγορά με τζίρο τρισεκατομμυρίων ευρώ. Το 2013 ο τζίρος σε όλο τον κόσμο έφτασε το 1 τρις.

Το 2019 αναμένεται να φθάσει τα 4 τρις, ενώ μέχρι τώρα έχουν δημιουργηθεί 160.000 επιχειρήσεις νανοτεχνολογίας",λέει ο Διευθυντής του Εργαστηρίου Νανοτεχνλογίας του ΑΠΘ καθηγητής Σ. Λογοθετίδης.

Νέες θέσεις εργασίας για εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό

Στο τέλος της χρονιάς θα λειτουργούν στη Θεσσαλονίκη τρεις πιλοτικές μονάδες παραγωγής οργανικών ηλεκτρονικών και σε 4-5 χρόνια τα πρώτα προϊόντα που θα παραχθούν στη "γραμμή" της Θεσσαλονίκης θα ξεκινούν το ελπιδοφόρο ταξίδι τους για τις αγορές του κόσμου.

Για την Ελλάδα όλα τα παραπάνω σημαίνουν και πολλές νέες θέσεις εργασίας για εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό (όπως αυτό που τώρα φεύγει από τη χώρα). "Επενδύοντας στη βιομηχανία των οργανικών ηλεκτρονικών έχουμε τη μοναδική ευκαιρία όχι απλώς να γίνουμε ανταγωνιστικοί σε μια παγκόσμια αγορά, αλλά πρωτοπόροι", εξηγεί ο κ Λογοθετίδης.

Το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα δημιουργούνται δεκάδες νέες εταιρείες καινοτομίας στο χώρο της Νανοτεχνολογίας και των Οργανικών Ηλεκτρονικών.

Ήδη έχει συσταθεί ο Σύνδεσμος Ελληνικών Επιχειρήσεων Οργανικών Ηλεκτρονικών HOPE-A , ο οποίος στο πλαίσιο του Διεθνούς Επιστημονικού Πολυσυνεδρίου NANOTEXNOLOGY 2014 που έγινε στη Θεσσαλονίκη, υπόγραψε συμφωνία για ανταλλαγή τεχνογνωσίας με σύνδεσμο Εταιρειών και Ερευνητικών Κέντρων από τη Γερμανία (Βόρεια Βεστφαλία)

Οι εταιρείες Νανοτεχνολογίας είναι σήμερα διασκορπισμένες σε όλη σχεδόν τη χώρα και δείχνουν τη δυναμική του κλάδου, κάτι που αφορά κυρίως του νέους επιστήμονες και ερευνητές. Το 49% αυτών των επιχειρήσεων έχει έδρα την Αττική και το 29% έχει έδρα τη Θεσσαλονίκη. Μία από αυτές τις νέες εταιρείες, η Organic Electronic Technologies (OET) στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου Νανοτεχνολογίας (5-12 Ιουλίου Θεσσαλονίκη) υπόγραψε τη δεύτερη συμφωνία (η πρώτη έγινε με την εταιρεία Coatema) για συνεργασία με τη γερμανική εταιρεία Azurspace .

H Azurspace εξειδικεύεται στην κατασκευή φωτοβολταϊκών για τους δορυφόρους. Τώρα η καινοτομία των νέων υλικών μέσω και της συνεργασίας με την ΟΕΤ μεταφέρεται και στην οικιακή χρήση.

Αυτή είνι μια από τις μεγαλύτερες πανοραμικές εικόνες που έχουν τραβηχτεί ποτέ στο Σύμπαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη.

Η φωτογραφία αυτή δείχνει ένα νεφέλωμα, που απέχει 7.500 έτη φωτός μακριά μας και περιγράφει την ταραχώδη κεντρική περιοχή του 7.500 έτη φωτός πριν! Να σημειωθεί ότι η ταχύτητα του φωτός - η μεγαλύτερη δυνατή στο Σύμπαν - είναι 300.000 χλμ το δευτερόλεπτο. 

Απομεινάρια αστεριών

Η φωτογραφία αυτή του Χαμπλ αποτελείται από 18 διαφορετικές εικόνες που μας δείχνουν τα υπολείμματα μιας έκρηξης ενός αστεριού Σουπερνόβα, γνωστού ως Κασσιόπεια Α.

Είναι το νεότερο γνωστό απομεινάρι έκρηξης Σουπερνόβα στο Γαλαξία μας. Η νέα εικόνα του Χαμπλ μας δείχνει την πολύπλοκη και περίπλοκη δομή των αστεριών όταν αυτά καταστρέφονται και απομένουν μονάχα τα θραύσματά τους. 

