Ήταν ίσως απροσδόκητο, ωστόσο η επίσημη πρώτη της Ελληνικής Προεδρίας είχε ένα σαφές πολιτικό αποτέλεσμα. Τα μέτωπα των αυτοδιοικητικών εκλογών και των εκλογών πήραν σάρκα και οστά.
Από τη μια πλευρά θα είναι όσοι συμμετείχαν στις εκδηλώσεις για την έναρξη, από την άλλη όσοι όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ αρνήθηκαν να πάνε. Στους τελευταίους ανήκει και ο Φώτης Κουβέλης, όχι όμως ολόκληρη ΔΗΜΑΡ. Και αυτό φέρνει το κόμμα στα πρόθυρα της διάλυσης.
Είναι η πρώτη φορά που σε ευρωπαϊκές εκλογές στη χώρα μας θα υπάρχει και ένα ξεκάθαρα ευρωπαϊκό διακύβευμα. Ανήκει η Ελλάδα στην Ευρώπη ή όχι;. Τόσο ανοιχτά, δεν διανοήθηκε να το θέσει κανείς στους ψηφοφόρους ως τώρα - και ας έγιναν οι εκλογές του 2012 με ζητούμενο, αν η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ.
Τότε το δίλημμα μπήκε όχι ως τέτοιο, αλλά ως εναλλακτικό δίλημμα που έπρεπε να λειτουργήσει ως βαλβίδα εκτόνωσης για να ανασχέσει την έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Τώρα κανείς πια δεν τρέφει ψευδαισθήσεις και οι εκλογές αυτές είναι για την Ευρώπη. Εμμέσως πλην όμως σαφώς, και με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από ότι ο σοσιαλιστής προκάτοχος του ο Αντώνης Σαμαράς επανέφερε το θέμα του δημοψηφίσματος για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Τίποτε δεν συνέβη στα ευρωπαϊκά σαλόνια, κανείς δεν διανοήθηκε να κινηθεί εναντίον του. Οι ευρωεκλογές θα διεξαχθούν ως δημοψήφισμα για την Ευρώπη.
Σε αυτό τον βοήθησε – πιθανότατα προσωρινά – και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την αψυχολόγητη απόφαση του να απέσχει από την τελετή έναρξης. Οι δικαιολογίες του ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτό ήταν αστείες, τουλάχιστον αν κρίνει κανείς από τις επίσημες δηλώσεις και διαρροές. Η συνολική ατζέντα λέει, δεν ανταποκρίνεται στην κρισιμότητα της περιόδου και η ελληνική κυβέρνηση δεν ανέδειξε τα προβλήματα της ανεργίας της ανάπτυξης κλπ έτσι ώστε να τεθούν νέες βάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Ωραίες κουβέντες που αγνοούν σκόπιμα τι ακριβώς κάνει η προέδρία στις μέρες μας αλλά και κάποιες άλλες ανθυπολεπτομέρειες, όπως π.χ. ότι η ΕΕ έχει πρόεδρο, και άρα ούτε τεχνικά δεν θα μπορούσε να θέσει μια διαφορετική ατζέντα η Αθήνα στο επίπεδο που υπονοεί ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως επίσης ότι έχει θεσμικά όργανα που προωθούν νομοθετήματα και κοινοβούλιο με διαμορφωμένες πολιτικές πλειοψηφίες που τα εγκρίνει ή τα απορρίπτει.
Στην πραγματικότητα, ο κ.Τσίπρας πήρε την απόφαση να απέχει από την τελετή έναρξης με το ίδιο σκεπτικό που απείχε από τις συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών υπό τον κ. Παπούλια, είναι μια τακτική θεσμικής απαξίωσης που έχει απήχηση στους "αντισυστημικούς" ψηφοφόρους τους οποίους κυνηγάει. Καθώς οι διαμορφωμένες πλειοψηφίες στην ΕΕ είναι όμως απέναντι σε ότι ευαγγελίζεται, στις ευρωεκλογές αυτή η στάση μπορεί πολύ εύκολα να διολισθήσει σε ανοικτό αντιευρωπαϊσμό, ας μην ξεχνάμε ότι ένα 30% του στελεχιακού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ ζει και αναπνέει για ένα μέλλον έξω από την ΕΕ.
Όσο και αν πάντως η αντιπολίτευση διευκολύνει τον κ. Σαμαρά, δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι ένα ευρωπαϊκό δίλημμα θα λειτουργήσει θετικά για την κυβέρνηση.
Οι Έλληνες μπορεί να εξακολουθούν να θέλουν σε ποσοστό 70% την παραμονή στο κοινό νόμισμα, κατά τα λοιπά όμως ο ευρωσκεπτικισμός χτυπάει "κόκκινο" στη χώρα, κερδίζει συνεχώς έδαφος και πιθανόν να είναι πλειοψηφικό ρεύμα στις αρχές του καλοκαιριού. Σε αυτό το πλαίσιο, ένας χαρακτήρας δημοψηφίσματος για την Ευρώπη στις εκλογές μπορεί να βγάλει αποτελέσματα, που τους μόνους που θα ικανοποιήσουν θα είναι το σχέδιο Β και οι πολιτικοί φίλοι του κ. Λαφαζάνη...
Θ. Δαγκλής