Δύο γαλαξίες, όπου ο μεγαλύτερος "τρώει" τον μικρότερο!

Στις 20 Απριλίου 2011 το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ συλλαμβάνει μια ομάδα δύο αλληλεπιδρώντων γαλαξιών που ονομάζεται Arp 273.

Ο μεγαλύτερος Γαλαξίας «τραβάει» προς αυτόν το μικρότερο «σύντροφό» του παραμορφώνοντας τον πυρήνα του.

Φυσικό Αέριο στο διάστημα!

Αυτή η  κορδέλα φυσικού αερίου επιπλέει παράξενα στο Γαλαξία μας. Πρόκειται για ένα πολύ λεπτό τμήμα υπολείμματος  σουπερνόβα που προκλήθηκε από αστρική έκρηξη και θάνατό του  που συνέβη πάνω από 1.000 χρόνια πριν.

Το σουπερνόβα αυτό ήταν ίσως το πιο λαμπρό αστέρι που είχε δει ποτέ ο άνθρωπος, στον ουρανό και ξεπέρασε την Αφροδίτη ως το λαμπρότερο αντικείμενο στον ουρανό τη νύχτα.

Η έκρηξή του ήταν ορατή ακόμη και κατά τη διάρκεια της ημέρας για εβδομάδες, και παρέμεινε ορατή με γυμνό μάτι για τουλάχιστον δύο έτη και έξι μήνες πριν από το ξεθώριασμα.

Η γέννηση και ο θάνατος των αστεριών και των γαλαξιών στο απέραντο και αχανές Σύμπαν αποτυπώνονται με λεπτομέρειες που ο άνθρωπος δεν είχε ποτέ ξανα στη ζωή του ξαναδεί.

Έχουμε όλοι δει τις εικόνες των ακραίων καιρικών φαινομένων από το διάστημα.

Αλλά καμία από αυτές δεν θα μπορούσε να μας προετοιμάσει για αυτό το βίντεο που μόλις κυκλοφόρησε από τη NASA

Χρησιμοποιώντας πραγματικά δεδομένα, σε αυτή την προσομοίωση απεικονίζεται η κίνηση των νεφών του πλανήτη μας για  επτά ημέρες του 2005, όταν ένας τυφώνας κατηγορίας-4  είχε αναπτυχθεί στα ανοικτά των ακτών της Κίνας.

Oι επιστήμονες λένε ότι η Γη ως ζωντανός οργανισμός αναπνέει και ότι μία ανάσα της διαρκεί όσο η μέση ζωή ενός ανθρώπου,δηλάδη 70 χρόνια!

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ NASA

Αν η ηλιακή έκρηξη είχε συμβεί μόνο μια εβδομάδα νωρίτερα, η Γη θα είχε βρεθεί ακριβώς στη γραμμή του πυρός! Μερικά πράγματα είναι καλύτερα να τα μαθαίνουμε εκ των υστέρων. Η Γη γλύτωσε παρατρίχα μια σοβαρή καταστροφή το 2012, όταν μια τεράστια ηλιακή «καταιγίδα» πέρασε ξυστά από τον πλανήτη μας, όπως αποκάλυψαν τώρα οι επιστήμονες.

Αν είχε «χτυπήσει» τη Γη, η ζωή δεν θα ήταν πια αυτή που ξέρουμε και ο ανθρώπινος πολιτισμός θα είχε γυρίσει στον 18ο αιώνα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις επιστημόνων της NASA.

Στις 23 Ιουλίου 2012, ο Ήλιος, μετά από μία εκτίναξη στεμματικής μάζας, έστειλε προς την κατεύθυνση του πλανήτη μας μια πανίσχυρη μαγνητική καταιγίδα, με ταχύτητα 3.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, η οποία στο «τσακ» δεν βρήκε τον στόχο της.

Η NASA ανακοίνωσε, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και τη βρετανική Daily Mail, ότι επρόκειτο για την ισχυρότερη ηλιακή καταιγίδα των τελευταίων 150 ετών και είχε τη δυνατότητα να «ταρακουνήσει» για τα καλά τον σύγχρονο πολιτισμό.

Στην πραγματικότητα επρόκειτο για δύο διαδοχικές εκτινάξεις στεμματικής μάζας με χρονική απόσταση μόλις δέκα έως 15 λεπτών, με αποτέλεσμα το φαινόμενο να έχει ασυνήθιστη συνδυασμένη ένταση.

«Αν η ηλιακή έκρηξη είχε συμβεί μόνο μια εβδομάδα νωρίτερα, η Γη θα είχε βρεθεί ακριβώς στη γραμμή του πυρός», δήλωσε ο καθηγητής ατμοσφαιρικής και διαστημικής φυσικής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο Ντάνιελ Μπέικερ. Ελάχιστοι κάτοικοι της Γης πήραν τότε είδηση τι συνέβη – ή τι θα μπορούσε να είχε συμβεί.

Η καταιγίδα έπληξε τη διαστημοσυσκευή STEREO-A, το ηλιακό παρατηρητήριο της NASA. Στη συνέχεια, οι επιστήμονες ανέλυσαν τα δεδομένα που εστάλησαν στη Γη και συμπέραναν ότι, αν ο πλανήτης μας είχε «χτυπηθεί» τότε, θα επρόκειτο για το χειρότερο συμβάν από την ηλιακή καταιγίδα του 1859 (γνωστή και ως «συμβάν Κάρινγκτον»), όταν το σέλας που είχε προκληθεί, ήταν ορατό νότια μέχρι την Ταϊτή στον Ειρηνικό, ενώ το «διαδίκτυο» της Βικτωριανής εποχής, το τηλεγραφικό δίκτυο, είχε βγει εκτός λειτουργίας.

Το συμβάν του 2012 ήταν επίσης διπλάσιας έντασης από αυτήν που έπληξε το Κεμπέκ του Καναδά το 1989, προκαλώντας καθολικό «μπλακ-άουτ».

«Είμαι πεπεισμένος περισσότερο από ποτέ ότι η Γη και οι κάτοικοί της ήσαν απίστευτα τυχεροί, όταν συνέβη η ηλιακή έκρηξη του 2012», δήλωσε ο Ντάνιελ Μπέικερ. «Αν είχαμε χτυπηθεί, ακόμη θα μαζεύαμε τα κομμάτια», πρόσθεσε και προειδοποίησε ότι η ανθρωπότητα πρέπει να προετοιμαστεί καλύτερα για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Μία μελέτη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ εκτίμησε πρόσφατα ότι μια καταιγίδα ανάλογη εκείνης του 1859 θα είχε κοστίσει πάνω από δύο τρισεκατομμύρια δολάρια στην παγκόσμια οικονομία (20 φορές περισσότερα από τις ζημιές του τυφώνα «Κατρίνα») και θα είχε προκαλέσει εκτεταμένες καταστροφές σε κάθε είδους υποδομές και υπηρεσίες, που θα χρειάζονταν πολλά χρόνια για να αποκατασταθούν.

Μια τέτοια ηλιακή καταιγίδα μπορεί να επιφέρει εκτεταμένες και όχι εύκολα αποκαταστάσιμες διακοπές του ηλεκτρικού ρεύματος (βγαίνουν εκτός λειτουργίας οι μετασχηματιστές των ηλεκτρικών δικτύων), κατάρρευση ζωτικών συστημάτων επικοινωνιών και GPS, ζημιές στα συστήματα ύδρευσης – αποχέτευσης (που βασίζονται συνήθως σε ηλεκτρικές αντλίες), διάφορα επικίνδυνα προβλήματα ασφάλειας κ.α.

Η ηλιακή δραστηριότητα, που επηρεάζει καθοριστικά τον διαστημικό καιρό, είναι ένα σύνθετο φαινόμενο. Περιλαμβάνει τις ηλιακές εκλάμψεις (που στέλνουν ακτίνες-Χ και ισχυρή υπεριώδη ακτινοβολία στη Γη), την εκτόξευση τεράστιων ποσοτήτων φορτισμένων ηλιακών σωματιδίων, ηλεκτρονίων και πρωτονίων (που κάνουν ζημιά στα ηλεκτρονικά συστήματα των δορυφόρων), καθώς και τις εκτινάξεις στεμματικής μάζας, οι οποίες στέλνουν προς τον πλανήτη μας δισεκατομμύρια τόνους μαγνητισμένου νέφους ηλιακού πλάσματος, που πέφτουν πάνω στην «ασπίδα» του γήινου μαγνητικού πεδίου (συνήθως προκαλούν απλώς το θεαματικό σέλας στους πόλους, αλλά ένα απευθείας μαζικό χτύπημα θα ήταν καταστροφικό).

Υπάρχει πιθανότητα 12% μια σούπερ ηλιακή «καταιγίδα» να χτυπήσει τη Γη μέσα στην επόμενη δεκαετία, σύμφωνα με τον φυσικό Πιτ Ράιλι, ο οποίος έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα διαστημικού καιρού «Space Weather». Η εκτίμηση αυτή βασίζεται σε στατιστική ανάλυση των στοιχείων για τις ηλιακές καταιγίδες κατά τα τελευταία 50 χρόνια.

απε-μπε

Τέτοιο πουλί, με άνοιγμα πτερύγων περίπου επτά μέτρων, δεν έχει ξαναπετάξει στη Γη. Ζούσε πριν από 25 έως 28 εκατομμύρια χρόνια και ονομάζεται "Pelagornis sandersi"

Το απολίθωμά του, που ανακαλύφθηκε στη διάρκεια ανασκαφών για τη δημιουργία ενός νέου αεροδρομίου στη Ν.Καρολίνα των ΗΠΑ, μελέτησαν αμερικανοί ερευνητές και, όπως είπαν, σπάει το ρεκόρ του προηγούμενου κατόχου, του πουλιού Argentavis magnificens, που έμοιαζε με κόνδορα, είχε φτερούγες εξήμισι μέτρων και ζούσε στην Αργεντινή πριν από 6 εκατ. χρόνια.

Ο εντυπωσιακός νέος κάτοχος του ρεκόρ, που ζούσε πριν από 25 έως 28 εκατομμύρια χρόνια και ζύγιζε 22 έως 40 κιλά, ήταν διπλάσιος από το «βασιλικό άλμπατρος», το μεγαλύτερο πουλί που πετάει σήμερα στους ουρανούς του πλανήτη μας και έχει άνοιγμα πτερύγων τρισήμισι μέτρα. 

Εκτιμάται ότι χάρη στις τεράστιες φτερούγες του, μήκους 6,1 έως 7,4 μέτρων, μπορούσε να ταξιδεύει μεγάλες αποστάσεις, χωρίς να τις κουνάει καθόλου, με ταχύτητα έως 60 χιλιομέτρων την ώρα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον παλαιοντολόγο Ντάνιελ Ξέπκα του Εθνικού Κέντρου Εξελικτικής Σύνθεσης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το BBC, το πρακτορείο Ρόιτερς και το "New Scientist", ανέφεραν ότι το τεράστιο πουλί, που ονομάστηκε "Pelagornis sandersi", ανήκει στην κατηγορία των πελαγορνιθιδών, μιας προ καιρού εξαφανισμένης ομάδας γιγάντιων θαλασσοπουλιών.

Οι επιστήμονες, οι οποίοι μελετούν το καλοδιατηρημένο απολίθωμα (ανακαλύφθηκε το 1983, αλλά μόλις τώρα έγινε αντιληπτή η σημασία του), που βρίσκεται στο Μουσείο της πόλης Τσάρλεστον, απορούν πώς είναι δυνατό να σηκωνόταν στον αέρα και να πετούσε με τόσο μεγάλο μέγεθος.

Μερικά μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι το εν λόγω πουλί είχε ξεπεράσει το μέγιστο δυνατό μέγεθος για να πετάει ένας οργανισμός. 

Δεν αποκλείεται ότι το πουλί, με τα κοντά και άχαρα πόδια του, έπαιρνε φόρα κατεβαίνοντας κάποια πλαγιά, ώστε να αποκτήσει την απαραίτητη ώθηση για να υψωθεί στον αέρα, ενώ μπορεί να περίμενε και τα κατάλληλα ρεύματα αέρα για να βοηθήσουν την πτήση του.

Από τη στιγμή όμως που κατάφερνε να βρεθεί στον αέρα, οι προσομοιώσεις σε υπολογιστή δείχνουν ότι ήταν ‘άσος' στο πέταγμα, συνήθως πάνω από τους ωκεανούς, κατά καιρούς βουτώντας ως την επιφάνεια του νερού για να αρπάξει την τροφή του. 

Από τα μακριά σαγόνια του, προεξείχαν μακριές οστέινες προβολές σαν ψευδο-δόντια, με τα οποία διαπερνούσε ψάρια, καλαμάρια και ό,τι άλλο έβρισκε.

«Αυτό το πουλί θα σκοτείνιαζε τον Ήλιο, καθώς περνούσε από πάνω. Από κοντά, μπορεί να έφερνε στο νου κάποιον δράκο. Οποιοσδήποτε με παλλόμενη καρδιά θα κεραυνοβολιόταν από δέος», δήλωσε ο Ξέπκα, ο οποίος δεν απέκλεισε να βρεθούν τα απολιθώματα ακόμη μεγαλύτερων πουλιών.

Στη Γη είναι γνωστό ότι έχουν πετάξει ακόμη μεγαλύτερα πλάσματα, οι πτερόσαυροι (με κορυφαίο τον θηριώδη Κουετζαλκοάτλους, ο οποίος είχε άνοιγμα φτερούγων περίπου 11 μέτρων), όμως δεν ήσαν πουλιά, αλλά ιπτάμενα ερπετά, που ζούσαν παράλληλα με τους δεινόσαυρους.

real